Η πληθώρα των καταναλωτικών προϊόντων και των υλικών που τα αποτελούν, σε συνδυασμό με τη νοοτροπία μας για κατανάλωση προϊόντων μιας χρήσης, οδήγησαν τα τελευταία χρόνια σε μια άνευ προηγουμένου παραγωγή απορριμμάτων μεγάλου συνολικού όγκου και σύνθετης σύστασης.
Το 2003 η συνολική παραγωγή απορριμμάτων στην Ελλάδα έφτασε 4,71 εκατομμύρια τόνους με το 1 εκατομμύριο τόνους να είναι υλικά συσκευασίας. Για να μη χάνονται τα υλικά αυτά αλλά να ανακυκλώνονται για να ξαναχρησιμοποιηθούν, έχουμε προσέξει όλοι μας τους «μπλε» κάδους στους οποίους τοποθετούμε τα υλικά συσκευασίας (χαρτί, πλαστικό, μέταλλα, γυαλί), τα οποία στη συνέχεια οδηγούνται σε κέντρα διαλογής. Βέβαια σε κάποιες Ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Αυστρία) στη γειτονιά διαχωρίζουν το κάθε υλικό, για μας όμως αυτό είναι απώτερος στόχος.
Ο ρόλος του πολίτη ως καταναλωτή μέχρι σήμερα περιορίζεται στο να καταναλώνει και να απορρίπτει, χωρίς να ενδιαφέρεται για την υπερβολική παραγωγή άχρηστων υλικών. Καθένας μας έμαθε να βασίζεται στην πολιτεία για προβλήματα που θεωρεί συλλογικά, χωρίς να αντιλαμβάνεται τη σημασία της συμμετοχής του ιδίου. Οι λύσεις είναι απλές : επιλογή καταναλωτικών προϊόντων με λιγότερα υλικά συσκευασίας ή προϊόντων που διαθέτουν green dot, συνεργασία με τις υπηρεσίες αποκομιδής των απορριμμάτων και καθόλου αδιαφορία για το πρόβλημα των απορριμμάτων.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η ανακύκλωση των υλικών περιορίζεται από τεχνολογικούς και οικονομικούς παράγοντες. Πολλές φορές η υφιστάμενη τεχνολογία ανακύκλωσης είναι αναποτελεσματική ή οικονομικά ασύμφορη για ορισμένα υλικά, με αποτέλεσμα να επιλέγεται η χρήση απευθείας πρώτων υλικών και όχι ανακυκλώσιμων. Ακόμη, η αποδοχή του ανακυκλωμένου υλικού ως ισάξιο με το αρχικό δεν έχει επιτευχθεί στη συνείδηση του καταναλωτή. Επιπλέον αρκετές τεχνικές ανακύκλωσης είναι ενεργοβόρες, κάτι που αυξάνει το κόστος του παραγόμενου προϊόντος. Τέλος πρέπει να ξέρουμε πως δεν μπορούμε επ’ άπειρον να ανακυκλώνουμε ένα υλικό. Συνεπώς θα φτάσουμε σε μια περίοδο όπου η μείωση της δημιουργίας απορριμμάτων θα είναι ο κύριος στόχος. Καλό είναι η πραγματικότητα αυτή να γίνει κατανοητή όσο γίνεται νωρίτερα από όλους.
Δεν είναι λίγα τα προϊόντα που χρησιμοποιούν υλικά συσκευασίας χωρίς να είναι απαραίτητο. Η παραγωγή διαφημιστικών φυλλαδίων σε πολυτελές χαρτί, οι πολλές πλαστικές συσκευασίες, η παραγωγή πλαστικών φιαλών για εμφιαλωμένο νερό κλπ είναι παραδείγματα που συνιστούν πρόβλημα για το μέλλον. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας το αδιέξοδο της εγωιστικής πρακτικής μας και να συνεργαστούμε, γιατί ο πλούτος της φύσης δεν είναι ανεξάντλητος.
Πηγή : Χημικά Χρονικά επίσημο όργανο της Ένωσης Ελλήνων Χημικών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου