Απαντήσεις σε επιχειρήματα υπέρ του γάμου και της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια.

 

 

Διάβασα στην ηλεκτρονική εφημερίδα  «Καρατζόβα» της Πέλλας ένα άρθρο με τίτλο «Το άλλο αλλιώς». Το άρθρο περιέχει επιχειρήματα υπέρ της ψήφισης του νόμου για τον γάμο των ομοφυλόφιλων και την τεκνοθεσία από πλευράς τους. Επειδή και σε άλλες εφημερίδες έχω διαβάσει παρόμοια, μού πέρασε η σκέψη να απαντήσω στα επιχειρήματα.

«Μια ελληνική κοινωνία που μέχρι πρότινος χλεύαζε και λοιδωρούσε κάθε παρέκκλιση ηθική και κοινωνική έξω από τα μέτρα τα οποία όριζε ο συντηρητισμός και η ανελαστικότητα της υποκριτικής χριστιανικής ηθικής της, αντιστέκεται σθεναρά σε μια νέα πραγματικότητα που ορίζεται από την αποδοχή των μειονοτικών ταυτοτήτων, εθνικών, θρησκευτικών, φυλετικών και ατομικών».

Νομίζω πως η αρθογράφος αδικεί την ελληνική κοινωνία. Μακάρι να είχαν και οι άλλες κοινωνίες όπως των ΗΠΑ, της Ευρώπης, της Τουρκίας, των άλλων μουσουλμανικών χωρών, την αποδοχή που έχουν οι Έλληνες σε οτιδήποτε διαφορετικό, είτε εθνότητα, είτε θρησκεία, είτε χρώμα δέρματος, είτε σεξουαλικό προσανατολισμό είτε οτιδήποτε άλλο. Το ζω κάθε μέρα στο σχολείο μου βλέποντας την αγκαλιά των μαθητών προς οποιουσδήποτε «διαφορετικούς» μαθητές. Και όπως είναι γνωστό, το σχολείο είναι μικρογραφία της κοινωνίας.

Στην Ελλάδα, λέει ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος ο οποίος έχει γνωρίσει την ζωή σε πολλές χώρες της Δύσης, θα σου δώσουν ένα πιάτο φαγητό αν πεινάς. Σε άλλες «πολιτισμένες» χώρες θα σε αφήσουν να πεθάνεις. Όταν φτάνουν στο Λύκειο που υπηρετώ οδηγίες του Υπουργείου Παιδείας για αποδοχή της διαφορετικότητας στο σχολείο, σκάμε στα γέλια οι καθηγητές με την άγνοια του Υπουργείου για τον χαρακτήρα των Ελλήνων μαθητών. Αυτά που βγαίνουν κατά καιρούς στις ειδήσεις είναι οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Αν θέλει η αρθρογράφος να της παρουσιάσω την αποδοχή της διαφορετικότητας στην κοινωνία των ΗΠΑ.

«Ο γάμος είναι απόφαση συντροφικότητας και συνοδοιπορείας με προαπαιτούμενο την αγάπη και όχι μια θεσμική φυλακή χωρίς δυνατότητα εξόδου. Αν κάποιος θεωρεί τον γάμο εφ’όρου συμβόλαιο ζωής, σίγουρα έχει συνηγορίσει στην απομάγευση του έρωτα του».

Σεβαστές οι σκέψεις της αρθρογράφου, αλλά είναι απλώς σκέψεις. Θέλω να πω ότι για να πούμε αν κάτι είναι σωστό ή λάθος πρέπει να συγκριθεί με ένα κριτήριο, αν συμφωνεί με αυτό είναι σωστό, αν διαφωνεί είναι λάθος. Προφανώς εδώ δεν υπάρχει κάποιο κριτήριο, απλώς λέει αυτό που σκέφτεται.

Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί όμως έχουμε κριτήριο τα λόγια του Ευαγγελίου. Σωστό είναι ότι συμφωνεί με αυτά, λάθος ότι διαφωνεί με αυτά. Αν και σε πολλά σημεία αναφέρεται η Καινή Διαθήκη στον γάμο, θα αναφέρω μόνο ένα απόσπασμα από τον ευαγγελιστή Ματθαίο.

«ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· οὐκ ἀνέγνωτε ὅτι ὁ ποιήσας ἀπ᾿ ἀρχῆς ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτοὺς καὶ εἶπεν,  ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ κολληθήσεται τῇ γυναικὶ αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν;  ὥστε οὐκέτι εἰσὶ δύο, ἀλλὰ σὰρξ μία. ὃ οὖν ὁ Θεὸς συνέζευξεν, ἄνθρωπος μὴ χωριζέτω».(Ματθ.19,4). Ποια σχέση έχουν τα λόγια αυτά με τον γάμο μεταξύ ομοφυλόφιλων ; Καμία σχέση.

Βέβαια θα μας πουν οι υπέρμαχοι για την ψήφιση του νόμου «εμείς δεν πιστεύουμε, άρα δεν μας ενδιαφέρει τι λέει το Ευαγγέλιο». Σωστά, σε μια άλλη χώρα του κόσμου θα είχαν δίκιο. Στην Ελλάδα όμως της οποίας το Σύνταγμα αρχίζει με τα λόγια «Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος» πρέπει οι νόμοι που ψηφίζονται να συμφωνούν με τα λόγια και το πνεύμα του Ευαγγελίου. 

Συνεχίζει η αρθρογράφος : « Η δυνατότητα του δικαιώματος να είναι ισότιμοι πολίτες μιας ευνομούμενης χώρας στην οποία προσφέρουν τις υπηρεσίες και τους φόρους τους».

Δηλαδή σύμφωνα με την αρθρογράφο, ο καθένας στην Ελλάδα που προσφέρει υπηρεσίες και πληρώνει φόρους έχει το δικαίωμα να κάμνει οτιδήποτε. Μα τότε γιατί κλείνουμε στην φυλακή τους κλέφτες και τους δολοφόνους, αφού και αυτοί κάποια νόμιμη εργασία κάμνουν και πληρώνουν και φόρους ; Ά ξέχασα, οι κλοπές και οι φόνοι είναι κακές πράξεις, ενώ ο γάμος μεταξύ ομοφυλόφιλων και η υιοθεσία παιδιών απ’ αυτούς είναι καλές πράξεις. Βέβαια το κριτήριο ότι είναι καλές πράξεις είναι το μυαλό μας και οι πιέσεις από κέντρα αποφάσεων έξω από την Ελλάδα.

Πολλοί λένε φλυαρίες στο διαδίκτυο του στυλ, πως και στα κανονικά ζευγάρια υπάρχουν προβλήματα, πως σε πολλές οικογένειες δεν ανατρέφονται τα παιδιά όπως πρέπει κλπ. Υπάρχει όμως μια μεγάλη διαφορά. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία ξεχωρίζουμε τα πρόσωπα από τις πράξεις τους. Τους ομοφυλόφιλους τους αγαπάμε και τους σεβόμαστε επειδή είναι κι αυτοί εικόνες του Θεού, όπως είμαστε κι εμείς.

Για την πράξη όμως της ομοφυλοφιλίας γράφει στην Καινή Διαθήκη : «Διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας. αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν, ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες» (Προς Ρωμ.1,26).