«Γεύση» από την σοφία του Χρυσοστόμου – Μέρος 8ο

 

 

Διαβάζοντας εδώ και λίγο καιρό απ’ ευθείας τις ομιλίες του Χρυσοστόμου από τους τόμους της σειράς Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας (ΕΠΕ) σημείωνα τα λόγια που μιλούσαν ιδιαίτερα στην καρδιά μου. Μου πέρασε όμως η σκέψη να κάνω και άλλους μετόχους σ’ αυτόν τον θησαυρό της σοφίας, κι έτσι θα τα παρουσιάζω λίγα κάθε φορά. Εγώ σημείωνα μόνο το αρχαίο κείμενο, εδώ όμως θα έχω μόνο την ερμηνεία παρουσιάζοντας όσο μπορώ καλύτερα αυτά που νομίζω ότι εννοεί ο άγιος (τα λόγια είναι από τον 3^ο τόμο της σειράς).

(Ο Δαβίδ) αν και περιβαλλόταν με τόση βασιλική εξουσία χωρίς την βοήθεια του Θεού δεν μπορούσε να καταφέρει τίποτα.

Μήπως εγώ έβαλα τίποτα παραπάνω στην υπόθεση του πολέμου (λέει ο Δαβίδ) πέρα από την γνώμη και την προθυμία μου ; Την νίκη και το τρόπαιο και όλα τα άλλα ο Θεός τα κατάφερε με την αόρατη δύναμή του.

Κάθε αρετή είναι αρετή μόνο όταν έχει μαζί της και την ταπεινοφροσύνη … Ο φιλάνθρωπος Δεσπότης μας (ο Θεός), όταν μας δει να περιφρονούμε τα παρόντα, μας παρέχει πλουσιοπάροχα και αυτά και την απόλαυση των μελλόντων αγαθών μας αποταμιεύει. Αυτό το έχουμε δει να γίνεται και με χρήματα και με δόξα και με όλα τα πρόσκαιρα αγαθά.

Ας περιφρονούμε λοιπόν τον παρόντα πλούτο, για να μπορέσουμε να βρούμε τον αληθινό πλούτο. Ας περιφρονήσουμε την κούφια αυτή δόξα, για ν’ απολαύσουμε την εκείνη την αληθινή και σίγουρη δόξα. Ας κοροϊδέψουμε την παρούσα ευημερία, για να πετύχουμε εκείνων των ανέκφραστων αγαθών. Ας θεωρούμε ασήμαντα τα παρόντα, για να ανάψει μέσα μας ο πόθος των μελλόντων … Όταν γνωρίζεις ότι όλα τα ανθρώπινα είναι φαντασίες και δεν έχουν μέσα τους αλήθεια, γιατί υπομένεις με την θέλησή σου την απάτη, και δεν τα προσπερνάς σκεπτόμενος πόσο ευμετάβλητα και αβέβαια είναι, και να δώσεις όλη την επιθυμία σου προς τα αιώνια, τα ακίνητα, τα βέβαια, αυτά που δεν αλλάζουν ποτέ ;

Όλα αυτά τα βλεπόμενα είναι πρόσκαιρα, και διαρκούν για λίγο χρόνο, και δεν μας δίνουν απόλαυση για πολύ χρόνο.

Ας ενδιαφερθούμε λοιπόν για την σωτηρία μας, και τον καιρό που μας δόθηκε να ζήσουμε ας τον χρησιμοποιήσουμε όπως πρέπει, και όσο ακόμα υπάρχει καιρός ας φροντίσουμε για την μετάνοιά μας και την διόρθωση των σφαλμάτων μας, και ας χρησιμοποιήσουμε τα χρήματά μας προς ωφέλεια των ψυχών μας και αυτά που μας περισσεύουν να τα δίνουμε σ’ αυτούς που τα χρειάζονται.

Μήπως είναι βαρύ το φορτίο των εντολών του Χριστού ή υπερβολικό ; Αυτά που θα χαθούν, που θα σαπίσουν, αυτά που τζάμπα τα ξοδεύουμε, αυτά φρόντισε να τα διανείμεις σ’ αυτούς που τα έχουν ανάγκη, ώστε να είναι χρήσιμα. Έτσι και την βλάβη απ’ αυτά θα ξεφύγεις, και από την ελεημοσύνη θα προξενήσεις μεγάλο κέρδος στον εαυτό σου (δυστυχώς πόσο μακριά είναι αυτά από εμάς τους σημερινούς Χριστιανούς ! κάπου αλλού λέει ο Χρυσόστομος, αν σου περισσεύει ένα σπίτι χάριστο σ’ αυτόν που δεν έχει. Τολμάει να το κάνει κανείς από εμάς ;).

Σας παρακαλώ, να μην δείχνουμε αμέλεια στην σωτηρία των ψυχών μας, αλλά αυτά που δεν μας χρειάζονται, αυτά που μας είναι περιττά να δίνουμε σ’ αυτούς που τα έχουν ανάγκη.

Όλα αυτά που μας φαίνονται δύσκολα, θα μπορούμε να τα κάμνουμε με ευκολία, αν δυναμώνουμε τον εαυτό μας με την ελπίδα ότι θα μας τα ανταποδώσει πολλαπλάσια ο Θεός.

Η πολύ αγάπη του Ιωσήφ προς τον πατέρα του Ιακώβ, κατάφερε να πείσει τον Ιακώβ ν’ αφήσει την πατρίδα του και να πάει να κατοικήσει μαζί με τον Ιωσήφ στην Αίγυπτο. Η αρετή του Ιωσήφ και η πολλή φροντίδα για τον πατέρα του έδωσε κουράγιο στον Ιακώβ να επιχειρήσει το κοπιαστικό ταξίδι και να κατοικήσει στην ξένη χώρα μέχρι που πέθανε (Πόσο άσπλαχνοι είμαστε εμείς συχνά σήμερα προς τους γονείς μας !).

Ο Αβραάμ αρνήθηκε τον πλούτο που του προσέφερε από ευγνωμοσύνη ο βασιλιάς των Σοδόμων επειδή νίκησε τους εχθρούς του, λέγοντάς του ότι το κάνω για να μη λες ότι σε εσένα οφείλεται η μεγάλη περιουσία που θ’ αποκτήσω (και όχι στην ευλογία του Θεού).

Πρόσεξε πως ο βασιλιάς των Σοδόμων αν ήθελε μπορούσε να κερδίσει από τα λόγια του Αβραάμ. Τον δίδαξε να μην στηρίζεται στα δικά του όπλα, αλλά να γνωρίσει τον πάντων αίτιον και να περιφρονεί τους θεούς των ειδώλων που τους φτιάχνουν ανθρώπινα χέρια και να λατρεύει τον αληθινό Θεό που είναι δημιουργός των πάντων και η πηγή κάθε αγαθού (γέλασα με τον αφηγητή της παρέλασης της 25^ης Μαρτίου στην Αθήνα, που περιέγραφε πόσο σίγουρα θα υπερασπιστούν την Ελλάδα τα σύγχρονα όπλα και δεν έκαμνε καμιά αναφορά στην παντοδύναμη βοήθεια του Θεού).

Γιατί να είναι φόβητρο ο θάνατος για τους ενάρετους, αφού θα τους μεταθέσει από τα χειρότερα στα καλύτερα, από την πρόσκαιρη ζωή στην παντοτινή και αθάνατη και αυτή που δεν έχει τέλος.

Κάμνει ολοφάνερη την ταραχή από τους εσωτερικούς λογισμούς του (νομίζω ο Αβραάμ στον Θεό) και παρουσιάζει το έλκος της ψυχής του.

(λέει ο Θεός στον Αβραάμ) εμπιστεύσου την δύναμη την δική μου ο οποίος σου δίνω υποσχέσεις, διώξε την λύπη σου, πάρε θάρρος και πείσε τον εαυτό σου ότι θα γεννήσεις γιο που θα σε κληρονομήσει.

Αυτό είναι αληθινά πίστη, όταν η υπόσχεση ανθρωπίνως είναι αδύνατον να πραγματοποιηθεί και εμείς πιστεύουμε ότι θα γίνει εξ αιτίας της δύναμης αυτού που δίνει την υπόσχεση (αναφέρεται στην υπόσχεση του Θεού ότι ο Αβραάμ και η Σάρρα θα γεννήσουν γιο και έφτασαν και γέρασαν και σταμάτησε να έχει περίοδο η Σάρρα και δεν είχε ακόμα πραγματοποιηθεί η υπόσχεση).    

Παρακαλώ να διδαχθούμε κι εμείς από τον Αβραάμ να πιστεύουμε στα λόγια του Θεού και να περιμένουμε ότι θα πραγματοποιηθούν οι υποσχέσεις του και να μην εμπιστευόμαστε τις σκέψεις αμφιβολίας που μας έρχονται και αν δείχνουμε πολλή ευγνωμοσύνη.