7ο μέρος
Έρχεται η Χάρη σ’ όλο τον άνθρωπο. Ειρήνη σ’ όλους τους λογισμούς του. Γα-λήνη στην ύπαρξή του. Ανάπαυση στο είναι του. Φως μέσα και γύρω. Και αυτό το φως γεμίζει την κτίση όλη, αποκαλύπτει τα πάντα. Έρχονται ασταμάτητα κύματα χα-ράς, πίστης και ελπίδας. Ενσαρκώνεται η πίστη ακατάπαυστα, νοιώθεις ότι εν Αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν.
Σήμερα γίνονται όλα. Σήμερα γεννάται εκ Παρθένου. Σήμερα βαπτίζεται, και όλη η φύση λαμπαδοφεγγεί. Σήμερα κρεμάται επί ξύλου και γνωρίζεται ως Βασιλεύς της δόξης. Σήμερα ανασταίνεται και πληροί τα σύμπαντα ευωδίας. Σήμερα αναλαμβάνε-ται στον ουρανό, κάνει την ανθρώπινη φύση συγκάθεδρη με τον Πατέρα και το Πνεύμα. Σήμερα προγευόμαστε τη δευτέρα παρουσία : Η «ημέρα εκείνη» είναι ο Κύ-ριος (άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος). Και ο ζών εν τω Κυρίω ζει σ’ εκείνη την ημέ-ρα. Αυτός ήδη έχει κριθεί. Έχει μεταβεί από τον θάνατο στη ζωή.
Στη θεία Λειτουργία τα θυμόμαστε όλα αυτά. Όλα όσα έγιναν και όσα αναμένο-νται είναι παρόντα. Και όλη η ζωή έγινε θεία Λειτουργία. Αγιάστηκε όλος ο άνθρω-πος. Το άχρονο Φως της Χάριτος τα καθιστά όλα μαζί παρόντα. Ευλογεί και φωτίζει τη δημιουργία και αποκαλύπτει τον λόγο της ύπαρξής της.
Η ανάπαυση η πνευματική, ο αγιασμός, η αγαλλίαση, η παρηγοριά και η ευλογία, προχωρεί με την ευχή, που έγινε η αναπνοή του πνευματικού μας οργανισμού, σ’ όλη την ύπαρξη του ανθρώπου. Φτάνει σ’ όλες τις αρθρώσεις, στους νεφρούς, στην καρ-διά.
Αυτό το ίδιο φως το άκτιστο, η ευλογία και η χάρη, νοιώθεις να προχωρεί σ’ όλο το Άγιον Όρος, σ’ όλο τον λαό μας, τον χώρο της ζωής του και το ήθος του. Τα ήθη και τα έθιμά μας είναι λειτουργικά. Και η αγωγή, το ήθος, η παιδεία μας είναι της Εκκλησίας.
Ο άξονας στην παράδοση και στη ζωή μας είναι ο Θεάνθρωπος. Το κέντρο κάθε χωριού ο ναός. Όλη η ενορία, όλο το χωριό, μια οικογένεια, μια εκκλησία. Γιορτές και πανηγύρια οι γιορτές της Εκκλησίας. Και την ημέρα των εορτών της Εκκλησίας οι αργίες, οι γιορτές και τα τραγούδια.
Η ψυχαγωγία σεμνή. Και τα δημοτικά τραγούδια, τα λόγια και ο ήχος σχετίζονται με τον ήχο (και το ήθος) της Εκκλησίας. Και συχνά ο λαϊκός τραγουδιστής είναι και ο ψάλτης της εκκλησίας.
Και θυμάσαι τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά. Όπως από την απρόσιτη ουσία του Θεού διαχέεται και πηγάζει η άκτιστη ενέργεια, η χάρη, το φως, η ομορφιά η αξιέρα-στη, που θεώνει τον άνθρωπο και τα έργα του και τον κόσμο όλο, έτσι και από την αστείρευτη πηγή της Εκκλησίας, από τα άγια των αγίων της θείας Λειτουργίας της, αρδεύεται όλη η ζωή. Ευλογείται κάθε εκδήλωση. Από τη γέννα του ανθρώπου, τη βάφτιση, τον γάμο μέχρι την κοίμησή του.
Όλα αγιάζονται, ευλογούνται. Και όλα αγιάζουν, διδάσκουν. Οι χαρές αποκτούν νόημα αιώνιο, και οι δοκιμασίες φανερώνονται ευλογίες ανεξάντλητες. Αυτό γίνεται στην προσωπική ζωή κάθε πιστού, στη ζωή όλης της εκκλησιαστικής κοινότητας, στη ζωή του Γένους μας.
Όλα έχουν ένα προσωπικό χαρακτήρα. Δημιουργήθηκαν από πρόσωπο. Σέβονται τον άνθρωπο. Δημιουργούν πρόσωπα. Ανασταίνουν το ανθρώπινο πρόσωπο. Παίρνει όνομα ο άνθρωπος μέσα στην Εκκλησία. Ο καθένας είναι μια αξία άλλου επιπέδου, που ξεφεύγει από τις μετρήσεις, τους ελέγχους και τις κρίσεις τις ανθρώπινες.(Σχόλιο : Πόσο μακριά είναι αυτά που λέει ο π. Βασίλειος από τον επικείμενο ασφυκτικό έ-λεγχο και μαζοποίηση των ανθρώπων που επιδιώκουν με την κάρτα του πολίτη !)
Και από τα υλικά δημιουργήματα διαχέεται χάρις προσωπική, ανταύγεια άκτιστη, ανάπαυση και ευλογία που θεώνει τον άνθρωπο. Κέντρο της ζωής μας ο Χριστός. Κέντρο κάθε κοινότητας ο ναός. Κέντρο ολόκληρου του Γένους μας η Άγια-Σοφιά, η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία. Όταν υπήρχε η αυτοκρατορία, από την Άγια-Σοφιά μετρούσαν τις αποστάσεις κάθε μιας πόλης και χώρας της Οικουμένης.
( Συνεχίζεται …)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου