Σταχυολογήματα από την σοφία του Χρυσοστόμου (Τόμος 6ος - Μέρος 13)

 

 

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟΝ 49^ο ΨΑΛΜΟ

«Θεός θεῶν Κύριος ἐλάλησε καὶ ἐκάλεσε τὴν γῆν ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου μέχρι δυσμῶν». Σε πολλά σημεία η Γραφή αναφέρεται σε θεούς, όπως κι εδώ. Ποιους ονομάζει θεούς ; αλλού ονομάζει τους άρχοντες. Αλλού εκείνους που γεννήθηκαν από κάποιον ενάρετο πρόγονο. Αλλού τους Ιουδαίους για να τους τιμήσει, «ἐγὼ εἶπα· θεοί ἐστε καὶ υἱοὶ ῾Υψίστου πάντες» (ψαλμ.81,6). (βλέπετε πως η σοφία των Πατέρων μας εξηγεί τις Γραφές ; Γι αυτό λέμε Ορθοδοξία δεν είναι μόνο η Αγία Γραφή, αλλά και η Ιερά Παράδοση. Οι καημένοι οι Προτεστάντες εξηγούν ο καθένας τους όπως νομίζει την Γραφή και πιστεύουν ότι νάναι. Για παράδειγμα σ’ ένα βίντεο κάποιων Προτεσταντών ερμήνευαν το χωρίο «ἰδόντες δὲ οἱ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ τὰς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων ὅτι καλαί εἰσιν, ἔλαβον ἑαυτοῖς γυναῖκας ἀπὸ πασῶν, ὧν ἐξελέξαντο»(Γεν.6,2) κι έλεγαν ότι «υἱοὶ τοῦ Θεοῦ» εννοεί τους αγγέλους οι οποίοι παντρεύτηκαν με γυναίκες !).

Εδώ νομίζω όταν λέει «Θεός θεῶν» θεούς ονομάζει των Ελλήνων, όχι ότι υπάρχουν, αλλά επειδή έτσι νομίζουν οι πλανημένοι. Κι επειδή οι Ιουδαίοι εντυπωσιαζόντουσαν απ’ αυτούς τους θεούς, εξαφανίζει αυτές τις εντυπώσεις τους, δείχνοντας ότι κι εκείνων των θεών ο Θεός μας είναι Κύριος. (και φυσικά είναι Κύριος) αφού είναι Κύριος των δαιμόνων, επειδή απ’ αυτούς εισήχθηκε η πίστη σ’ εκείνους τους θεούς (ας τ’ ακούσουν οι λάτρεις του δωδεκάθεου που δυστυχώς κάποιοι είναι και Δικαστές !) … «ἐκάλεσε τὴν γῆν». Αυτό δείχνει την απερίγραπτη αγαθότητα και φιλανθρωπία του Θεού να συνδιαλέγεται, να δικάζεται, ν’ απολογείται προς τους ανθρώπους (ποιος θεός το κάμνει αυτό ; ο Αλλάχ, οι θεοί του Βουδισμού, Ινδουισμού, ποιός ; κανένας, αλλά όλοι είναι απρόσιτοι και δίνουν μόνο εντολές).

«ἐκ Σιὼν ἡ εὐπρέπεια τῆς ὡραιότητος αὐτοῦ». Στα Ιεροσόλυμα διαδραματίστηκαν όλα της Παλαιάς Διαθήκης και από εκεί ξεκίνησαν όλα της Καινής … εκεί έγινε η ανάσταση, εκεί η ανάληψη, εκεί τα προοίμια και η αρχή της σωτηρίας μας … όλα αυτά εννοών ο προφήτης, ονομάζει ωραιότητα αυτού. Επειδή κάλλη του Θεού και ωραιότητα είναι η αγαθότητα και η φιλανθρωπία και η ευεργεσία προς όλους. 

«ὁ Θεὸς ἐμφανῶς ἥξει, ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ οὐ παρασιωπήσεται·». (κατά την Δευτέρα Παρουσία). Πότε δεν ήρθε φανερά ; Στην Πρώτη Παρουσία. Ήρθε αθόρυβα κρύβοντας τον εαυτό του από τους πολλούς … και τι λέω από ανθρώπους ; και του ιδίου του διαβόλου την προσοχή διέφευγε. Γι αυτό και στους πειρασμούς που του έκανε στο όρος 40 μέρες μετά την βάπτιση τον ρώτησε 3 φορές «αν είσαι Υιός του Θεού» … τότε σαν ποιμένας ήρθε ζητώντας το πλανημένο πρόβατο, θέλοντας να πιάσει το ανυπάκουο θήραμα (τον άνθρωπο), γι αυτό κι έκρυβε τον εαυτό του. Και όπως ο ιατρός δεν φέρεται αμέσως με αυστηρότητα στον ασθενή, έτσι κι αυτός δεν ήθελε από την αρχή να κάνει φανερό τον εαυτό του, αλλά ήρεμα και σιγά σιγά.

Μετά τον θάνατο του Ηρώδη που ήθελε να τον σκοτώσει επέστρεψε (από την Αίγυπτο), και ζούσε όπως όλοι, φορούσε φτωχικά ρούχα και έτρωγε σε φτωχικό τραπέζι και βάδιζε συνεχώς … τότε όμως (στην Δευτέρα Παρουσία) δεν θα έρθει έτσι, αλλά τόσο φανερά, ώστε ούτε θα χρειάζεται κάποιος να προαναγγέλλει την παρουσία του … επειδή τότε θα είναι καιρός δικαστηρίου και κρίσης. Γι αυτό θα φανεί όχι πλέον σαν ιατρός, αλλά σαν δικαστής.

«πῦρ ἐνώπιον αὐτοῦ καυθήσεται, καὶ κύκλῳ αὐτοῦ καταιγὶς σφόδρα». Μ’ αυτές τις εικόνες δείχνει συγχρόνως το αναλλοίωτο και αμετάβλητο και φωτεινό και απρόσιτο του Θεού (αν είχαμε το μυαλό στο κεφάλι μας μόνο τον Θεό θα φοβόμασταν και τίποτα άλλο οι ταλαίπωροι) … «καταιγὶς σφόδρα» παρουσιάζει αυτή την εικόνα θέλοντας να δείξει το ανυπόφορο εκείνης της κόλασης.

«προσκαλέσεται τὸν οὐρανὸν ἄνω καὶ τὴν γῆν τοῦ διακρῖναι τὸν λαὸν αὐτοῦ». Πάλι θυμάται τα στοιχεία της φύσης με τα οποία δόθηκαν αμέτρητα αγαθά στο γένος των ανθρώπων, όχι μόνο για την ζωή του σώματος και την συγκρότηση, αλλά και για την ίδια την υπόθεση της θεογνωσίας. Διότι και τα κάλλη και τα μεγέθη και οι τρόποι των θέσεων και οι ουσίες από τις ποίες φτιάχτηκαν αυτά τα στοιχεία … όλα αυτά, και τα σώματα τρέφουν και διατηρούν στην ζωή και καθοδηγούν προς την γνώση του Δημιουργού (ενώ η θεωρία του Δαρβίνου – εξέλιξης πιστεύει ότι όλα φτιάχτηκαν από καθαρή τύχη και το σχολικό βιβλίο βιολογίας της Β΄ Λυκείου γράφει ότι είμαστε και απόλυτα σίγουροι γι αυτό. Έλεος !). 

«συναγάγετε αὐτῷ τοὺς ὁσίους αὐτοῦ, τοὺς διατιθεμένους τὴν διαθήκην αὐτοῦ ἐπὶ θυσίαις,». Γιατί αυτούς που πρόκειται να κατηγορήσει και καταδικάσει τους ονομάζει οσίους ; Για ν’ αυξήσει την τιμωρία προβάλλει την τιμή (αλήθεια εμείς χρειαζόμαστε τιμωρία από τον Θεό ; δεν μας φτάνει η τιμωρία που δεν ζούμε την όμορφη ζωή που θα μπορούσαμε να ζούμε και δεν την ζούμε ;) … νόμιζαν ότι αρκεί που θυσιάζουν ζώα για να εκπληρώσουν την διαθήκη και τον νόμο, ενώ ζούσαν μέσα σε κάθε είδος κακίας.

«καὶ ἀναγγελοῦσιν οἱ οὐρανοὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, ὅτι ὁ Θεὸς κριτής ἐστι». Πάλι βάζει τα αναίσθητα στοιχεία ν’ ανακηρύξουν την δικαιοσύνη του Θεού (όλη η φύση το φωνάζει αλλά εμείς δεν παίρνουμε χαμπάρι) … αυτό προ πάντων είναι κρίση, αυτό σημαίνει κριτής, όχι απλά να κρίνει, αλλά να κρίνει με δικαιοσύνη … οι Ιουδαίοι που έβλεπαν αυτά που έκαμνε ο Χριστός ποια δικαιολογία θα προβάλλουν που δεν πίστεψαν ; (εμείς ποια δικαιολογία θα προβάλλουμε ; ή μήπως η ζωή μας δείχνει ότι πιστεύουμε ;) … (στις συζητήσεις μας με απίστους) ήταν καλύτερα να νικηθούν αυτοί από εμάς και να διορθωθούν τώρα, παρά νομίζοντας ότι νικάνε (στην συζήτηση) ν’ απέλθουν εκεί, και να δικαστούν από τον κοινό δικαστή της οικουμένης (ακόμα βρίσκονται τα βλάσφημα έργα στην Εθνική Πινακοθήκη στο όνομα της «ελευθερίας» της τέχνης. Θα ήταν καλύτερα γι αυτούς να «νικηθούν» από τα αντίθετα επιχειρήματα και να τα βγάλουν).