Πως οι γονείς φτιάχνουν άβουλα παιδιά

 

 

Ο άγιος Νεκτάριος λέει στην «Χριστιανική ηθική» ότι «Αβουλία εστί σκέψις αβασάνιστος και έλλειψις ορθού λογισμού». Η αβουλία είναι σκέψη αβασάνιστη. Δηλαδή είναι σκέψη που δεν αφέθηκε μέσα μας κάποιες μέρες να χτυπηθεί από την αμφιβολία, δεν αφέθηκε να δοκιμαστεί, να ωριμάσει. Αλλά την δεχθήκαμε αμέσως και την εφαρμόσαμε. Κατ’ αρχήν θα δείξω ένα αντίθετο παράδειγμα και μετά θα παρουσιάσω πως οι δικοί μου γονείς μ’ έφτιαξαν άβουλο.  

Έλεγε συχνά ο Αγιορείτης μοναχός π. Συμεών Γρηγοριάτης, με καταγωγή από το Περού και από τα περισσότερο ελεύθερα πνεύματα στην Ελλάδα, πως όφειλε αυτή την ελευθερία του πνεύματος στην μητέρα του. Μια μητέρα που έβαζε την ευτυχία του παιδιού της πάνω από τις δικές της επιθυμίες. Από παιδί σε όλα τα πράγματα του έλεγε «διάλεξε», για να μάθει να ακούει την καρδιά του. Και όταν μεγάλωσε και η ελευθεριότητα στην συμπεριφορά του ήταν σκάνδαλο για την καλουπωμένη κοινωνία του Περού, τον παρότρυνε να γυρίσει τον κόσμο για να βρει αυτό που ψάχνει η ψυχή του.

Ξέρετε πως μεταφράζεται όταν λες στο παιδί σου σε όλα τα πράγματα «διάλεξε» ; βασάνισε παιδί μου τις σκέψεις σου. Δεν είναι εύκολο να διαλέξεις το πουκάμισο που θα φορέσεις, το παντελόνι, το σχολείο σου, την ξένη γλώσσα, την εργασία, ούτε καν τα λαχανικά στο μανάβικο. Μια φορά στην λαϊκή φώναζε ένας άντρας 2 μέτρα μπόι : «ρε, εγώ ντομάτες δεν ξέρω να διαλέγω, γυναίκα θα διάλεγα ;». Γι αυτό ακριβώς, για να μην βασανίζονται οι σκέψεις μου, μέχρι που παντρεύτηκα μού τα διάλεγε όλα η μητέρα μου κι εγώ είχα την ησυχία μου.

Όλοι οι παππούδες και οι γιαγιάδες μου έχουν καταγωγή από τον Δυτικό Πόντο. Επειδή ζούσαν ανάμεσα στους Τούρκους, πέρα από τα ελληνικά, μιλούσαν όλοι και τουρκικά. Οι γονείς μου που ήξεραν και οι δύο να μιλάνε τουρκικά, αντί να φροντίσουν να μάθουν τα τουρκικά και στα 2 παιδιά τους (γιατί άσχημα θα ήταν ;), έλεγαν τα μυστικά μεταξύ τους στα τουρκικά για να μην καταλαβαίνουμε εμείς.  

Ήταν 30 Νοεμβρίου νομίζω του 1981 και πήρα τηλέφωνο στους γονείς μου από τον ΟΤΕ Ιωαννίνων. Συνήθως κάθε Κυριακή τούς έπαιρνα τηλέφωνο. Και μιας και ήταν του αγίου Αντρέα είπα στον πατέρα μου να πει και χρόνια πολλά σ’ ένα θείο μου Αντρέα που τον αγαπούσα πολύ. Και μου λέει ότι πέθανε εδώ και 2 μήνες. Καλά λέω, και γιατί δεν μου το είπατε τόσο καιρό ; Για να μη στενοχωρηθείς, μου απάντησε.   

Ήταν Ιούλιος του 1985. Υπηρετούσα την στρατιωτική μου θητεία ως δόκιμος έφεδρος αξιωματικός κοντά στο σπίτι μου και είπα στους γονείς μου ότι θα πήγαινα πιο εύκολα στο στρατόπεδο αν είχα αυτοκίνητο. Μετά από λίγες μέρες ένα καινούργιο αυτοκίνητο με περίμενε έξω από το σπίτι. Ούτε με ρώτησαν τι αυτοκίνητο θα ήθελα, τι χρώμα, τι … αν με έβαζαν να το διαλέξω εγώ, θα βασανιζόντουσαν οι σκέψεις μου. Οπότε το διάλεξαν αυτοί για να μη βασανίζομαι εγώ. 

Ένα καλοκαίρι, τότε που ήμουν φοιτητής, φιλοξενήσαμε αρκετές μέρες μια ξαδέλφη μου. Ήταν πολύ όμορφη και ένοιωθα ερωτική έλξη και λίγο την ενοχλούσα, και ήμουν και στην Χριστιανική Φοιτητική Δράση, τρομάρα μου. Και δεν μου εμπιστεύτηκαν οι γονείς μου ότι η κοπέλα είχε κάνει έκτρωση, και γι αυτό έμενε στο σπίτι μας λίγο να ξεκουραστεί. Δεν ήθελαν να βασανίσουν τις σκέψεις μου. 

Και φυσικά όταν το καλοκαίρι του 1987 επιστρέφοντας από εξομολόγηση τούς είπα ότι ο Εξομολόγος μου πρότεινε να παντρευτώ την τάδε, και λέω να την παντρευτώ (βλέπετε αποτρελάθηκα μέσα στην θρησκευτική οργάνωση), ούτε με συμβούλεψαν ότι το θέμα είναι σοβαρό και λίγο να περιμένω, ούτε να το σκεφθώ λίγες μέρες, ούτε τίποτα. Απ’ ευθείας συμφώνησαν για να μη με βασανίζουν οι σκέψεις.

Ναι, με έφτιαξαν οι γονείς μου άβουλο. Είμαι σίγουρος όμως ότι το έκαναν με καλή πρόθεση. Δεν ήθελαν να με βασανίζουν οι σκέψεις των επιλογών. Γι αυτό παρακαλώ τον Θεό να τους συγχωρέσει. Και η αλήθεια είναι ότι ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης για την αβουλία μου, ανήκει σε εμένα τον ίδιο. 

Ξέρω, οι περισσότεροι από εμάς σπάνια λέμε στα παιδιά μας «διάλεξε». Το βλέπω με τους μαθητές στο Λύκειο. Νομίζω το κάμνουμε, επειδή δεν αντέχουμε να σηκώσουμε κάθε τους επιλογή. Ναι αλλά, αν δεν βασανιστούν με τις σκέψεις τους, σύμφωνα με τον άγιο Νεκτάριο, θα φτάσουν να είναι άβουλοι.