Και όμως παπα-Κώστα, όχι μόνο κάνει μετά το φαγητό να ψέλνουμε, αλλά και επιβάλλεται

 

 

 

Ο Γέροντας Γεώργιος Αλευράς λέει συχνά στις ομιλίες του ότι ο άνθρωπος γεννιέται, δεν γίνεται. Για πολλά χρόνια απορούσα πως γινόταν να είμαι τόσο βλάκας, από τον πατέρα Γεώργιο όμως κατάλαβα ότι γεννήθηκα βλάκας. Η μητέρα μου το 1961 προτίμησε να με γεννήσει στο χωριό με την βοήθεια μιας μαίας, επειδή την προηγούμενη χρονιά είχε γεννήσει στο Νοσοκομείο της κοντινής πόλης την αδελφή μου και ντρεπόταν να ξαναπάει για να μην την κοροϊδεύουν που ξαναγεννάει τόσο σύντομα. Τελικά η βλακεία πρέπει να είναι κληρονομική.

Βέβαια θ’ απορείτε γιατί λέω τον εαυτό μου βλάκα. Λοιπόν τον λέω επειδή από μικρό παιδί κάμνω τυφλά ότι μου λένε οι άλλοι. Για παράδειγμα τον Σεπτέμβριο του 1976 που πήγα Α΄ Λυκείου, για πρώτη φορά στο σχολείο ξεχώρισαν τα τμήματα σε κλασικό και πρακτικό για ν’ αυξηθεί η επιτυχία των μαθητών στις πανελλαδικές εξετάσεις. Ο Μαθηματικός και ο Φυσικός προσπαθούσαν να μας πείσουν να πάμε πρακτικό για να έχουν μέσα και μερικούς καλούς μαθητές. Εγώ, αν και σε όλα τα μαθήματα ήμουν καλός, αλλά περισσότερο μου άρεσαν τα αρχαία, πείστηκα από τα λόγια τους και πήγα στο πρακτικό.

Τον Ιούλιο του 1979 πήγαμε στην Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για να κάνουμε το μηχανογραφικό. Τότε οι πανελλαδικές ήταν τον Σεπτέμβριο και το μηχανογραφικό συμπληρωνόταν τον Ιούλιο. Μου είπε η αδελφή μου να δηλώσω πρώτα το Χημικό, ύστερα το Φυσικό και μετά το Μαθηματικό, επειδή έτσι πήγαινε η σειρά των μορίων και εγώ το έκανα αν και περισσότερο μου άρεσε η Φυσική από την Χημεία.

Το 1986 ένας συγγενής ο οποίος καυχιόταν ότι η οικογένειά του είναι «ειδική επί των συμβουλών», μου έλεγε ότι για να μπορεί κάποιος να οδηγεί στην Θεσσαλονίκη, πρέπει να έχει γεννηθεί στην Θεσσαλονίκη. Και εγώ ο βλάκας τον πίστευα και δεν τολμούσα για χρόνια να πάω με το αυτοκίνητο στην Θεσσαλονίκη. Την επόμενη χρονιά είχα πάει με το αυτοκίνητό μου μ’ έναν φίλο στο Λιτόχωρο, και μόλις το άκουσε ο πατέρας του προηγούμενου συγγενή μου είπε, να μην παίρνεις κανέναν στο αυτοκίνητο επειδή έχεις ευθύνη. Αυτοί καλά έκαναν και έλεγαν ότι έλεγαν, εγώ γιατί να είμαι τόσο βλάκας και έκαμνα ότι μου έλεγαν ;

Ο μακαρίτης ο παπα-Κώστας ο πεθερός μου, έλεγε συχνά ότι μετά το φαγητό δεν κάνει να ψέλνουμε. Προφανώς το έλεγε σκεπτόμενος ότι με το στομάχι γεμάτο, δεν είναι σωστό να καταπονείται το σώμα, έστω και με την ψαλμωδία. Αυτές τις μέρες όμως διαβάζοντας τον 5^ο τόμο των ομιλιών του Χρυσοστόμου, είδα με έκπληξη ότι ο άγιος λέει εντελώς το αντίθετο.

«Μάλιστα τότε πρέπει, και πριν το φαγητό και μετά, να τειχίζουμε τον εαυτό μας με την ασφάλεια της ψαλμωδίας, και μαζί με την γυναίκα και τα παιδιά να σηκωνόμαστε από το τραπέζι και να ψέλνουμε ύμνους στον Θεό … έτσι ώστε από την πολυφαγία και το πιοτό αν κάποια αμαρτία πέρασε στην ψυχή μας, με την ψαλμωδία να ξεφύγουμε από τις παράλογες επιθυμίες. Και όπως οι άλλοι καθαρίζουν το στόμα μετά το φαγητό, εμείς με την ψαλμωδία να καθαρίζουμε την ψυχή από κάθε βρωμιά που βρήκε την ευκαιρία με την πολυφαγία να μπει μέσα μας».

Δηλαδή με απλά λόγια, θέλει να πει ο άγιος ότι επειδή στο τραπέζι με το φαγητό και το πιοτό και την ικανοποίηση που παίρνει το σώμα μας χαλαρώνει η προσοχή στην ψυχή μας, αυτή την ώρα ο Πονηρός βρίσκει την ευκαιρία να προσβάλλει την ψυχή μας. Νομίζω με αυτό θα συμφωνήσουμε όλοι, είτε έχουμε σχέση με τον Θεό είτε όχι, αν είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας.

Αναφέρεται στον βίο της αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας την οποία θα γιορτάσουμε την μεθεπόμενη Κυριακή, και η οποία έζησε στην έρημο 47 ολόκληρα χρόνια χωρίς να συναντήσει άνθρωπο, ότι ο πόλεμος της πορνείας ήταν σκληρότερος αμέσως μόλις έτρωγε κάτι. Και φανταστείτε τι έτρωγε, άντε κανένα χορταράκι. Ενώ εμείς …

Λέει η Παιδαγωγική : «όσο πιο μικρή αυτοεκτίμηση έχεις, τόσο πιο τυφλά κάμνεις ότι σου λένε οι άλλοι». Άρα καταλάβατε, πόση αυτοεκτίμηση είχα. Ο Αλή Πασάς των Ιωαννίνων έδειχνε μια φορά τα ελληνόπουλα που είχε στην δούλεψή του σ’ ένα Ευρωπαίο αξιωματούχο, και του έλεγε ότι αυτού του παιδιού έσφαξα τον πατέρα του, του άλλου βίασα την μητέρα, του άλλου έπνιξα τα αδέλφια του και άλλα παρόμοια. Του λέει ο ξένος «Πασά μου δεν φοβάσαι μη σε εκδικηθούν ;». «Όσο πιο πολύ τα εξαχρειώνω, τόσο πιο πιστά μου είναι» απάντησε ο Αλή Πασάς. Νομίζω ο Αλή Πασάς επιβεβαίωνε χωρίς να το ξέρει αυτό που λέει η Παιδαγωγική, τους γκρέμιζε την αυτοεκτίμηση, για να του κάμνουν τυφλή υπακοή.

Με την βλακεία που με δέρνει, στα νεανικά μου χρόνια έκαμνα τυφλά ότι μου έλεγαν οι Εξομολόγοι. Και μάλιστα κάποτε έγραφα τα λόγια τους σε τετράδιο για να μην τα ξεχάσω και αργότερα τα έλεγα πολλές φορές και επειδή αυτό με κούραζε συμφώνησα με τον εαυτό μου να τα λέω μόνο 3 φορές. Δηλαδή με απλά λόγια, με χόρευε ο Σατανάς όπως ήθελε.

Ποια ήταν η απλή αλήθεια ; Όλοι αυτοί, Εξομολόγοι και μη, άνθρωποι ήταν, και ήταν βλακεία που έκαμνα τυφλή υπακοή στα λόγια τους. Ναι, ότι κάμνουμε πρέπει να μας το λέει η καρδιά μας, όσο οδυνηρό και να είναι πολλές φορές το να περιμένουμε να την ακούσουμε.

Λέει συχνά ο Γέροντας Γεώργιος Αλευράς, τυφλή υπακοή κάμνουμε μόνο στους αγίους, όπως ο άγιος Πορφύριος, ο άγιος Παΐσιος … και σε κανέναν άλλο άνθρωπο.  

«Γεύση» από την σοφία του Χρυσοστόμου – Μέρος 7ο

 

 

Διαβάζοντας εδώ και λίγο καιρό απ’ ευθείας τις ομιλίες του Χρυσοστόμου από τους τόμους της σειράς Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας (ΕΠΕ) σημείωνα τα λόγια που μιλούσαν ιδιαίτερα στην καρδιά μου. Μου πέρασε όμως η σκέψη να κάνω και άλλους μετόχους σ’ αυτόν τον θησαυρό της σοφίας, κι έτσι θα τα παρουσιάζω λίγα κάθε φορά. Εγώ σημείωνα μόνο το αρχαίο κείμενο, εδώ όμως θα έχω μόνο την ερμηνεία παρουσιάζοντας όσο μπορώ καλύτερα αυτά που νομίζω ότι εννοεί ο άγιος.

Όταν λέει «νεφρούς» στους ψαλμούς εννοεί τα απόρρητα της διανοίας, τα πιο κρυφά, τα πιο βαθιά, όπως είναι και οι νεφροί στο σώμα … Επειδή κι εγώ (λέει ο Δαβίδ) δεν ξεκίνησα την αδικία, ούτε επιθυμώ να συγκρουστώ, γι αυτό δικαιούμαι την βοήθεια του Θεού.

Αν σκεφθείς ότι κάθε μέρα αμαρτάνουμε, τότε θα συνειδητοποιήσεις την απερίγραπτη φιλανθρωπία του Θεού. Υπάρχει έστω και μια μέρα που δεν προσευχηθήκαμε με τεμπελιά, και με βαριεστιμάρα ;

Ποιος από εμάς δεν πρόσβαλλε τον συνάνθρωπό του χωρίς λόγο ; Ποιος δεν κατηγόρησε, ποιος δεν είπε ψέματα, ποιος δεν είδε πονηρά γυναίκα, ποιος δεν φθόνησε, ποιος δεν περηφανεύτηκε, ποιος δεν μίλησε άσκοπα ; Αυτά όλα όμως μας στέλνουν στην κόλαση.

Μεγάλο καλό αγαπητοί είναι η ανάγνωση των θείων Γραφών. Αυτό γεμίζει με σοφία την ψυχή, αυτό στέλνει το νου μας στον ουρανό, αυτό κάμνει τον άνθρωπο ευχάριστο, αυτό πετυχαίνει να μη δειλιάζουμε από τίποτα από τα παρόντα, αυτό κάμνει ο νους μας συνεχώς να είναι στον Θεό, και προσδοκώντας την αμοιβή του Δεσπότη Χριστού να κανονίζουμε όλη την ζωή μας και να τρέχουμε με πολλή προθυμία στους κόπους της αρετής (βλέπετε πόσα χάνουμε που είμαστε συνεχώς μπροστά σε κάποια οθόνη).

Βλέπε πως η μεγάλη περιουσία έγινε αμέσως αιτία χωρισμού (αναφέρεται στον Αβραάμ και τον ανεψιό του Λώτ), και προκάλεσε διαίρεση και διχόνοια, και έσπασε τον δεσμό της συγγένειας (πόσα αδέλφια ούτε μιλιούνται ούτε έχουν σχέσεις εξ αιτίας των κληρονομικών !).

Από εδώ πάντα πηγάζουν τα κακά, από την μοχθηρία των φιλικών προσώπων (εγώ από τους ξένους ήξερα να φυλάγομαι, από τους οικείους δεν ήξερα).

Επειδή αγαπούσε την ησυχία και την αμεριμνησία (ο Αβραάμ), προτιμούσε να ζει στην έρημο παρά στις πόλεις ( έλεγε ο άγιος Παΐσιος : χίλια χρόνια να σε αφήσει ο Θεός να ζεις στην Αθήνα, δεν χρειάζεσαι κι άλλη κόλαση). 

Ποτέ να μην μαλώνεις μ’ αυτούς που είναι διαφορετικοί από εσένα.

Αυτός που μπορεί να εμποδίσει αυτόν που αδικεί και δεν το κάνει, δεν έχει μικρότερη ευθύνη απ’ αυτόν που αδικεί (μήπως αυτό πιάνει και εμάς τους εκπαιδευτικούς όταν επιτρέπουμε σε μερικούς κακομαθημένους μαθητές να μην αφήνουν να ωφεληθούν από το μάθημα οι συμμαθητές τους ;).

Όταν κάποιοι για ν’ αρέσουν σ’ εμάς προδίδουν την προκοπή της ψυχής τους και κάμνουν αδικίες για χάρη μας, τότε μαζί μ’ αυτούς παρασύρουν κι εμάς στην απώλεια.

Αλλά κι αν δεν υπάρχει άνθρωπος να μας διδάξει, ο ίδιος ο Χριστός διδάσκει τις καρδιές μας, φωτίζει τον νου μας, ξεκαθαρίζει τις σκέψεις μας, μας φανερώνει αυτά που μας διαφεύγουν, γίνεται δάσκαλος γι αυτά που αγνοούμε. Αρκεί μόνο εμείς να κάμνουμε ότι περνάει από το χέρι μας (πόσοι άνθρωποι αυτά τα αγνοούν!).

Όταν παίρνουμε στο χέρι μας ένα βιβλίο πνευματικό να διαβάσουμε, να εντείνουμε την προσοχή μας, να συμμαζεύουμε το μυαλό μας και να διώχνουμε κάθε σκέψη για τα βιοτικά, και έτσι να κάμνουμε την ανάγνωση με πολλή ευλάβεια, με πολλή προσοχή, για να μπορέσουμε να οδηγηθούμε από το Άγιο Πνεύμα στην κατανόηση των γραμμένων και να κερδίσουμε πολλή ωφέλεια … αλλ’ όμως επειδή έκανε ότι περνούσε από το χέρι του (νομίζω ο Δαβίδ), σπουδή, προθυμία, προσοχή, πέτυχε να τον καθοδηγήσει ο Θεός.

Γι αυτό ο φιλάνθρωπος Δεσπότης, βλέποντας τον πόθο του, δεν τον περιφρόνησε, ούτε αδιαφόρησε, αλλά αμέσως του έστειλε τον κατάλληλο δάσκαλο (δηλαδή με απλά λόγια, το πρόβλημα με εμάς στη σχέση μας με τον Θεό, είναι ότι δεν κάμνουμε ότι μπορούμε, απλά παίζουμε).

Πολλοί από τους ανόητους αν και είναι εντελώς άσχετοι στα πνευματικά ντρέπονται να ομολογήσουν την άγνοιά τους ώστε να μάθουν απ’ αυτούς που μπορούν να τους διδάξουν (δυστυχώς αυτό το παθαίνουν αρκετοί μαθητές, δειλιάζουν να παραδεχτούν πόσο άσχετοι είναι σε κάποια μαθήματα, ώστε να κάνουν αρχή να μαθαίνουν από τους δασκάλους τους).

Βλέπετε πόσο καλό είναι να διαβάζουμε τις θείες Γραφές με προσοχή και επιμέλεια ; … για να μάθουν όλοι, ότι κανείς καιρός δεν είναι εμπόδιο για την ανάγνωση των θείων λόγων (νομίζω αναφέρεται στον Αιθίοπα αξιωματούχο που διάβαζε τον προφήτη Ησαΐα μέσα στο άρμα του) … όταν κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας, αξιωνόμαστε γρήγορα του κατάλληλου οδηγού (όπως στον Αιθίοπα στάλθηκε ο Φίλιππος).

Η συνεχής μελέτη τα εντυπώνει ανεξάλειπτα στην μνήμη μας. Και πολλές φορές αυτό που δεν μπορούμε να το καταλάβουμε σήμερα, μελετώντας το πάλι αύριο γρήγορα θα το καταλάβουμε επειδή ο φιλάνθρωπος Θεός αόρατα φωτίζει την διάνοια μας (αυτό δεν το έχουμε δει όλοι στην ζωή μας ;)

Να ο Λωτ χωρίστηκε από τον πατριάρχη (Αβραάμ) και νόμισε ότι πλέον είναι σε άνεση, αφού διάλεξε και τα καλύτερα μέρη, και ενώ ζούσε μέσα στην καλοπέραση γρήγορα βρέθηκε αιχμάλωτος, άστεγος, για να μάθεις πόσο κακό είναι η διαίρεση, και πόσο καλό είναι η ομόνοια, και ότι πρέπει να μην ορμάμε να πάρουμε τα περισσότερα, αλλά να προτιμάμε τα λιγότερα (σίγουρα είστε τρελοί θα πουν οι εκτός της Ορθόδοξης Εκκλησίας).

Να μην επιζητούμε τα πρωτεία με κάθε τρόπο, ούτε να προτιμάμε κάτι άλλο από την συναναστροφή των δικαίων. Να θεωρούμε ότι περισσότερο μας συμφέρει (στην ψυχή μας) να είμαστε δούλοι σε ενάρετους ανθρώπους παρά να είμαστε ελεύθεροι (αυτά είναι αδιανόητα σ’ αυτούς που πιστεύουν ότι η ζωή τελειώνει στον τάφο).               

Ουαί υμίν υποκριτές του Υπουργείου Παιδείας

 

 

 Παρακολούθησα στο διαδίκτυο την εκπομπή Buongiorno στην οποία η κ. Σκορδά είχε συνομιλία με τον κ. Νατσιό, Πρόεδρο της Νίκης  και τον κ. Κολοκοτρώνη, Καθηγητή της Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Θράκης, για το περιστατικό με τις βλάσφημες ζωγραφιές στην Εθνική Πινακοθήκη.

Δεν είχα σκοπό να γράψω άρθρο, αλλά βλέποντας πόσο χοντροειδή λάθη ήταν αυτά που έλεγε ο κ. Κολοκοτρώνης, δεν άντεξα. Μάλιστα επειδή δεν πίστεψα πως είναι Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο, το έψαξα στο διαδίκτυο και βρήκα ότι πράγματι είναι Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στο τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου της Θράκης !

«Οι εικόνες που βρίσκονται στην Εκκλησία, είναι μυθοπλασία, γιατί κανείς δεν είδε ούτε πως είναι ο Χριστός ούτε πως είναι η Παναγία. Αλλά είναι δημιούργημα της φαντασίας των ζωγράφων μέσα στο πέρασμα των αιώνων, οι οποίοι φτιάξανε ιδεαλιστικές εικόνες τις οποίες η θρησκεία υιοθέτησε για διάφορους λόγους τους οποίους δεν θα αναλύσουμε τώρα».

Λοιπόν από αυτά που είπε ο κ. Καθηγητής συμπεραίνουμε ότι αγνοεί πως ο Χριστός και η Παναγία υπήρξαν σαν πρόσωπα και έζησαν επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας την εποχή που αυτοκράτορας ήταν ο Αύγουστος (όταν γεννήθηκε ο Χριστός) και μετά ο Νέρων, στην Ιουδαία που είχε Ρωμαίο Διοικητή τον Πόντιο Πιλάτο και αρχιερείς των Εβραίων ήταν ο Άννας και ο Καϊάφας. Πιστεύει ότι τα πρόσωπα του Χριστού και της Παναγίας τα φαντάστηκαν κάποιοι ζωγράφοι μετά από αιώνες και ο Χριστιανισμός συμφώνησε με αυτά επειδή τον βόλευε.

Ακόμα ο κ. Καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης αγνοεί ότι ενώ ακόμα ζούσε η Παναγία, ο ιατρός, ζωγράφος και ευαγγελιστής Λουκάς είχε φτιάξει μερικές ζωγραφιές – εικόνες της, όπως την Ιεροσολυμίτισσα, την Σουμελά του Πόντου, της μονής Κύκκου στην Κύπρο και μερικές άλλες. 

Αυτά λοιπόν ο κ. Καθηγητής δεν τα δήλωσε στην αίθουσα που έκαμνε μάθημα σε φοιτητές, αλλά τα δήλωσε δημόσια στην τηλεόραση, αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο και μπορεί να τ’ ακούσει όποιος θέλει, όπως τ’ άκουσα κι εγώ. Είπε και άλλες φλυαρίες, αλλά δεν θ’ ασχοληθώ μ’ αυτές.

Καλό μου Υπουργείο Παιδείας. Πολύ καλά κάμνεις και με αξιολογείς και στέλνεις τον Σύμβουλο των Χημικών να με παρακολουθήσει την ώρα που διδάσκω Χημεία στο Λύκειο για να διαπιστώσει αν αυτά που διδάσκω στους μαθητές είναι επιστημονικά σωστά. Όμως τέτοια χοντροειδή λάθη στη Χημεία σαν αυτά που έκανε στην Ιστορία ο κ. Καθηγητής δεν θα κάνει στο Λύκειο ούτε και ο τελευταίος Χημικός της Ελλάδας.

Ουαί υμίν υποκριτές του Υπουργείου Παιδείας επειδή «αξιολογείτε» τους  Καθηγητές Χημικούς των Λυκείων για να δείτε αν θα βάλουν κανένα τόνο λάθος στο μάθημα για να τους βγάλετε «ανεπαρκείς» και την ίδια ώρα αφήνετε να διδάσκουν στο Πανεπιστήμιο Καθηγητές που όχι στο μάθημα, αλλά στην τηλεόραση κάμνουν χοντροειδή λάθη στην Ιστορία.

Ουαί υμίν υποκριτές του Υπουργείου Παιδείας επειδή αφήνετε να διδάσκουν Ιστορία στους αυριανούς Δασκάλους και Δασκάλες Καθηγήτριες που πιστεύουν ότι στην Σμύρνη το 1922 οι Έλληνες πέθαιναν στην παραλία από τον «συνωστισμό» και όχι επειδή τους έσφαζαν οι Τούρκοι. Και όχι μόνο διδάσκουν αυτά τα χοντροειδή λάθη, αλλά και τους επιτρέπετε να τα γράφουν και στα βιβλία της Ιστορίας για τους μαθητές του Δημοτικού. Άσχετοι, η Ιστορία στηρίζεται στις πηγές και στις μαρτυρίες και όχι στα προσωπικά πιστεύω του καθενός.

 Ουαί υμίν υποκριτές του Υπουργείου Παιδείας επειδή επιτρέπετε να γράφονται χοντροειδή λάθη στο βιβλίο Βιολογίας της Β΄ Λυκείου μόνο και μόνο για να δικαιωθούν τα αθεϊστικά πιστεύω σας. Πόσο σοβαροί επιστήμονες είστε όταν πιστεύετε ότι στις Φυσικές Επιστήμες υπάρχει κάτι το οποίο αποδεικνύεται αναμφισβήτητα ; Και όμως η Βιολογία της Β΄ Λυκείου στη σελίδα 139 γράφει : «Επειδή όμως είναι απίθανο τόσο πολύπλοκες διαδικασίες να έχουν εξελιχθεί ανεξάρτητα σε κάθε είδος, τα δεδομένα αυτά αποδεικνύουν αναμφισβήτητα πως όλοι οι οργανισμοί έχουν κοινή προέλευση ». Εντάξει, μας πείσατε, ότι ο άνθρωπος και ο πίθηκος έχουν κοινό πρόγονο, ηρεμήστε.

Ουαί υμίν υποκριτές του Υπουργείου Παιδείας «οἱ διυλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες!». Διυλίζετε τον κώνωπα στα Λύκεια, μας κάνετε να μετανιώνουμε που επιλέξαμε να γίνουμε εκπαιδευτικοί, ζούμε κάθε μέρα μέσα στην απελπισία έτσι που καταντήσατε την εκπαίδευση, και την ίδια ώρα καταπίνετε την κάμηλο στα Πανεπιστήμια αφήνοντας να διδάσκουν τόσοι άσχετοι Καθηγητές και Καθηγήτριες, μόνο και μόνο επειδή έχουν τα ίδια πιστεύω μ’ εσάς.     

«Γεύση» από την σοφία του Χρυσοστόμου – Μέρος 6ο

 

 

Διαβάζοντας εδώ και λίγο καιρό απ’ ευθείας τις ομιλίες του Χρυσοστόμου από τους τόμους της σειράς Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας (ΕΠΕ) σημείωνα τα λόγια που μιλούσαν ιδιαίτερα στην καρδιά μου. Μου πέρασε όμως η σκέψη να κάνω και άλλους μετόχους σ’ αυτόν τον θησαυρό της σοφίας, κι έτσι θα τα παρουσιάζω λίγα κάθε φορά. Εγώ σημείωνα μόνο το αρχαίο κείμενο, εδώ όμως θα έχω μόνο την ερμηνεία παρουσιάζοντας όσο μπορώ καλύτερα αυτά που νομίζω ότι εννοεί ο άγιος.

Δεν μας ακούει ο Θεός όταν προσευχόμαστε ενώ επιμένουμε στις αμαρτίες μας.

Η προσευχή είναι φάρμακο, αλλά αν δεν γνωρίζουμε πως να χρησιμοποιούμε το φάρμακο, δεν μπορούμε να ωφεληθούμε απ’ αυτό.

Είναι καλό να μην αδικείς τους άλλους. Αλλά πολύ ανώτερο και ένδειξη σοφής ψυχής, είναι να μην πολεμάς αυτόν που σε αδικεί.

Μη νομίζεις ότι προόδευσες στην αρετή, αν δεν έκανες περισσότερα απ’ αυτά που σε προστάζει ο Θεός.

Από εμάς τους πιστούς απαιτείται όχι μόνο να μην ανταποδώσουμε το κακό, αλλά και να τους ευεργετούμε.

Μη σε απασχολεί αν κάποιοι σε μισούν, αλλά αν εσύ φταις γι αυτό … Επειδή οι πονηροί άνθρωποι συνηθίζουν να μισούν τους αγαθούς ακόμα και χωρίς λόγο.

Μη αγωνιάς μήπως κάποιοι γίνουν εχθροί σου, αλλά να μη γίνουν από δικό σου φταίξιμο. Κι αν τελικά κάποιοι πολύ μας μισούν, εμείς να μη τους μισούμε, ούτε να τους αποστρεφόμαστε.

Όταν προσεύχομαι γι αυτόν, όταν θέλω να τον ευεργετώ, μπορεί για μένα να είναι εχθρός μου ;

Αν κάμνουμε εμείς αυτά που μπορούμε, θα έχουμε τον έπαινο του Θεού… Να μην ανησυχούμε αν παρ’ όλη μας την καλή μας διάθεση κάποιοι δεν σταματούν να μας πολεμάνε, επειδή για εμάς ετοιμάζουν μεγαλύτερες αμοιβές, ενώ τους εαυτούς τους κάμνουν ακόμα πιο αδύναμους.

Ή για χρήματα κάποιος είναι εχθρός μας ή για κούφια ανθρώπινη δόξα. Αν εμείς απ’ αυτά είμαστε ανώτεροι, δεν θα μας αγγίξει η έχθρα του … Όπως αν κάποιος που υποφέρει από ίκτερο, ότι και να κάνει δεν μπορεί να σου μεταδώσει την αρρώστια του, έτσι κι ένας που υποφέρει από θυμό.

Τέτοια είναι η κακία. Αρρωσταίνει μόνο αυτόν που την γεννάει και τον κάμνει άνω κάτω … Αυτό να σκέφτεσαι, ότι αυτός που σε βρίζει και σε πολεμάει βρίσκεται μέσα σε ίλιγγο και σε καταιγίδα και έχει καταποντιστεί μέσα στη φουρτούνα του θυμού. Ενώ εσύ που αντιμετωπίζεις γενναία τον πόλεμό του, ξεκουράζεσαι στην παραλία.

Όταν λέει ο ψαλμός ότι «υψούται ο Θεός» εννοεί ότι υψώνεται στον νου των ανθρώπων που πιστεύουν και τον τιμούν. Όταν λέει ο ψαλμός ότι «ταπεινούται ο Θεός» εννοεί όχι ότι ταπεινώνεται στα πράγματα, αλλά ότι ταπεινώνεται στον νου των ανθρώπων που δεν τον λογαριάζουν (δηλαδή ο Θεός ούτε γίνεται να υψώνεται, ούτε να ταπεινώνεται, αυτά γίνονται μόνο μέσα στα μυαλά μας).

Είναι μεγάλη η αρετή του ανθρώπου όταν με τον Θεό έχει τους ίδιους εχθρούς και φίλους … Όταν λέει ότι έχει εχθρούς, δεν εννοεί ότι τους πολεμάει, αλλά ότι αποστρέφεται την κακία τους.

Θέλει παντού και πάντα και από τους εχθρούς και από τους οικείους να δοξάζεται ο Θεός (νομίζω εννοεί το θέλει ο δίκαιος άνθρωπος).

Διδάσκει αυτούς που νομίζουν ότι όλα έγιναν στην τύχη και όπως νάναι, ότι υπάρχει κάποια πρόνοια πίσω από όλα τα πράγματα, και άρα ο καθένας έχει την ευθύνη των πράξεών του (αυτό ακριβώς είναι που δεν θέλουν οι άθεοι).

«Μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου» εννοεί μην εξετάσεις την ζωή μου με κριτήριο όλες τις ευεργεσίες που μου έκανες … Οι ανόητοι άνθρωποι από τις συμφορές που περνάει ένας άνθρωπος συμπεραίνουν ότι δεν ήταν σωστός τη ζωή του (όπως οι φίλοι του Ιώβ που τον κατηγορούσαν ότι αυτός έφταιγε για τα κακά που περνούσε και ούτε που φανταζόντουσαν ότι ο Θεός επέτρεψε στον διάβολο να τον πειράξει για να φανεί η πίστη του).

«Αυτόν θα αγαπήσω και θα έρθω προς αυτόν» λέει ο Θεός, όχι στον πλούσιο ούτε στον υγιή, αλλά σ’ αυτόν που υπακούει στις εντολές μου … Δεν είναι σ’ αυτή την ζωή η αμοιβή για τους κόπους μας, εδώ είναι μόνο οι αγώνες, μετά απ’ εδώ είναι τα έπαθλα και οι στέφανοι.

«Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε». Ενώ ο Χριστός λέει αυτό, εσύ ζητάς καλοπέραση; … Μη ζητάς ανέσεις και αφήνεις το να κλαις, το να θρηνείς και το να καθαρίζεις την ψυχή σου από τις αμαρτίες σου (αχ Χρυσόστομε και νάβλεπες πόσο εφαρμόζουμε σήμερα τα λόγια σου οι Χριστιανοί).

Ο Θεός έβαλε τους κόπους σ’ αυτή την ζωή που είναι μικρή, ενώ τους στεφάνους και τις αμοιβές στην άλλη που είναι χωρίς τέλος και αιώνια … Θέλει να μας μάθει να περιφρονούμε τα παρόντα και να μη κολλάμε σ’ αυτά (μήπως θέλετε να απαριθμήσω σε πόσα έχουμε κολλήσει σήμερα εμείς ; ).

 Λοιπόν αυτό να ξέρετε, ότι δεν πρέπει να κλαίτε αυτούς που τιμωρούνται και βασανίζονται, αλλά αυτούς που ενώ σφάλλουν δεν τιμωρούνται (δηλαδή σύμφωνα με τον Χρυσόστομο, οι υπεύθυνοι του εγκλήματος των Τεμπών, αν αγαπούσαν την ψυχή τους, θα έπρεπε να παρακαλάνε να τιμωρηθούν).

Να γιατί ο Θεός δεν αποδίδει αμέσως δικαιοσύνη. Αν επέτρεπε ο Παύλος να τιμωρηθεί και να πεθάνει, επειδή ήταν διώκτης και φονιάς των Χριστιανών, δεν θα είχε καιρό να μετανοήσει και μετά την μετάνοια τόσα καλά να κάνει, και να οδηγήσει, θα λέγαμε, όλη την οικουμένη από την πλάνη στην αλήθεια.

Το ότι δεν νοιώθουν οι πλούσιοι πόσο φτωχοί (στην πραγματικότητα) είναι, δεν είναι παράξενο. Ούτε αυτοί που έχει πάθει το μυαλό τους καταλαβαίνουν την τρέλα τους, και γι αυτό είναι αξιολύπητοι και όχι αξιοθαύμαστοι … Μη βλέπεις ότι χαίρεται ο πλούσιος με τα πλούτη του, αλλά για αυτό κυρίως να τον κλαις, ότι ενώ βρίσκεται σε τέτοια κακή κατάσταση (η ψυχή του) δεν νοιώθει τίποτα.

Ο επιλεκτικός ρατσισμός της Κυβέρνησης ενάντια στους Ορθόδοξους Έλληνες πολίτες

 

 

Ωραία έχουμε πάρει τον κατήφορο στην Ελλάδα. Μετά από την ψήφιση του γάμου για τους ομοφυλόφιλους ήρθε και η Εθνική Πινακοθήκη να μας δείξει τις βλάσφημες εικόνες. Θα μπορούσε ο καλλιτέχνης να μην γράφει πάνω στην εικόνα το όνομα της Παναγίας και των αγίων, οπότε δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι προσβάλλουν την πίστη μας.

Ο καλλιτέχνης όμως όχι μόνο έγραψε τα ονόματα, αλλά δήλωσε και στην Καθημερινή ότι με το έργο του ήθελε να δείξει τον σκοταδισμό της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Άρα δεν ήταν οι εικόνες μόνο θέμα τέχνης, αλλά και διδασκαλία ενάντια στην Ορθοδοξία η οποία γίνεται αλλοιώνοντας τα πρόσωπα που προσκυνούμε χιλιάδες Έλληνες πολίτες..

 Ναι, είναι δικαίωμά του να εκφράσει με την τέχνη του όποια άποψη θέλει, αλλά με ποιο δικαίωμα δέχθηκαν σ’ ένα δημόσιο φορέα τα έργα που προσβάλλουν την θρησκευτική πίστη χιλιάδων πολιτών ; Δηλαδή η Εθνική Πινακοθήκη, που συντηρείται με τους φόρους που πληρώνουμε και οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, εκθέτει έργα που κοροϊδεύουν την Πίστη μας ;  Για παράδειγμα, οι αντιεξουσιαστές έχουν την άποψη ότι δεν πρέπει να υπάρχει καμία εξουσία στην χώρα. Ας τους αφήσουν λοιπόν να πουν τις απόψεις τους μέσα στην Βουλή.  

Ο Βουλευτής Νίκος Παπαδόπουλος δήλωσε ότι βλέποντας πως περίμεναν έξω από την Εθνική Πινακοθήκη μαθητές σχολείων να δουν τις βλάσφημες εικόνες δεν άντεξε και αντέδρασε με τον τρόπο που είδαμε. Και φυσικά όλοι, ακόμα κι αυτοί που συμφωνούν ότι οι εικόνες είναι βλάσφημες, εξέφρασαν την άποψη ότι η αντίδραση του Βουλευτή ήταν απαράδεκτη. Είναι όμως έτσι ;  

«Δι έκαστον των υφ’  ημών πραττομένων την αιτίαν αφ’ ημών ζητεί ο Θεός». Λέει λοιπόν ο μεγάλος άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής ότι ο Θεός κρίνει τις πράξεις από την αιτία που τις προκάλεσαν. Δηλαδή η ίδια πράξη κρίνεται από τον Θεό σαν καλή ή κακή ανάλογα για ποιο λόγο έγινε. Φυσικά αυτά είναι ψιλά γράμματα για πολλούς δημοσιογράφους οι οποίοι νομίζουν ότι η κάθε πράξη από μόνη της κρίνεται σαν καλή ή κακή.

Ρωτάω τους δημοσιογράφους των ΜΜΕ, τι είναι χειρότερο, η βία που άσκησε ο Βουλευτής μέσα στην Εθνική Πινακοθήκη ή οι βλάσφημες εικόνες που εκτίθενται εκεί ; Φυσικά θα πουν η βία, αφού δεν πιστεύουν ότι υπάρχει αιώνια ζωή. Όχι αγαπητοί μου, για εμάς τους Ορθόδοξους Χριστιανούς η βλασφημία του Θεού είναι χειρότερο, επειδή αυτή θα σε στείλει στον αιώνιο θάνατο αν δεν μετανοήσεις, ενώ η βία που άσκησε ο Βουλευτής δεν σε στέλνει.  

Λέει ο «μέγιστος φωστήρας της τρισηλίου Θεότητος» Χρυσόστομος : «Χαστούκισε το πρόσωπο αυτού που βλασφημεί, τσάκισε το στόμα του, αγίασε το χέρι σου με την πληγή». Και αλλού λέει : «Αυτό μάλιστα είναι χαρακτηριστικό σοφής ψυχής, να μην αντιδράει όταν βρίζονται οι φίλοι της, αλλά όταν βρίζεται ο Θεός να αντιδράει με σφοδρότητα». Άρα σύμφωνα με τον Χρυσόστομο έπρεπε να είναι σφοδρότερη η αντίδραση του Βουλευτή. Μήπως θα κατηγορήσουν τον Χρυσόστομο για ρητορική του μίσους ;

Παρόμοια έλεγε και ο Εθναπόστολος άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός : «Αν κανείς βρίσει τον πατέρα μου ή την μητέρα μου σαν Χριστιανός οφείλω να τον συγχωρήσω. Αν όμως βρίσει τον Χριστό μου ή την Παναγία μου δεν θέλω να τον βλέπω». Μα αυτό που λέει ο άγιος θα έκαμνε ο Βουλευτής, αν δεν επρόκειτο να δουν οι μαθητές τις βλάσφημες εικόνες. 

Στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο προεδρεύοντος του Μεγάλου Κωνσταντίνου την ώρα που ο Άρειος εξέφραζε τις βλασφημίες του για το πρόσωπο του Χριστού τον πλησίασε ο άγιος Νικόλαος και τον χαστούκισε στο στόμα. Αυτό όμως απαγορευόταν, ήταν ξεκάθαρα μια παράνομη πράξη, γι αυτό και ο Μέγας Κωνσταντίνος διέταξε να αφαιρέσουν από τον άγιο Νικόλαο το ωμοφόριο του Επισκόπου και το Ευαγγέλιο και να τον κλείσουν στην φυλακή. Το βράδυ όμως στη φυλακή, ο Χριστός του επέστρεψε το Ευαγγέλιο και η Παναγία το ωμοφόριο.

Άρα σύμφωνα με τον νόμο του Ευαγγελίου δεν παρανόμησε ο Βουλευτής. Δηλαδή, μπορεί να πουν κάποιοι, και οι φανατικοί Μουσουλμάνοι που καταστρέφουν σκίτσα που αλλοιώνουν το πρόσωπο του Μωάμεθ όπως σ’ εκείνο το Γαλλικό περιοδικό, έχουν δίκιο ; Θα τους θυμίσω ότι οι Μουσουλμάνοι δεν κατέστρεψαν τα σκίτσα, σκότωσαν αυτούς που τα δημοσιοποιούσαν.   

Σύμφωνα όμως με τον νόμο της Πολιτείας, αφού αυτοδίκησε ο Βουλευτής όπως τον άγιο Νικόλαο, είναι παραβάτης του νόμου και πρέπει να τιμωρηθεί, όπως τιμωρήθηκε και ο άγιος από τον Μέγα Κωνσταντίνο.

Δεν πρέπει όμως να τιμωρηθεί και η Διεύθυνση της Εθνικής Πινακοθήκης η οποία επέτρεψε επί 9 μήνες να είναι αναρτημένα έργα που βλασφημούν το πρόσωπο της Παναγίας, τους αγγέλους, τον άγιο Γεώργιο, τον άγιο Χριστοφόρο, που τους προσκυνούν και τους αγαπούν  χιλιάδες Ελλήνων πολιτών που είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι ;

Αφού η Υπουργός Πολιτισμού καλύπτει την Διεύθυνση της Εθνικής Πινακοθήκης σημαίνει ότι με την άδειά της έγινε η ανάρτηση των βλάσφημων εικόνων. Και επειδή γνωρίζουμε όλοι, ότι ποτέ δεν θα τολμούσαν να εκθέσουν στην Εθνική Πινακοθήκη βλάσφημα έργα που προσβάλλουν το θρησκευτικό συναίσθημα Μουσουλμάνων, Εβραίων και άλλων, σημαίνει ότι η Κυβέρνηση της Ελλάδας ασκεί επιλεκτικό ρατσισμό ενάντια στους Ορθόδοξους Έλληνες πολίτες. 

Το καλό με τη βία ή το κακό με την θέλησή μας ;

 

 

Διαβάζοντας την ομιλία του «μεγίστου φωστήρα της τρισηλίου Θεότητος» Χρυσοστόμου στον 9^ο ψαλμό του Δαβίδ κόλλησε το μυαλό μου σ’ ερώτημα που διατυπώνει ο μέγας Διδάσκαλος : Τι είναι προτιμότερο, να κάμνει ο άνθρωπος με την βία το καλό ή με την θέλησή του το κακό ;

Στη συνέχεια του λόγου του δίνει την απάντηση. Το καλό δεν επιτρέπεται να γίνεται με την βία, με το ζόρι, με το στανιό που λέει και ο Μάλαμας στο όμορφο τραγούδι του : «  Άλλα θέλω κι άλλα κάνω / Πως να σου το πω; / Έλεγα περνούν τα χρόνια / Θα συμμορφωθώ / Μα είναι δώρο άδωρο / Ν' αλλάξεις χαρακτήρα / Τζάμπα κρατάς λογαριασμό / Τζάμπα σωστός με το στανιό».

Συμφωνεί με τον Μάλαμα ο Χρυσόστομος. Τζάμπα σωστός με το στανιό. Επειδή, λέει, αυτός που γίνεται καλός με τη βία, δεν θα είναι για πάντα καλός, αλλά μόλις απαλλαγεί από την βία, από το ζόρι, θα ξαναγυρίσει στην κακία. Ενώ αυτός που πείστηκε και με την θέλησή του γίνεται καλός, θα είναι καλός για πάντα.

Σαν παράδειγμα ο Χρυσόστομος φέρνει τον λαό του Ισραήλ στην Παλαιά Διαθήκη. Τους άφηνε ο Θεός να ζουν με ειρήνη και ευημερία, λατρεύανε τα είδωλα και έκαμναν αμαρτίες. Τους τιμωρούσε ο Θεός, επέστρεφαν κοντά του και εφάρμοζαν τις εντολές του. Σταματούσε ο Θεός τις τιμωρίες, ξαναέφευγαν από κοντά του και συνεχώς η ίδια ιστορία. Άρα δεν ήταν κοντά στον Θεό επειδή το ήθελαν, αλλά επειδή εξαναγκαζόντουσαν. Πέστε μου, και εμείς να ήμασταν στην θέση του Θεού, θα μας άρεσε ;

Άρα ο άνθρωπος πρέπει να πείθεται και να κάμνει το καλό, όχι να εξαναγκάζεται. Μήπως ένα από τα πιο μελανά σημεία της διακυβέρνησης Μητσοτάκη, δεν ήταν ότι αντί να μας πείσει να κάνουμε το εμβόλιο για τον Covid μας εξανάγκαζε να το κάνουμε ; Και μπράβο στους 7.000 υγειονομικούς που ακόμα και με την απειλή της απόλυσης, αρνήθηκαν να υποκύψουν (για τον φοβητσιάρη τον εαυτό μου δεν θα πω τίποτα). Κοιτάξτε μια περίεργη σύμπτωση. Την εποχή του Προφήτη Ηλία στην Παλαιά Διαθήκη 7.000 ήταν οι Εβραίοι που αρνήθηκαν να υπακούσουν στην εντολή του βασιλιά Αχαάβ και να λατρέψουν τα είδωλα.

Ωραία τα παιδιά μας τα εξαναγκάζουμε να έρχονται στην Εκκλησία μαζί μας οι «θεούσες» οικογένειες και μόλις πατήσουν στην εφηβεία και δεν μας φοβούνται, ούτε πατάνε στην Εκκλησία. Ωραία οι γονείς εξαναγκάζουμε τα παιδιά μας να φέρονται σωστά και το μόνο που απλώς καταφέρνουμε είναι να τα κάμνουν όλα κρυφά. Διάβασα σε μια έρευνα ότι το 40% των κοριτσιών που έκαναν έκτρωση το κράτησαν κρυφό από την μητέρα τους !

Ωραία οι σύζυγοι απαιτούμε από το ταίρι μας να φέρεται σωστά, οπότε του αφήνουμε 2 επιλογές : ή να κάμνει αυτά που θέλει κρυφά ή να πάθουν τα νεύρα του. Έλεγε ο άγιος Παΐσιος : Σε κάποιες θρησκευόμενες οικογένειες αποφασίζει ξαφνικά ο σύζυγος, επειδή του ήρθε η λόξα να μιμηθεί τον Μέγα Αντώνιο, να σταματήσει τις σεξουαλικές σχέσεις με την γυναίκα του και αυτή επειδή δεν θέλει να δείξει ότι δυσκολεύεται συμφωνεί (έχουν λίγο παραπάνω εγωισμό οι γυναίκες), με αποτέλεσμα να πάθουν τα νεύρα της.

Μου περνάει η σκέψη ότι ο Χριστός έλεγε στους Γραμματείς και τους Φαρισαίους «σας προσπερνάνε οι τελώνες και οι πόρνες στην κατάκτηση της βασιλείας του Θεού» επειδή αυτοί τουλάχιστον έκαμναν τις αμαρτίες με το θέλημά τους, ενώ οι πρώτοι εξαναγκαζόντουσαν να κάμνουν το καλό, το έκαμναν «προς το θεαθήναι».

Η μεγάλη αγία Μαρία η Αιγυπτία, η οποία 17 χρόνια κυλιόταν μέσα στην πορνεία, αξιώθηκε τόσο μεγάλη μετάνοια ώστε να μας την προβάλλει η Εκκλησία σαν πρότυπο μετανοίας την Ε΄ Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, δεν έκαμνε τις αμαρτίες για να βγάζει χρήματα. Για να ζει ή εργαζόταν κάπου ή ζητιάνευε. Και αυτό, ότι έκαμνε το κακό με το θέλημά της και όχι αναγκαστικά, την βοήθησε στην μεγάλη της μετάνοια.

Κλείνοντας θα πω μια σκέψη που περνάει από το μυαλό μου. Μήπως το ίδιο ισχύει και για τα νήπια που τα βαπτίζουμε για το καλό τους, μήπως τα βαπτίζουμε παραβιάζοντας την θέλησή τους ; Και οι νονοί είναι σίγουρο ότι βαθιά μέσα στην καρδιά τους, με την θέλησή  τους αναλαμβάνουν τόσο μεγάλη ευθύνη, να παίρνουν στο λαιμό τους την ψυχή του νηπίου ;

Πάντως ο άγιος Παΐσιος μια φορά που εξαναγκάστηκε να γίνει νονός στην βάπτιση ενός νηπίου παρακάλεσε τον Θεό «ή πάρε αυτό ή πάρε εμένα». Τελικά το νήπιο πέθανε. Αν δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τον νηπιοβαπτισμό, γιατί έκανε τέτοια προσευχή ο άγιος ;

Μήπως έχει δίκιο ο Γέροντας Γεώργιος Αλευράς ότι πρέπει να επανέρθουμε στην βάπτιση στην ώριμη ηλικία, όπως τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού, ώστε κανείς  να μην εξαναγκάζεται να κάμνει το καλό ;            

«Γεύση» από την σοφία του Χρυσοστόμου – Μέρος 5ο

 

 Διαβάζοντας εδώ και λίγο καιρό απ’ ευθείας τις ομιλίες του Χρυσοστόμου από τους τόμους της σειράς Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας (ΕΠΕ) σημείωνα τα λόγια που μιλούσαν ιδιαίτερα στην καρδιά μου. Μου πέρασε όμως η σκέψη να κάνω και άλλους μετόχους σ’ αυτόν τον θησαυρό της σοφίας, κι έτσι θα τα παρουσιάζω λίγα κάθε φορά. Εγώ σημείωνα μόνο το αρχαίο κείμενο, εδώ όμως θα έχω μόνο την ερμηνεία παρουσιάζοντας όσο μπορώ καλύτερα αυτά που νομίζω ότι εννοεί ο άγιος.

Αυτός που θρηνεί καθημερινά τον εαυτό του (για την κατάντια του) θα έχει την ψυχή του δυνατή σε γαλήνιο λιμάνι και θα βγάζει από μέσα του όλα τα πάθη.

Όπως το πλοίο που δεν έχει κάποιο προορισμό για να πάει, θα βρεθεί σε μύριους ανέμους και γρήγορα θα καταποντιστεί, έτσι και η ψυχή που ζει χωρίς να πονάει (που ζει όπως ο πολύς κόσμος) θα παγιδευτεί σε μύρια πάθη (όταν ξεκίνησα το 1988 να εργάζομαι σε μια φαρμακευτική εταιρία πήραν τα μυαλά μου αέρα και πριν το καταλάβω είχα πιαστεί στα δίκτυα της τηλεόρασης των ξενοδοχείων και ούτε να κοιμηθώ λίγο δεν με άφηνε το πάθος να ψάχνω τόσα πολλά κανάλια).

Αυτός που αγωνιά και τρέμει και ταράζεται (για την κατάσταση της ψυχής του) σε γαλήνη έχει τον νου του. Ενώ αυτός που κοιμάται «τον ύπνο του δικαίου» ούτε που φαντάζεται που θα βυθιστεί η ψυχή του (έλεγε ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης : «όποιος είναι σε πλάνη δε φοβάται τον εχθρό, ενώ όποιος δεν είναι σε πλάνη φοβάται τον εχθρό, ξέρει ότι ο εχθρός μπορεί να τον καταστρέψει»).

Επειδή είναι τόσο επικίνδυνη η φάλαγγα των εχθρών (της ψυχής μας) πρέπει για πάντα να οπλιζόμαστε (με τα πνευματικά όπλα) και να φεύγουμε από τις εφόδους των αμαρτημάτων.

Όταν η αμαρτία σε στραπατσάρει, με την μετάνοια ανακαίνισε τον εαυτό σου.

Βλέπε με πόση υπερβολή ο Χριστός απαιτεί από εμάς να ξεκόβουμε απ’ αυτούς που μας είναι τόσο αναγκαίοι όσο το μάτι και το χέρι μας, όταν η συναναστροφή μαζί τους ζημιώνει την ψυχή μας.

 Και αυτός (νομίζω ο Δαβίδ) όχι μόνο δεν επιδίωκε τέτοιες συναναστροφές (των κακών), αλλά και τους έδιωχνε από κοντά του.

Ο άνθρωπος που ζει με μετάνοια και τον ακούει ο Θεός, εύκολα κι αυτό το καλό μπορεί να κατορθώσει, να αποφεύγει τις συναναστροφές των πονηρών.

Αυτό και εμείς να κάμνουμε και να ξεκόβουμε την κακία που υπάρχει μέσα μας με ταχύτητα, επειδή όσο χρονίζει αυξάνονται τα τραύματα των αμαρτημάτων, και δεν θα είναι πάντα τραύματα, αλλά θα γεννήσουν τον αθάνατο θάνατο (της ψυχής), κι αν ξεκόβαμε από την αρχή τα μικρά ούτε στα μεγάλα θα φτάναμε.

Γι αυτό και ο Χριστός δεν ξεκόβει μόνο την πορνεία και την μοιχεία, αλλά και το πονηρό βλέμμα («Εγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτὴν ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ»), ώστε να ξεριζώσει την ρίζα της αμαρτίας και να μας είναι ευκολότερο να ξεφύγουμε από την αμαρτία.

Να μην αδιαφορούμε για τα μικρά αμαρτήματα, αλλά να τα ξεκόβουμε με μεγάλη σφοδρότητα, για να ξεφύγουμε από τα μεγαλύτερα αμαρτήματα και να πετύχουμε των μελλόντων αγαθών (πόσους πολέμους και πόσα αδιέξοδα θα είχα γλιτώσει αν ακολουθούσα αυτή την συμβουλή του Χρυσοστόμου !).

Δεν ήταν ευκαιριακός φίλος (ο σύμβουλος του Δαβίδ, ο Χουσί), ούτε επειδή ήταν βασιλιάς ο Δαβίδ, αλλά ήταν φίλος εξ αιτίας της αρετής. Γι αυτό και όταν ο Δαβίδ ξέπεσε από την βασιλεία του, παρέμεινε φίλος του (πόσοι φίλοι είναι τέτοιοι ;).

Ο Χουσί υπάκουσε στην εντολή του Δαβίδ και μπήκε μέσα στο στρατόπεδο του εχθρού, χωρίς να δώσει σημασία στις σκέψεις δειλίας που του ερχόντουσαν, και αφήνοντας τα πάντα στον Θεό έριξε τον εαυτό του μέσα στους κινδύνους (πόσο όμορφη είναι αυτή η εμπιστοσύνη στον Θεό !).

Επέλεξε (ο Χουσί) να είναι όχι με την συμμαχία των ισχυρών, αλλά με την συμμαχία αυτών που είχαν αρετή, κι έτσι ο Θεός ήταν μαζί του (δυστυχώς εμείς συνήθως επιλέγουμε το αντίθετο).

Η κακία, ακόμα κι αν την υποστηρίζει όλη η οικουμένη, είναι αδύναμη, ενώ η αρετή, ακόμα κι αν ένας μόνο την υποστηρίζει, είναι πιο δυνατή από τα πάντα, επειδή έχει μαζί της τον Θεό.

Ο ανόητος άνθρωπος πιστεύει ότι και να του πουν (δυστυχώς αυτό με πιάνει και μένα).

Για όλα όσα πετυχαίνουμε είτε μόνοι μας είτε με την βοήθεια των άλλων, να ευχαριστούμε τον Θεό.

(Ο άνθρωπος του Θεού) και όλη η οικουμένη να τον υποστηρίζει το θεωρεί τίποτα αν δεν τον υποστηρίζει ο Θεός, και στην έρημο να είναι μόνος του δεν τον νοιάζει, αν ο Θεός είναι μαζί του. 

(Νομίζω ο Αβεσσαλώμ) με την κακία του έδιωξε μακριά του την συμμαχία του Θεού.

Αν προσέχουμε τον εαυτό μας, αυτός ο νοητός λέοντας και δράκοντας (ο Σατανάς) θα είναι αδύναμος σαν να είναι φτιαγμένος από λάσπη, και ούτε θα τολμάει να μας πολεμήσει απ’ ευθείας, κι αν το κάνει θα ξεφτιλιστεί.  

Αυτά είναι που φέρνουν τον Θεό μαζί μας : θρήνοι, δάκρυα, στεναγμοί, και το να φεύγουμε μακριά από τους πονηρούς, και το να φοβόμαστε και να τρέμουμε την απόφαση του Θεού για εμάς (ποιος τα θυμάται αυτά την στιγμή που μας ελκύουν τα πάθη μας ;).

Ας σταματήσω εδώ για σήμερα τα λόγια του Χρυσοστόμου και δεν αντέχω να μην πω κάποια λόγια του άλλου «μεγίστου φωστήρα της τρισηλίου Θεότητος» του Γρηγορίου του Θεολόγου : «Θεέ μου, σε παρακαλώ, ελάττωσε λίγο τα βάσανά μου σ’ αυτή την ζωή, κι ας έχω λιγότερη καθαρότητα στην αιώνια ζωή».

Πω, πω ! Φανταστείτε τι βάσανα περνούσε ο άγιος για να παρακαλάει έτσι τον Θεό. Κι εμείς θέλουμε ξαπλωμένοι στους καναπέδες και με βαριεστιμάρες να κερδίσουμε την αιώνια ζωή. Ο Γέροντας Γεώργιος Αλευράς λέει συχνά ότι για αυτή την κατάντια μας φταίει ότι μας βάπτισαν όταν ήμασταν νήπια και μας έκαναν Χριστιανούς. Είμαι σίγουρος ότι αυτοί οι δυο μεγάλοι άγιοι βαπτίστηκαν σε ώριμη ηλικία και όχι όταν ήταν νήπια.        

«Γεύση» από την σοφία του Χρυσοστόμου – Μέρος 4ο

 

 

Διαβάζοντας εδώ και λίγο καιρό απ’ ευθείας τις ομιλίες του Χρυσοστόμου από τους τόμους της σειράς Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας (ΕΠΕ) σημείωνα τα λόγια που μιλούσαν ιδιαίτερα στην καρδιά μου. Μου πέρασε όμως η σκέψη να κάνω και άλλους μετόχους σ’ αυτόν τον θησαυρό της σοφίας, κι έτσι θα τα παρουσιάζω λίγα κάθε φορά. Εγώ σημείωνα μόνο το αρχαίο κείμενο, εδώ όμως θα έχω μόνο την ερμηνεία παρουσιάζοντας όσο μπορώ καλύτερα αυτά που νομίζω ότι εννοεί ο άγιος.

Όταν ξεσηκώνεται μέσα σου η πονηρή επιθυμία, αν δεν ανάψεις εσύ την φλόγα δεν καίγεται το καμίνι του πάθους, αν δεν εφοδιάζεις εσύ το καμίνι αυτό με καύσιμη ύλη (πόση προσοχή πρέπει να έχουμε σήμερα οι άντρες με τόση καύσιμη ύλη που υπάρχει στις οθόνες !).

Δεν ανάπτεται δε το καμίνι της επιθυμίας, αν δεν περιεργασθείς τα όμορφα πρόσωπα, αν δεν περιεργασθείς τα άλλα κάλλη, αν δεν πηγαίνεις σε θέατρα παρανομίας. Αν δεν παχαίνεις με τις απολαύσεις την σάρκα, αν δεν καταποντίσεις το μυαλό σου με το κρασί, δεν σηκώνεται η φλόγα, δεν ανάβει το καμίνι της επιθυμίας, δεν γίνεται φοβερότερο το θηρίο, δεν διασπάται η καθαρότητα της διάνοιας από άγριους ανέμους.

Αρκούν λοιπόν αυτά για ν’ αποφύγει κάποιος την φλόγα της αμαρτίας ; Δεν αρκούν μόνο αυτά, αλλά πρέπει να προστεθούν κι άλλα, συνεχείς προσευχές, συναναστροφή με αγίους, νηστεία πρέπουσα, φαγητό λιτό, και πάνω απ’ όλα τον φόβο του Θεού, την μέλλουσα κρίσι, τις αφόρητες κολάσεις, τις υποσχέσεις των αγαθών. Με όλα αυτά μπορείς να χαλιναγωγήσεις την λυσσασμένη επιθυμία, και να σταματήσεις την τρικυμισμένη θάλασσα (δυστυχώς σήμερα οι άντρες επειδή δεν εφαρμόζουμε αυτά τα λόγια του Χρυσοστόμου χάνουμε από την απόλαυση των γυναικών μας).    

«Ελέησόν με Κύριε, ότι ασθενής ειμί». Όλοι χρειαζόμαστε αυτή την προσευχή, ακόμα κι αν έχουμε καταφέρει μύρια κατορθώματα στην αρετή, ακόμα κι αν φτάσαμε στα ύψη της δικαιοσύνης.

Όλοι έχουμε ανάγκη να ελεηθούμε, αλλά δεν είμαστε όλοι άξιοι για να ελεηθούμε. Γιατί αν και έλεος είναι, όμως ζητάει να πηγαίνει στον άξιο.

Ο Θεός δεν προσέχει μόνο πόσο σοβαρό είναι το αμάρτημα, αλλά και ποια ήταν η διάθεση του ανθρώπου, πότε έγινε, ποια ήταν η αιτία, τι έκανε μετά την αμαρτία. Αν συνέχισε την αμαρτία, αν μετανόησε, αν την έκανε τυχαία, αν ξεγελάστηκε και την έκανε, αν την προμελέτησε (πόσο απέχουν αυτά από τις συμβουλές του Ρωμαιοκαθολικού θεολόγου Τ. Toth που στο βιβλίο του «Τα αγνά Νιάτα» γράφει : «Αν πέσεις σε κάποια σαρκική αμαρτία δεν χρειάζεται να συνεχίσεις να αγωνίζεσαι. Γιατί ποια η ωφέλεια να φεύγεις από το φίδι όταν ήδη σε έχει δαγκώσει ;»).

Στην Παλαιά Διαθήκη αν μια κοπέλα του λαού έπεφτε στο αμάρτημα της πορνείας την σκότωναν, αν ήταν όμως κόρη Ιερέως, επιπλέον την κατέκαιαν (δηλαδή ενώ ήταν το ίδιο αμάρτημα, δεν ήταν ίδια η τιμωρία. Ας μη βιαστούν μερικοί να ορμήσουν, επειδή στην Καινή Διαθήκη ισχύει : «ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος βαλέτω λίθον ἐπ' αὐτήν»).

Ας ασχολούμαστε με τα σχετικά με τον Θεό. Είναι πολύ καλύτερο αυτά να αναζητάμε και να ψάχνουμε, παρά ν’ ασχολούμαστε με τις φλυαρίες του κόσμου. Και μόνο το να αναζητούμε αυτό που θέλει ο Θεός είναι κέρδος, κι ας μη καταφέρουμε να το βρούμε. Επειδή έτσι θ’ αναγκαστούμε μ’ αυτά να περνάμε τον καιρό μας (αχ, πόσα καλά χάνουμε και σε πόσα κακά μπαίνουμε, επειδή δεν υπομένουμε λίγη θλίψη στη ζωή μας : «τί στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱ εὑρίσκοντες αὐτήν!»).

Για ποιο λόγο αν και ο Αδάμ και η Εύα έπεσαν στην ίδια αμαρτία, η Εύα τιμωρήθηκε πιο αυστηρά από τον Θεό ; Επειδή δεν είναι το ίδιο να ξεγελαστείς από την γυναίκα σου με το να ξεγελαστείς από το φίδι. «Αδὰμ οὐκ ἠπατήθη, ἡ δὲ γυνὴ ἀπατηθεῖσα ἐν παραβάσει γέγονε».(Άρα οι άντρες να μη παραπονιόμαστε όταν μας ξεγελάνε οι γυναίκες μας, επειδή αυτό δεν θεωρείται καν ξεγέλασμα).

Και εμείς λοιπόν όταν αμαρτάνουμε να προσέχουμε αν είμαστε άξιοι να μας ελεήσει ο Θεός, αν μετανοήσαμε, αν γίναμε καλύτεροι, αν σταματήσαμε την αμαρτία (αυτή είναι Toth η Ορθοδοξία και καλά να πάθω που διάβαζα παθιασμένα τα βιβλία σου στα νεανικά μου χρόνια).

Ο προφήτης Δαβίδ λέει στον ψαλμό «ἴασαί με, Κύριε, ὅτι ἐταράχθη τὰ ὀστᾶ μου», επειδή ξέρει ότι δεν απευθύνεται σε άνθρωπο αδύναμο, αλλά στον Θεό για τον οποίο τίποτα δεν είναι αδύνατο.

Να μην είμαστε όπως οι περισσότεροι από τους ανθρώπους και μάλιστα οι αναίσθητοι, οι οποίοι ένα μόνο ζητάνε, πως να περνάνε καλά στη ζωή και τίποτα άλλο.

Ο προφήτης Δαβίδ δεν ήταν όπως εμάς οι οποίοι μια μέρα ή και καμία μετανοούμε, και όλες τις άλλες μέρες γελάμε, διασκεδάζουμε, απολαμβάνουμε, καλοπερνάμε. Όχι, δεν ήταν έτσι εκείνος. Αλλά κάθε μέρα έτρεχαν τα δάκρυά του από τα μάτια του.

Αν δεν θέλουμε να κλαίμε εδώ, αναγκαστικά θα κλαίμε και θα οδυρόμαστε εκεί (στην αιωνιότητα).

Εμείς ούτε και για τα δικά μας πάθη δεν κλαίμε (ο Δαβίδ έκλαιγε και για τους άλλους), αλλά παραδομένοι σε γέλια και απολαύσεις περνάμε τις νύχτες σαν αποβλακωμένοι (τελικά δεν νομίζω ότι χαϊδεύει ο Χρυσόστομος).

Καμία κακία και ασέλγεια δεν μπορεί να πλησιάσει το κρεβάτι του ανθρώπου που όπως ο Δαβίδ κάθε βράδυ το βρέχει με τα δάκρυά του. Αυτός ο άνθρωπος θεωρεί ασήμαντα όλα που υπάρχουν πάνω στην γη, σε τίποτα δεν σκλαβώνεται η ψυχή του, λαμπρότερος από τον ήλιο γίνεται ο νους του (μήπως απλά ζούμε όπως τον βάτραχο που έχει συνηθίσει το ζεματισμένο νερό και μας αρέσει κιόλας ; ).     

«Γεύση» από την σοφία του Χρυσοστόμου – Μέρος 3ο

 

 

Διαβάζοντας εδώ και λίγο καιρό απ’ ευθείας τις ομιλίες του Χρυσοστόμου από τους τόμους της σειράς Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας (ΕΠΕ) σημείωνα τα λόγια που μιλούσαν ιδιαίτερα στην καρδιά μου. Μου πέρασε όμως η σκέψη να κάνω και άλλους μετόχους σ’ αυτόν τον θησαυρό της σοφίας, κι έτσι θα τα παρουσιάζω λίγα κάθε φορά. Εγώ σημείωνα μόνο το αρχαίο κείμενο, εδώ όμως θα έχω μόνο την ερμηνεία παρουσιάζοντας όσο μπορώ καλύτερα αυτά που νομίζω ότι εννοεί ο άγιος.

Αν και είχε δώσει ο Θεός στον Αβραάμ και την Σάρρα την υπόσχεση ότι θα αποκτήσουν παιδί, δεν την πραγματοποιούσε και τους άφησε να φτάσουν σε βαθιά γηρατειά, ώστε ν’ απελπιστούν και να καταλάβουν ότι δεν μπορεί πλέον ανθρωπίνως να γίνει αυτό, και να δουν την υπερβολή της δύναμης του Θεού.

Ο Θεός μπορεί να κατευθύνει τα πράγματα εκεί που θέλει, και να βάζει να μας βοηθήσουν αυτοί που εξ ορισμού ποτέ δεν θα μας βοηθούσαν, κι έτσι εκεί που ήμασταν απελπισμένοι φαίνεται ελπίδα σωτηρίας για μας, ώστε να μένουμε έκπληκτοι από την πολυμήχανη σοφία του Θεού (πέστε μου αυτό δεν το έχουμε δει όλοι στη ζωή μας ; Προσωπικά να ομολογήσω ότι από την πολλή μου δειλία ποτέ δεν θα γινόμουν εκπαιδευτικός αν δεν με απέλυε το 1995 η φαρμακευτική εταιρία που εργαζόμουν ακριβώς την στιγμή που είχε έρθει η σειρά μου να με καλέσουν στην εκπαίδευση !).

Δες τον Αβραάμ τι σοφία, τι υψηλό φρόνημα που είχε, που ενώ ο Θεός διαρκώς τον μετανάστευε από τόπο σε τόπο, δεν δυσανασχετούσε καθόλου. Δεν ήταν κολλημένος σε κάποια συνήθεια κι έτσι ν’ αρνείται τις αλλαγές, όπως κάμνουν μερικοί που θεωρούνται και πνευματικοί άνθρωποι και μόλις τους καλέσουν να πάνε σε άλλη χώρα, ακόμα και για να βοηθήσουν πνευματικά τους ανθρώπους, τους βλέπεις να στενοχωριούνται, να το φέρουν βαρέως, να σκυθρωπιάζουν, επειδή δήθεν συνήθισαν εκεί που ζουν (έτσι κι εγώ το 1980 αρνήθηκα να φύγω από το Χημικό Ιωαννίνων και να πάρω μεταγραφή στην Θεσσαλονίκη αν και μπορούσα, επειδή εκεί είχε περάσει η αδελφή μου, για να μην αλλάξω συνήθειες, κι ας νοίκιαζαν δυο σπίτια οι γονείς μου. Έλεος !).

 Να σκεφτόμαστε ότι ο Θεός είναι αληθινός και παντοδύναμος κι έτσι να βλέπουμε με τα μάτια της πίστης αυτά που μας υπόσχεται, και απ’ αυτά που ήδη μας έδωσε να έχουμε σίγουρη ελπίδα ότι και τ’ άλλα θα μας τα δώσει. Γι αυτό και ήδη πολλά μας χάρισε, για να ήμαστε σίγουροι ότι και τ’ άλλα που μας υπόσχεται θα μας τα χαρίσει.

Σας παρακαλώ να μην γινόμαστε αχάριστοι, ούτε να καθιστούμε τους εαυτούς μας ανάξιους των δωρεών του Θεού, αλλά ας αγαπήσουμε όπως πρέπει τον Δεσπότη μας, και τίποτα να μην κάμνουμε απ’ αυτά που διακόπτουν την εύνοιά του για μας (δηλαδή αμαρτίες).

Ζούμε για τον Χριστό που πέθανε και αναστήθηκε για εμάς, και όχι για τον εαυτό μας, όταν ήμαστε σαν νεκροί για την παρούσα ζωή και δεν δειλιάζουμε από τίποτα που συμβαίνει σ’ αυτή την ζωή (φώναζε ο άγιος Πορφύριος : «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζει δε εν εμοί Χριστός»).

Αν και έχω σώμα και υπόκειμαι στις ανάγκες της φύσης, αλλά ζω με την πίστη στον Χριστό, ξεπερνώντας όλα τα παρόντα με την ελπίδα σ’ Αυτόν, έχοντας τεταμένη την προσοχή μου προς Αυτόν.

Την έκφραση του ψαλμωδού «Ο Θεός ο Θεός μου» την συνήθιζαν και οι προφήτες. Αν και ο Θεός είναι Θεός όλων, είναι χαρακτηριστικό του πόθου να θεωρεί δικά του αυτά που είναι για όλους.

Ας αγαπήσουμε τον Χριστό όπως τον αγάπησε ο Παύλος, και μη μας ξεγελάσει τίποτα από τα παρόντα, αλλά συνεχώς να έχουμε τον πόθο του στεριωμένο στην ψυχή μας. Έτσι θα περιγελάμε όλα αυτής της ζωής, κι έτσι θα κατοικούμε την γη σαν να είμαστε στον ουρανό, ούτε θα αποβλακωνόμαστε από τα ελκυστικά που υπάρχουν, ούτε από τα δυσάρεστα θα λυγίζουμε, αλλά ξεφεύγοντας απ’ όλα θα υψωνόμαστε προς τον Δεσπότη μας (εμείς σήμερα είμαστε τόσο ξένοι προς αυτά και αναρωτιέμαι, μήπως τελικά έχει δίκιο ο Γέροντας Γεώργιος Αλευράς που λέει συχνά ότι πρέπει να σταματήσει ο Νηπιοβαπτισμός).

Ποιο είναι το πρόβλημα αν μας περιφρονεί όλη η οικουμένη, όταν ο Δεσπότης των αγγέλων μας επαινεί και μας τιμάει ; Και αντίθετα, αν Αυτός δεν μας ευλογεί, όλος ο κόσμος να μας επαινεί, δεν έχουμε καμία ωφέλεια.

Αυτό λοιπόν πρέπει πάντα να επιδιώκουμε, ο Θεός να μας επαινέσει, να μας στεφανώσει. Αν το πετύχουμε, είμαστε ανώτεροι απ’ όλους, κι ας βρισκόμαστε μέσα στην φτώχια, στην αρρώστια, κι ας βρισκόμαστε μέσα στα χειρότερα κακά.

Τι είναι ισχυρότερο, τι είναι ομορφότερο από τον άνθρωπο, τον οποίο τον προστατεύει το χέρι του Θεού ;

Το ν’ αρέσουμε στον Θεό είναι και όπλο και δόξα και ασφάλεια  και μύρια καλά, γι αυτό ας τρέχουμε με υπομονή στον αγώνα μας, και ποτέ να μην τα παρατήσουμε, ούτε να βρεθούμε γυμνοί από τα πνευματικά όπλα.

«Ο Κύριος έδωκεν, ο Κύριος αφείλετο. Ως τω Κυρίω έδοξεν, ούτω και εγένετο. Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον εις τους αιώνας» (αυτά είναι τα λόγια που είπε ο Ιώβ όταν τον βρήκαν οι ατελείωτες συμφορές). Έτσι πρέπει κι εμείς να πράττουμε ότι και να μας βρει, πειρασμοί, δυστυχίες, παγίδες των κακών, συνεχώς δοξάζοντες και ευλογούντες τον Θεό. Επειδή σ’ Αυτόν ανήκει η δόξα στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

Δεν είναι παράξενο να διορθώνουμε τα παιδιά μας με τα λόγια. Εδώ σε άλλες περιστάσεις υποκρινόμαστε ότι είμαστε θυμωμένοι μ’ αυτό που κάνανε, ή δαγκώνουμε τα χέρια μας, ώστε να τα διορθώσουμε (δυστυχώς συχνά οι γονείς με τις διαφωνίες μας μπροστά στα παιδιά μας καταστρέφουμε και το λίγο καλό που θα μπορούσε να επιτευχθεί).

Αυτός που πιστεύει ότι υπάρχει Θεός, ακόμα και να μην πιστεύει εντελώς σωστά, σιγά σιγά με τον χρόνο θα καταλάβει ότι δεν είναι ο Θεός όπως νομίζει.

«Γεύση» από την σοφία του Χρυσοστόμου 2

 

 

 

Διαβάζοντας εδώ και λίγο καιρό απ’ ευθείας τις ομιλίες του Χρυσοστόμου από τους τόμους της σειράς Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας (ΕΠΕ) σημείωνα τα λόγια που μιλούσαν ιδιαίτερα στην καρδιά μου. Μου πέρασε όμως η σκέψη να κάνω και άλλους μετόχους σ’ αυτόν τον θησαυρό της σοφίας, κι έτσι θα τα παρουσιάζω λίγα κάθε φορά. Εγώ σημείωνα μόνο το αρχαίο κείμενο, εδώ όμως θα έχω μόνο την ερμηνεία παρουσιάζοντας όσο μπορώ καλύτερα αυτά που νομίζω ότι εννοεί ο άγιος.

Κανένας απ’ αυτούς που ζουν με αρετή να μη θεωρεί ότι πάσχει κάτι κακό, αν τον πολεμούν οι πονηροί. Επειδή αυτοί που πραγματικά υποφέρουν, είναι αυτοί που κάμνουν το κακό.

Αυτά λέγονται όχι μόνο για να τ’ ακούσουμε, αλλά για να διδασκόμαστε ακούγοντάς τα συνεχώς.

Όταν λέει ο ψαλμός «τους λαλούντας το ψεύδος» εννοεί αυτούς που είναι πονηροί, αυτούς που επιδιώκουν τα ψευδή πράγματα, αυτούς που έχουν νικηθεί από τις ηδονές, από την γαστριμαργία, από την πλεονεξία. Επειδή όλα αυτά τα ονομάζει ψεύδη.

 Με την φράση του ψαλμού «Άνδρα αιμάτων και δόλιον βδελύσσεται Κύριος» εννοεί τον φονικό, τον επίβουλο, τον ύπουλο, που άλλα λέει με το στόμα και άλλα έχει στην σκέψη του, που φοράει το προσωπείο (την μάσκα) της επιείκειας, αλλά στην πραγματικότητα είναι λύκος, από τον οποίο δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο.

Να μη προσευχόμαστε όπως πολλοί που ξύνονται, χασμουριούνται, κοιμούνται, αλλά με φόβο και τρόμο. Αυτός που προσεύχεται έτσι, φεύγει από κάθε κακία, και οδηγείται σε κάθε αρετή, επειδή κάμνει τον Θεό βοηθό του.

Στην προσευχή μας πρώτα να υμνούμε τον Θεό και να τον ευχαριστούμε για όλα τα καλά που μας χάρισε και μετά να του ζητάμε αυτά που θέλουμε, και πάλι να τον ευχαριστούμε γι αυτά που θα μας δώσει.

Αυτοί που βαδίζουν τον δρόμο της αρετής, χρειάζονται ιδιαίτερα την βοήθεια του Θεού (άρα γι αυτό ματαιοπονούμε εμείς στα σχολεία που πολεμάμε να κατευθύνουμε τους μαθητές στον δρόμο της αρετής, αλλά χωρίς την βοήθεια του Θεού).

Λέει ο Δαβίδ στον ψαλμό, ότι πολλοί εχθροί ξεσηκώθηκαν εναντίον μου και ζητάνε να με βγάλουν από τον δρόμο μου και να με πλανήσουν και να με βάλουν σε άλλο δρόμο (εμείς δυστυχώς σήμερα ούτε καταλαβαίνουμε ποιοι είναι αυτοί οι εχθροί).

Αν είσαι ακάθαρτος, πλεονέκτης ή έχεις άλλη κηλίδα, απομακρύνεται από εσένα η βοήθεια του Θεού.

Να έχεις λοιπόν και εσύ συνεχώς πλούτο φιλοσοφίας, και όχι κάποια δυσωδία και σαπίλα.

Κάποιοι αυτά που πρέπει να τα κρύβουν στα βάθη της καρδιάς τους και να τα πνίγουν, τα φανερώνουν και βλάπτουν πολλούς και τα δείχνουν σε όλους (μακάρι από τα νεανικά μου χρόνια να εφάρμοζα αυτή την συμβουλή του αγίου, επειδή ο ελεεινός φανέρωνα τα μυστικά της καρδιάς μου σε όλους).

Αυτό μάλιστα είναι χαρακτηριστικό σοφής ψυχής, να μην αντιδράει όταν βρίζονται οι φίλοι της, αλλά όταν βρίζεται ο Θεός να αντιδράει με σφοδρότητα (πόσο αντιδράσαμε οι Έλληνες πολίτες που ψήφισαν τον γάμο των ομοφυλόφιλων ; Σύμφωνα με τον Χρυσόστομο θα έπρεπε να γίνει χαμός στην Ελλάδα).

Αυτή η χαρά από τον Θεό είναι παντοτινή. Οι κοσμικές χαρές δεν διαφέρουν από το νερό του ποταμού που κυλάει και φεύγει, έτσι κι αυτές μέχρι να φανούν εξαφανίζονται, ενώ η κατά Θεόν χαρά είναι σταθερή, διαρκής και μόνιμη, και όχι μόνο καμιά απροσδόκητη περίσταση δεν μπορεί να την διακόψει, αλλά όσο την παρεμποδίζουν τόσο πιο βαθιά γίνεται.

Μόνο για τα σχετικά με τον Θεό θα έπρεπε να καυχόμαστε, μ’ αυτά να χαιρόμαστε και να γεμίζουμε με ευτυχία. Αυτοί που η χαρά τους είναι οι απολαύσεις του κόσμου, δεν διαφέρουν σε τίποτα απ’ αυτούς που περνούν υπέροχα στα όνειρά τους (δεν θυμίζουν τα λόγια αυτά του αγίου το τροπάριο που ψέλνουμε στην νεκρώσιμη ακολουθία ; «Ποία τοῦ βίου τρυφὴ διαμένει λύπης ἀμέτοχος; Ποία δόξα ἔστηκεν ἐπὶ γῆς ἀμετάθετος; Πάντα σκιᾶς ἀσθενέστερα, πάντα ὀνείρων ἀπατηλότερα»).

Είναι τόσο μεγάλη η τεμπελιά μας που προτιμάμε αντί για τα αιώνια τα πρόσκαιρα, αντί για τον ουρανό την γη, αντί αυτά που δεν έχουν τέλος αυτά που εξαφανίζονται πριν καν φανούν.

Αυτοί που νικήθηκαν από την τυραννική επιθυμία των χρημάτων ποτέ δεν μπορούν να ξεφύγουν από αυτή την επιθυμία. Και όσο περισσότερα χρήματα αποκτούν τόσο περισσότερο καίγονται από την επιθυμία να αποκτήσουν ακόμα περισσότερα (τελικά καλύτερα που δεν είμαστε πλούσιοι).

Συνήθως οι γνώσεις που αποκτάμε με κόπο και μετά από ταλαιπωρία αφομοιώνονται πιο σταθερά και μόνιμα από το μυαλό μας, ενώ οι γνώσεις που αποκτάμε μ’ ευκολία, εύκολα τις χάνουμε (με άλλα λόγια, όχι μια γνώση που μαθαίνεις, αλλά μια γνώση που παθαίνεις).

Δεν θα ήταν πολύ ανόητο, ενώ τα παιδιά μας που τα στέλνουμε στο σχολείο, απαιτούμε κάθε μέρα να μαθαίνουν κάτι παραπάνω στα μαθήματα και ποτέ δεν θα ανεχόμασταν να πηγαινοέρχονται τζάμπα στο σχολείο χωρίς να κερδίζουν κάτι παραπάνω (αχ Χρυσόστομε, νάβλεπες πως  πηγαινοέρχονται τζάμπα σήμερα), ανεχόμαστε εμείς που είμαστε και ενήλικες, να ερχόμαστε σ’ αυτό το πνευματικό σχολείο (που δίδασκε ο Χρυσόστομος) και να μην δείχνουμε το ίδιο ενδιαφέρον να μάθουμε.

Σκέψου ότι ο φτωχός για σένα και την δική σου ωφέλεια ταλαιπωρείται από την φτώχια και την πείνα, και μη τον προσπεράσεις άσπλαχνα, αλλά γίνε πιστός διαχειριστής των αγαθών που σου εμπιστεύθηκε ο Δεσπότης (ο Θεός), ώστε ελεώντας τον φτωχό στην ανάγκη του, να κερδίσεις την εύνοια του Θεού. Και δόξασε τον Θεό, ότι για σένα και την δική σου σωτηρία επέτρεψε να ζει ο άνθρωπος εκείνος στη φτώχια, για να μπορέσεις εσύ να βρεις τρόπο και τα αμαρτήματά σου να ξεπλύνεις και να διαχειριστείς καλά τα αγαθά που σου χάρισε ο Θεός, ώστε να αξιωθείς εκείνα τα αγαθά που ξεπερνάν κάθε ανθρώπινη προσδοκία και φαντασία (τα αιώνια αγαθά).

Δεν μπορώ να μη σταθώ σ’ αυτά τα τελευταία λόγια του Χρυσοστόμου. Ποιος θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί αυτά που λέει ο άγιος ; Δηλαδή για την δική μας ωφέλεια και σωτηρία υπάρχουν οι φτωχοί γύρω μας ; Νομίζω, ή ο Χρυσόστομος είναι τρελός ή εμείς δεν έχουμε ιδέα τι σημαίνει να είσαι Χριστιανός. Βέβαια, επειδή η πίστη μου είναι αδύναμη, μου περνάει η σκέψη ότι οι φτωχοί που αναφέρεται ο άγιος να είναι πραγματικά φτωχοί και όχι επαγγελματίες επαίτες.  

Γεύση από την σοφία του Χρυσοστόμου 1

 

 

Διαβάζοντας εδώ και λίγο καιρό απ’ ευθείας τις ομιλίες του Χρυσοστόμου από τους τόμους της σειράς Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας (ΕΠΕ) σημείωνα τα λόγια που μιλούσαν ιδιαίτερα στην καρδιά μου. Μου πέρασε όμως η σκέψη να κάνω και άλλους μετόχους σ’ αυτόν τον θησαυρό της σοφίας, κι έτσι θα τα παρουσιάζω λίγα κάθε φορά. Εγώ σημείωνα μόνο το αρχαίο κείμενο, εδώ όμως θα έχω μόνο την ερμηνεία παρουσιάζοντας όσο μπορώ καλύτερα αυτά που νομίζω ότι εννοεί ο άγιος.

Λοιπόν να μη πτοείσαι από αυτά που συμβαίνουν σ’ αυτή την ζωή, τα οποία γρήγορα ρέουν και εξαφανίζονται, ούτε να μικροψυχείς.

Αν ο Θεός αφήνει κάποιους να είναι στην φτώχια και στην στέρηση, τους αφήνει για να διορθώσει την ψυχή τους, επειδή έτσι γίνεται πιο σοφή η προαίρεσή τους … Πόσοι από τους φτωχούς δεν είναι πιο συνετοί και πιο σοφοί από τους πλούσιους, και έχουν περισσότερη υγεία στο σώμα τους, επειδή οι στερήσεις τους ωφελούν στο σώμα και την ψυχή ;  

Τίποτα δεν φέρνει τόση ειρήνη στην ψυχή του ανθρώπου όσο η γνώση του Θεού και η απόκτηση της αρετής, επειδή αυτά διώχνουν τον εσωτερικό πόλεμο των παθών, και δεν αφήνουν τον άνθρωπο να επαναστατεί ενάντια στον εαυτό του. Όποιος δεν απολαμβάνει αυτή την ειρήνη στην ψυχή του, ακόμα κι αν γύρω του υπάρχει ειρήνη, ακόμα κι αν δεν τον πολεμάει κανένας, είναι πιο δυστυχισμένος απ’ αυτούς που τους πολεμάει όλος ο κόσμος.

Δεν είναι τόσο σκληροί οι πόλεμοι, όσο είναι μια λαθεμένη σκέψη που έχει φωλιάσει μέσα στην ψυχή, και επιθυμία φιλήδονη, και έρωτας χρημάτων, και πόθος εξουσίας, και αγωνία για τα βιοτικά πράγματα.

Δεν βλάπτουν την ψυχή τόσο οι προσβολές που γίνονται από έξω, όσο τα νοσήματα που γεννιούνται μέσα της.

Αν κάποιος που έχει φόβο του Θεού αγωνιστεί προσεκτικά σ’ αυτό τον πόλεμο, και αφήσει τα πάθη του να κοιμούνται, και πνίξει τα θηρία των λαθεμένων σκέψεων ώστε να μην φωλιάζουν μέσα του, αυτός θα απολαύσει πολύ καθαρή και βαθιά ειρήνη στην ψυχή του. Αυτή ακριβώς είναι η ειρήνη που ήρθε να μας χαρίσει ο Χριστός.  

Αυτός που έχει αυτή την ειρήνη, δεν φοβάται όχι μόνο βαρβάρους και εχθρούς, αλλά ούτε και αυτόν τον διάβολο. Αλλά κοροϊδεύει όλη την φάλαγγα των δαιμόνων και είναι πιο κεφάτος απ’ όλους τους ανθρώπους και ούτε αισθάνεται πίεση από την φτώχια, ούτε από αρρώστιες, ούτε ταράζεται από ανθρώπινες δυστυχίες που έρχονται ξαφνικά, επειδή η ψυχή του όλα αυτά ατ αντιμετωπίζει με ευκολία μιας και είναι δυνατή και υγιής.

Η έκφραση του ψαλμού «επί το αυτό κοιμηθήσομαι και υπνώσω» την οποία λέμε το βράδυ στο φαγητό, σημαίνει θα ξαπλώσω να κοιμηθώ συγκεντρωμένος στον εαυτό μου, χωρίς να σχίζομαι από μύριες έγνοιες, ούτε να σκέφτομαι τι θα κάνει ο ένας και ο άλλος, χωρίς να γίνομαι χίλια κομμάτια για να σώσω όλο τον κόσμο.

Με την ελπίδα των μελλόντων αγαθών και με την προσδοκία μου σε Σένα, συγκράτησα όλα τα πάθη μου.

Να μη νομίζουμε ότι παθαίνουμε μικρή βλάβη όταν συναναστρεφόμαστε τους κακούς, αλλά πρώτα απ’ όλα να τους αποφεύγουμε είτε γυναίκες είναι, είτε φίλοι, είτε οτιδήποτε. Αν δεν το κάνουμε, κάθε μέρα ανεπαίσθητα θα μας μολύνουν και σιγά σιγά θα απομακρυνόμαστε από την αρετή.

Μιμήσου τους ερημίτες όχι φεύγοντας στην έρημο, αλλά δημιουργώντας συνθήκες ερήμου μέσα στην πόλη.

Πρόσεξε την φροντίδα του Θεού για μας. Τους κόπους τους έβαλε σ’ αυτή την ζωή ώστε να είναι για λίγο χρόνο, ενώ τις αμοιβές τις έβαλε στον μέλλοντα αιώνα για να είναι αιώνιες.

Πόσο εύκολες είναι οι εντολές της Εκκλησίας. Ποια είναι η δυσκολία να εφαρμόσουμε την εντολή «αυτά που θέλετε να σας κάμνουν οι άνθρωποι, αυτά και εσείς να τα κάμνετε σ’ αυτούς».

Το να μισούμε τους άλλους μας είναι και δυσάρεστο και κουραστικό, ενώ το να τους αγαπούμε είναι και ευχάριστο και εύκολο.

Δεν βλέπετε ότι πολλοί μόνο και μόνο για να κληρονομήσουν γέρους αναλαμβάνουν να τους φροντίζουν, και αν και είναι νέοι υπομένουν όλα τα δυσάρεστα και τα δύσκολα της γεροντικής ηλικίας και μάλιστα χωρίς κανένα παράπονο ;

Μετά τις πρώτες ημέρες του γάμου μειώνεται η σφοδρότητα του έρωτα του γαμπρού προς την νύφη (ας το ακούσουν αυτό οι υπέρμαχοι των προγαμιαίων σχέσεων)… Η νύμφη όλα τα κάμνει για ν’ αρέσει στον άντρα της …Η ευγνώμων νύμφη ονομάζει τον άντρα της «Κύριέ μου». Αν αυτό συμβαίνει μεταξύ ομοουσίων και η γυναίκα ονομάζει τον άντρα της «Κύριέ μου», πολύ περισσότερο να το λέει η Εκκλησία για τον Χριστό, ο οποίος είναι και από την φύση του Κύριος.

Αν λες στην προσευχή σου «Τα ρήματά μου ενώτισαι», πρόσεξε αυτά που λες στην προσευχή σου να είναι λόγια ανθρώπου ήμερου και φιλανθρώπου και να μην έχουν τίποτα διαβολικό.

Αυτός που προσεύχεται πρέπει να δείχνει τρόπο και διάθεση ανθρώπου που ικετεύει. Αυτός που ικετεύει δεν κατηγορεί κανένα, ενώ αυτός που εύχεται κατά των εχθρών του είναι κατήγορος και όχι ικέτης.

Πολλοί νομίζουν ότι προσεύχονται, αλλά το κάμνουν για επίδειξη προς τους άλλους. Αλλ’ όχι αυτή (νομίζω αναφέρεται στην μητέρα του Σαμουήλ). Αυτή αφέθηκε προς τον Θεό, αφήνοντας όλα τα ανθρώπινα.

Κοιμάσαι την ώρα που ανατέλλει ο ήλιος και προσκυνάει τον Θεό, και επιτρέπεις να σε ξεπεράσει η φύση ; Εσύ αν ήσουν μπροστά στον Βασιλιά δεν θα ανεχόσουν να σε προλάβει ένας κατώτερός σου και να προσκυνήσει πρώτος τον Βασιλιά.

Δεν γνωρίζεις ότι όπως το σώμα καθαρίζεται με το νερό, έτσι και η ψυχή καθαρίζεται με την προσευχή ; Καθάρισε λοιπόν πριν από το σώμα την ψυχή. Το κοντά και το μακριά εμείς το νιώθουμε, επειδή ο Θεός είναι παντού.

Για να καταλάβεις ότι οι πονηροί δεν μπορούν να είναι κοντά στους ενάρετους ανθρώπους, άκουσε τι λένε οι κακοί για τον δίκαιο άνθρωπο «Βαρύς εστιν ημίν και βλεπόμενος». (Αν εμάς οι κακοί χαίρονται που μας βλέπουν καταλαβαίνετε πόσο ενάρετοι είμαστε).  

Μαθητική στολή και ποιότητα εκπαίδευσης

 

 

Σωστά λέει ο λαός μας : «Το ράσο δεν κάμνει τον παπά». Ναι αλλά, τον βοηθάει να είναι σωστός παπάς. Νομίζω ότι αυτό ισχύει και για την στολή των μαθητών και μαθητριών. Θα παρουσιάσω για ποιους λόγους θα ανέβαινε η ποιότητα της εκπαίδευσης στο ελληνικό σχολείο, αν οι μαθητές και οι μαθήτριες ερχόντουσαν ντυμένοι με μαθητική στολή.

Νομίζω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα σήμερα στα Γυμνάσια και τα Λύκεια είναι ότι οι περισσότεροι μαθητές δεν σέβονται, δεν υπολογίζουν τους καθηγητές τους. Το πρώτο και κυριότερο για να ανεβεί η ποιότητα της εκπαίδευσης στο ελληνικό σχολείο είναι να σέβονται οι μαθητές τους δασκάλους τους.

Το ζω κάθε μέρα σε κάποια τμήματα, αλλά μου το λένε και άλλοι συνάδελφοι «ά πα πα, σ’ εκείνο το τμήμα όποτε έχω μάθημα μαρτυράω». Πέστε μου εσείς, τι ποιότητα εκπαίδευσης περιμένετε να υπάρχει, όταν μαρτυράει ο δάσκαλος για να κάνει το μάθημα ; Αν δεν τολμάτε να απαντήσετε στην ερώτηση, να σας την απαντήσω εγώ που το ζω. Μηδαμινή ποιότητα εκπαίδευσης, δηλαδή απλά οι μαθητές θα μείνουν ντενεκέδες σε πολλά μαθήματα.

Αν γινόντουσαν έρευνες για το επίπεδο μόρφωσης που έχουν σε όλα τα μαθήματα οι περισσότεροι απόφοιτοι Λυκείου, θα τρίβαμε τα μάτια μας. Ταλαίπωροι Έλληνες !  Πέστε μου, μετά το 1950 που αρχίσαμε οι Έλληνες να αποκτούμε μόνο ένα δυο παιδιά, ένας λόγος που το κάμναμε δεν ήταν για να μπορέσουμε να δώσουμε στα λιγοστά παιδιά μας μια υψηλή μόρφωση; Έ τελικά, και σ’ αυτό αποτύχαμε.

Μα θα μου πείτε, και πως θα βοηθούσε το να φορούν οι μαθητές και οι μαθήτριες καθορισμένη στολή στο σχολείο ; Πως θα βοηθούσε ; Όπως βοηθάει το ράσο τον παπά που λέγαμε στην αρχή. Και μόνο που φοράει την στολή ο μαθητής τον κάμνει να φέρεται πιο υπεύθυνα. Δεν θα χρειαζόταν να τους θυμίζουμε ότι είναι μαθητές και πρέπει να προσέχουν την συμπεριφορά τους. Η ίδια η στολή θα τους το θύμιζε, όπως το ράσο θυμίζει στον παπά ότι είναι παπάς.

Ξέρω θα γελάσουν οι «κουλτουριάρηδες», οι «προοδευτικοί» με τον γράφοντα και θα πουν «μα θέλεις να γυρίσουμε πίσω, εμείς θέλουμε να πάμε μπροστά». Και εγώ τους απαντώ. Μα γι αυτό ακριβώς προτείνω να φορούν οι μαθητές στολή στο σχολείο, επειδή το βλέπω κάθε μέρα ότι έτσι μπροστά θα πάμε. Εκτός κι αν θεωρούν προοδευτικότητα να μη μας αφήνουν οι μαθητές να κάμνουμε καλό μάθημα στο σχολείο, με αποτέλεσμα αποφοιτώντας από το Λύκειο στην πραγματικότητα να είναι ντενεκέδες.

Μα σκεφθείτε, στην Κύπρο και σε τόσες χώρες στα Δημόσια Σχολεία, σε τόσα Ιδιωτικά Σχολεία, θα επέβαλλαν στους μαθητές και τις μαθήτριες να φοράνε  στολή, αν δεν έβλεπαν ότι βοηθάει στο εκπαιδευτικό έργο ;  Μια γνωστή μου μαθήτρια Λυκείου έκανε μεταγραφή σε Λύκειο της Κύπρου και μόλις πήγε της είπαν τι θα φοράει. Παντελόνι τζιν μπλε ή μαύρο ή αλλιώς φούστα που θα φτάνει τουλάχιστον μέχρι το γόνατο και πουκάμισο άσπρο. Να μη σας πω στην Ελλάδα πως έρχονται συχνά οι μαθήτριες στο σχολείο. Και μου λέτε δεν έχει αυτό σημασία στην ποιότητα εκπαίδευσης ; Μακάρι να μην είχε, αλλά δυστυχώς έχει πολύ μεγάλη σημασία.

Δεν είμαι αισιόδοξος ότι θα βελτιωθεί η ποιότητα της εκπαίδευσης στα Γυμνάσια και τα Λύκεια, επειδή με ότι μεταρρυθμίσεις κάμνουν την χειροτερεύουν. Για παράδειγμα η τελευταία, που ξεκίνησε το 2017 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα και η οποία αύξησε υπερβολικά την ύλη των πανελλαδικών μαθημάτων στην Γ΄ Λυκείου, αύξησε υπερβολικά και τα φροντιστήρια. Κατά τα άλλα, αγωνίζονται για τον Λαό. Μα μήπως και οι «αξιολογήσεις» των εκπαιδευτικών, οι αυτοαξιολογήσεις των σχολείων, οι υπερβολικές «δράσεις» και τόσα άλλα, στην πραγματικότητα δεν ήταν απλώς πυροτεχνήματα ;

Ποια είναι η πικρή αλήθεια ; Η βελτίωση στην ποιότητα της εκπαίδευσης θ’ αρχίσει όταν οι Κυβερνήσεις θα ενδιαφέρονται για την πραγματικότητα που υπάρχει στο σχολείο και όχι για την βιτρίνα που θέλουν να περάσουν. Αυτό όμως θα γίνει όταν και οι Έλληνες πολίτες αρχίσουμε να βλέπουμε πίσω από τα συνθήματα που μας πετάνε, την πραγματικότητα.  

Η Ελλάδα πρέπει να ελευθερωθεί

 

 

Ο Γέροντας Γεώργιος Αλευράς στην ομιλία του την προηγούμενη Κυριακή που ανέβηκε στο διαδίκτυο με τίτλο «Η Ελλάδα πρέπει να ελευθερωθεί», αναφέρθηκε σε επεμβάσεις του Γέροντά του, μεγάλου αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου, στα πολιτικά δρώμενα της Ελλάδας. Επειδή αυτά που είπε πολύ με προβλημάτισαν, τα πληκτρολόγησα.

Ο άγιος Πορφύριος κανόνισε το 1989 να νικήσει στις εκλογές ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και όχι ο Ανδρέας Παπανδρέου. Και μας είπε ότι ένα βράδυ έφεραν στο κελί του κρυφά τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και μίλησαν. Θα πεις γιατί τα λέω τώρα αυτά. Γιατί  έχει τον γιό του ο μακαρίτης ο Κωνσταντίνος τώρα, τον Κυριάκο. Ο παππούς κάτι πήγε να κάνει. Αυτός εδώ τ’ αποτελείωσε όλα. Θα τα πω τώρα.

Κύριε Κυριάκο, ο άγιος Πορφύριος βοήθησε τον πατέρα σου τον μακαρίτη, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, να βγει, για να βοηθηθεί η Ελλάδα, και είχε εντοπίσει ο πατέρας σου το οικονομικό πρόβλημα που υπήρχε εκείνη την περίοδο, αλλά εμείς δεν τον αφήσαμε να συνεχίσει, και τον σαμποτάραμε εμείς οι ίδιοι τον πατέρα σου. Εσύ όμως τώρα έχεις αποφασίσει, ενώ ο πατέρας σου ήθελε να κάνει το καλό, εσύ να κάνεις το αντίθετο, να καταστρέψεις εντελώς την Ελλάδα.

Παιδί δικό του δεν είσαι ; Εγώ ξέρω ότι το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά. Δε θες να μοιάσεις τον πατέρα σου που ήθελε το καλό της πατρίδας μας ; Βέβαια και για τον Κωνσταντίνο λεγόντουσαν διάφορα, αλλά ο άγιος Πορφύριος μου είχε πει, ότι ήταν καλός, αλλά τον πολεμούσε πολύ ο Παπανδρέου. Δε μιλάω πολιτικά. Πνευματικά μιλάω. Αν δεν έχω να φάω, δε μπορώ να κάνω προσευχή. Το μυαλό μου θα το έχω στις Τράπεζες, στα δάνεια. Θα χάσω και το ελέησόν με ο Θεός, θα τα χάσω όλα. Ούτε να κοινωνάω, ούτε να εξομολογιέμαι δε θα μπορώ, ούτε τίποτα. Θα έχω ταραχή. Είναι μεγάλο πράγμα μια χώρα, να βιώνει και να περνάει καλές μέρες. Η Οικονομία είναι το παν σε μια χώρα. Εάν η Ελλάδα δεν μπορεί να βρει τον δρόμο της, τα ίσα της στο οικονομικό κομμάτι, θα χαθούν πολλοί άνθρωποι. Είναι μεγάλο πράγμα το υλικό κομμάτι στη ζωή.

Δεν ανακατευόμαστε εμείς οι πνευματικοί στα πολιτικά. Στα πνευματικά ασχολούμαστε διότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο πνεύμα, είναι και σώμα, ύλη. Μπορεί ο άνθρωπος να πάει στην εκκλησία, να προσευχηθεί, αν τρέμει το φυλλοκάρδι του ότι η Τράπεζα θα του πάρει το σπίτι ; Εδώ θα γίνουμε Καυσοκαλυβίτες χωρίς να το θέλουμε. Ο άγιος Μάξιμος ο Καυσοκαλυβίτης είχε τουλάχιστον ξύλα να φτιάξει άλλη καλύβα παρακάτω, εμείς δεν θα έχουμε τίποτα. Δεν θα μας αφήνει το Δασαρχείο να κόβουμε ξύλα.

Θα πεις γιατί τα λέω αυτά ; Τα λέω γιατί ο άγιος Πορφύριος τότε επηρέασε το αποτέλεσμα και βγήκε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης για 3 χρόνια, κάτι πήγε να γίνει, αλλά ήρθε πάλι ο Παπανδρέου στα πράγματα. Μετά το 1974 ήρθε η καταστροφή της Ελλάδας. Μπλε και πράσινοι. Σας θυμίζει τίποτα αυτό ; Όταν έγινε η Στάση του Νίκα επί Ιουστινιανού, μπλε και πράσινοι ήταν τα αντίπαλα στρατόπεδα. Τι τους έκανε ο Ιουστινιανός ;  Και τους μπλε και τους πράσινους, τους πήρε το κεφάλι.

Αυτοί οι μεγάλοι άγιοι, όπως ο Ιουστινιανός, δεν είναι πεθαμένοι. Θα σας αποτελειώσουν και τους μπλε και τους πράσινους, όλους μαζί, για να σωθεί η Ελλάδα. Θα πω τώρα κάτι σοβαρό. Πραγματικά ενώ είμαι μοναχός δεν μπορώ να ασχοληθώ με την πολιτική. Τι να γίνω, σαν τον παπα Τσάκαλο που ήθελε να γίνει βουλευτής ; Δεν είναι σωστά πράγματα αυτά. Ακόμα και ο μακαριστός Μακάριος της Κύπρου ο οποίος ήταν Αρχιεπίσκοπος, έγινε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Λάθος. Είχε πνευματικό τον άγιο Πορφύριο, όταν ήταν φοιτητής της Θεολογικής στην Αθήνα. Και όταν έγινε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και ήταν καλεσμένος στην Ελλάδα και έμενε στο « Μεγάλη Βρετανία» προσπάθησε ο άγιος Πορφύριος να τον συναντήσει, αλλά αυτός τον απέφευγε. Προσπαθούσα έλεγε να τον πλησιάσω, να του περάσω κάποια μηνύματα.

Και έλεγε ο άγιος Πορφύριος. Ο Μακάριος την αγαπούσε την Κύπρο. Αλλά όταν χάθηκε η μισή Κύπρος, την αγαπούσε με ταπείνωση. Δεν είχε ταπείνωση πριν ο Μακάριος, γι αυτό χάθηκε η μισή Κύπρος. Ήταν και δικά του λάθη. Και μου είπε κάποιος μοναχός στα Καυσοκαλύβια, δεν σε θέλω ρε παπα Γιώργη να γίνεις ένας Μακάριος της Ελλάδας. Ας γίνεις ακόμα και Πατριάρχης, αλλά όχι ένας Μακάριος. Μπράβο του που το είπε. Δεν θέλω, και ούτε είναι σωστό εγώ ν’ ανακατευτώ με την πολιτική, αλλά όμως πρέπει να επηρεάζουμε τους έχοντες και κατέχοντες όταν πάνε προς το γκρεμό. Θες να πας στον γκρεμό κ. Μητσοτάκη ; Πήγαινε μόνος σου. Πρέπει να πάρεις κι εμένα ;  Εσύ τραβάς στον γκρεμό μια Ελλάδα κ. Μητσοτάκη.

Είσαι εναντίον της Ρωσίας τόσο καιρό. Τώρα ο κ. Τραμπ προσπαθεί να τα βρει και δεν νομίζω ότι θα είναι σε σύγκρουση, προς το παρόν. Και δεν σας κάλεσαν στην ορκωμοσία. Δηλαδή τώρα έχεις απέναντι και τη Ρωσία και την Αμερική. Και ποιον έχεις φίλο ; Τους Ευρωπαίους ; Ο άγιος Παΐσιος τι είπε ; Ο 1^ος Παγκόσμιος Πόλεμος ευρωπαϊκός. Ο 2^ος ευρωπαϊκός. Και ο 3^ος Παγκόσμιος Πόλεμος θα είναι ευρωπαϊκός.

Το 2001 πριν την πτώση των δίδυμων πύργων ο άγιος Πορφύριος μου μίλησε το πρωί κατά τις επτά, μια μέρα πριν πέσουν οι δίδυμοι πύργοι, με ξύπνησε κανονικά και μου είπε (ο άγιος κοιμήθηκε το 1991) : «η κατάρρευση της Ευρώπης θα έρθει απ’ την Ουκρανία». Μα λέω εγώ, τι Ουκρανίες μου λέει. Που να το πω αυτό ; Καταλάβατε εσείς οι πολιτικοί ; Το φανταζόσασταν εσείς οι πολιτικοί ότι αυτό το γεγονός θα συμβεί στις μέρες μας ; Εγώ το ήξερα από τότε, έχω μάρτυρες γι αυτά. Και όταν ξεκίνησε το 2014 το πρόβλημα στην Ουκρανία και ο πόλεμος εδώ και τρία χρόνια με την Ρωσία …

Είναι μπροστά μας η κατάρρευση της Ευρώπης κ. Μητσοτάκη.  Όταν η Ρωσία είναι απέναντί σου, η Αμερική είναι απέναντί σου και στηρίζεσαι σε μια Ευρώπη που θα καταρρεύσει, θα καταρρεύσουμε όλοι μαζί και εμείς. Εμείς τι χρωστάμε ; Εμείς δεν θέλαμε να είμαστε Ευρωπαίοι με το δικό σας σκεπτικό. Η Ευρώπη είναι χωρίς Θεό. Ότι έπαθε το Χόλυγουντ, το Λος Άντζελες (με τις φωτιές εννοεί ο Γέροντας), που έγραψαν «η απουσία του Θεού είναι υπαρκτή και ο Θεός δεν έχει καμία θέση εδώ πέρα, είναι 0». Η Ευρώπη είναι χωρίς Θεό, δηλαδή αν ψηφίσουν στην Ευρώπη ποιοι θέλουν, ειδικά αυτοί που κυβερνάνε, τον Θεό, θα βάλουν τον αριθμό 0.

Και ο Θεός τι θα μας κάνει ; Θα καταλήξουμε όπως αυτοί στο Λος Άντζελες που ζούσαν μέσα στα πολυτελή σπίτια τους, μέσα στην χλιδή, στην ευμάρεια, ζούσαν σαν θεοί επί της γης και ζούσαν μια ζωή παραδεισένια. Πέστε μου τώρα αυτοί οι άνθρωποι πως ζουν και τι ψυχολογία έχουν. Κάποιοι απ’ αυτούς είναι σπουδαίοι ηθοποιοί του Χόλυγουντ, πλούσιοι.

Θα καταντήσει η Ευρώπη χειρότερα απ’ αυτό που έγινε εκεί. Κύριε Μητσοτάκη και όλο το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, οδηγείσθε στον γκρεμό και οδηγείτε την Ελλάδα στο χάος, στον γκρεμό. Οι άγιοι έκαναν μεγάλες προσπάθειες με τις προσευχές τους, και με την καθοδήγηση να στηρίζουν τον λαό που εσείς τον πάτε στον γκρεμό.

Εμένα ο άγιος Πορφύριος με διάλεξε πρώτα να γίνω μαθητής του για το καλό το δικό μου, να σταθώ κι εγώ στα πόδια μου και να γίνω ένας καλός χριστιανός και δεύτερον μου έδωσε την δύναμη να μπορώ να μιλάω σ’ αυτόν τον λαό, που εσείς αυτό τον λαό τον έχετε εξουθενώσει. Τον έχετε διαλύσει. Τους τα πήρατε, μας τα πήρατε όλα. Κι αυτά που έχουμε δεν είναι δικά μας. Εύχομαι να μην χάσουμε την πίστη στον Χριστό, μη χάσουμε την ψυχή μας. Θα κάνουμε υπομονή, και θα δώσει λύση ο Θεός. Και όπως έλεγε ο άγιος Παΐσιος : «αν ο Θεός άφηνε τους πολιτικούς, θα καταστρεφόμασταν».

Δεν θα σας αφήσει άλλο. Και τελειώνω μ’ ένα μικρό πραγματάκι που θέλω να πω. Ενώ δεν έχω τελειώσει κάποιο Πανεπιστήμιο, το Λύκειο μόνο με απολυτήριο12,5. Μαθητής μέτριος, κάτω του μετρίου. Όχι όμως βλάκας. Δεν είχα όρεξη για τα γράμματα. Είχα όρεξη για άλλα πράγματα. Το μυαλό μου όμως δούλευε και δουλεύει καλά. Τα δικά σας μυαλά παρ’ όλο που πήγατε στα Χάρβαντ, είστε ντενεκέδες. Με το ζόρι δεν μπορείς να γίνεις έξυπνος. Γεννιέσαι έξυπνος ή βλάκας.

Σήμερα μας κυβερνούν άνθρωποι με μυαλό κάτω του μετρίου. Λες, για να έφτασε η Ελλάδα σε τέτοιο σημείο ή ο γιαλός δεν είναι καλά ή εμείς δεν αρμενίζουμε καλά. Όλοι έχουμε ευθύνη. Αλλά όταν βγήκα από το Άγιο Όρος δεν με πήρατε σοβαρά, ακόμα κι εσείς που με ξέρετε. Εγώ φταίω ; Δεν φταίω εγώ. Ο άγιος Πορφύριος από την αρχή το είπε μπροστά σε όλους για μένα. «Αυτός είναι έξυπνος, τα καταλαβαίνει όλα». Εφευρέτη με είπε, να σε ευλογήσω. Μπορεί να ευλογήσει ο Θεός κάποιον που είναι βλάκας ; Η Χάρις του Θεού, έλεγε ο άγιος Πορφύριος, πάει στους έξυπνους ανθρώπους.

Τι θα πει έξυπνος, ξύπνιος δηλαδή. Ξύπνιος θα πει δεν κοιμάται. Εδώ κοιμούνται όλοι όρθιοι. Περπατούν και είναι κοιμισμένοι. Μιλάς στον άλλο, και δεν καταλαβαίνει ούτε τι του λες, ούτε τι βλέπει. Και εγώ που δεν ήμουν κατηρτισμένος και δεν είχα πανεπιστημιακή μόρφωση, έφτιαξα ένα λεύκωμα ιστορικό, μοναδικό στην ιστορία των τελευταίων 200 χρόνων για την Ελλάδα και αφορά τις ΗΠΑ. Δεν το λέω για να το κάνω διαφήμιση. Το λέω για να σας δείξω τι πολιτικούς έχουμε και τι ανθρώπους στην Ελλάδα.

Οι ΗΠΑ πρωτοστατούν στην προβολή του Ελληνισμού. Τι έκαναν οι ΗΠΑ από το 1821 και πριν, το φιλελληνικό κίνημα υπήρχε και στην Αμερική και μένα με φώτισε ο Θεός και σιγά σιγά με τις λίγες γνώσεις που είχα για τον Ιωάννη Καποδίστρια, έγραψα ένα άρθρο το οποίο το έκρυψα σ’ ένα συρτάρι. Το έβγαλε ο Θεός το άρθρο το 2014 και αυτό το άρθρο έγινε βιβλίο και αυτό το βιβλίο έφτασε να πάει στα χέρια και των δυο Προέδρων, και του κ. Τραμπ και του κ. Μπάιντεν.

Αλλ’ όμως την προβολή αυτού του σπουδαίου έργου … πρόκειται για σπουδαίο έργο. Όποιος το έχει μελετήσει, στ’ αγγλικά είναι, δεν πιστεύει ότι ο παπα Γιώργης το έγραψε. Αυτό έπρεπε να το γράψει όχι καθηγητής Πανεπιστημίου, Πρύτανης. Και όμως ο αγράμματος παπα Γιώργης κ. Μητσοτάκη έγραψε αυτό το έργο. Εσύ που μας μιλούσες για την Ρωσία παλιά, για την Αμερική, τώρα δε μιλάς για κανένα, μόνο για Ευρώπη μιλάς, έφτιαξες ένα έργο να μας το δείξεις σαν Πρωθυπουργός της Ελλάδας ;

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος έγραψε ένα βιβλίο που μετέφρασε κι ερμήνευσε την Ιστορία του Θουκυδίδη. Όλοι οι μεγάλοι πολιτικοί άντρες όπως ο Ιωάννης ο Καντακουζηνός ο οποίος ευλογήθηκε από τον άγιο Μάξιμο τον Καυσοκαλυβίτη, έγραψε την Ιστορία την Βυζαντινή. Δηλαδή έγραψε ένα έργο το οποίο σώζεται και υπάρχει στις ΗΠΑ, στο Χάρβαντ, αυτοί το διέσωσαν. Εσείς οι σύγχρονοι πολιτικοί γράψατε τίποτα ; Μόνο στα μπουζούκια, στις διασκεδάσεις, με τους μάγους και τους δαίμονες ασχολείσθε. Με όλους τους δαιμονισμένους του πλανήτη ασχολείσθε. Δεν έχετε κανένα επίπεδο, και καμία αναφορά στην Ιστορία δεν σας ενδιαφέρει. Είστε μηδενιστές. Θέλετε την καταστροφή του κόσμου. Έχετε χάσει το μυαλό σας, να μη πω άλλα πράγματα.

Όχι, εμείς το μυαλό μας δεν το έχουμε χάσει. Και αυτό το βιβλίο το οποίο είναι σπουδαίο, που έφτιαξα για την Αμερική, και προβάλλει την Αμερική κυρίως, αλλά και την Ελλάδα. Δηλαδή γράφω εγώ, ένας Καυσοκαλυβίτης καλόγερος, την ιστορία των ΗΠΑ για την Ελλάδα. Είναι σοβαρό. Και ποιος λέτε να το πρόβαλλε αυτό το βιβλίο στην Αμερική ; Μέσα από μια Ελληνοαμερικάνα ξεκίνησε, αλλά το πρόβαλλε μια Αμερικανίδα. Κυρία Νταίζη Κάραχερ, αξιωματούχος των τελευταίων χρόνων στο Κογκρέσο και αλλού. Συνεργάζονται με τον σύζυγό της με την εκάστοτε Κυβέρνηση κι αυτοί οι άνθρωποι αξιολόγησαν εμένα ότι είναι σοβαρό αυτό που έχω κάνει και με βράβευσαν και με τίμησαν στις ΗΠΑ.

Δεν θα έπρεπε όταν ενημερώσαμε το Μέγαρο Μαξίμου γι αυτό το έργο, να μας καλέσετε κ. Μητσοτάκη ; Βραβεύετε όλους τους ντενεκέδες, κατακλέψατε όλη την Ελλάδα χρόνια τώρα, και όταν βρίσκεται ένας Έλληνας σοβαρός, με επίπεδο, τον πετάτε στον κάλαθο των αχρήστων ; Ντροπής πράμα. Δηλαδή εδώ απορώ, ποιος κυβερνάει αυτή την χώρα. Το είπε ο άγιος Παΐσιος : την Ελλάδα την κυβερνάει ο διάολος.

Εύχομαι ο σημερινός Πρόεδρος των ΗΠΑ να μάθει για μένα. Θα πείτε, πολύ ψηλά έβαλες τον πήχη παπα Γιώργη. Όχι. Στο Πανεπιστήμιο αν πας ζητάνε μια εργασία. Εγώ έχω κάνει αυτή την εργασία την οποία την έχω παραδώσει στις ΗΠΑ. Δεν την προώθησαν οι Έλληνες για να μη μάθουν οι Αμερικανοί γι αυτό το σπουδαίο έργο που έκανε ένας μοναχός. Σου λέει, καλόγερος θα μπει στα ποδάρια μας ; Ναι, καλόγερος. Τι να κάνουμε ; Αφού δεν είστε εσείς άξιοι, ο Θεός  έβαλε έναν καλόγερο.

Γιατί θέλουν να με τιμήσουν και να με βραβεύσουν από χρόνια στις ΗΠΑ. Με βράβευσαν βέβαια το 2021 ως μια παγκόσμια προσωπικότητα που ενδιαφέρομαι για το καλό της ανθρωπότητας  και την προβολή του Οικουμενικού Ελληνισμού. Αυτά είναι ντοκουμέντα, αυτό είναι αλήθεια. Αλλ’ όμως τώρα θέλουν να πάω εκεί να με βραβεύσουν και να με συστήσουν στα υψηλά κλιμάκια. Εγώ όμως δεν επηρεάζομαι απ’ αυτά, εγώ είμαι Καυσοκαλυβίτης. Δεν κάνει να πω, που θέλουν να με πάνε. Δεν θα πιστεύετε στ’ αυτιά σας. Και λέω σε κάποιον που έμαθε ότι θα με καλέσουν στις ΗΠΑ, το έχουν σκοπό. Θα πάω στις ΗΠΑ μόνο αν με καλέσει ο Πρόεδρος, ο κ. Τραμπ. Αφού δεν κάλεσε τον Μητσοτάκη στην ορκωμοσία και καλά έκανε, αφού τον κορόιδευε. Κορόιδευε ο Πρωθυπουργός μας, τον σημερινό Πρόεδρο των ΗΠΑ. Τι δε του είχαν σούρει.

Εχθροί με την Ρωσία, εχθροί με την Αμερική, να δούμε πως θα τα βγάλουμε πέρα εδώ εμείς. Δεν έχουμε καταλάβει ότι πάμε προς τον γκρεμό. Λοιπόν τελειώνω και λέω. Για το έργο μου που είναι μοναδικό στην σύγχρονη Ιστορία του Ελληνισμού, οι Αμερικανοί δεν έχουν δει τέτοιο έργο από έναν Έλληνα που τιμά αυτούς. Ζητώ γι αυτό το έργο μου, όχι να βραβευτώ, να με καλέσει ο Πρόεδρος των ΗΠΑ και να του το δώσω δια χειρός. Τότε θα έχει αξία για μένα, όταν θα το πάρει από τα χέρια μου, γιατί το πήρε μέσα από άλλους που το έδωσαν με τέτοιο τρόπο, σαν εφημερίδα, πάρτην και πέταξέ την.

Έτσι θα πάω. Κανονικά δεν θέλω να πάω. Αλλά θα το κάνω μόνο για εσάς. Θα το κάνω για λογαριασμό όλων των Ελλήνων, όλου του Ελληνισμού. Αφού δεν υπάρχει ένας Έλληνας να σταθεί μπροστά σε έναν τόσο σπουδαίο και μεγάλο άνθρωπο, γιατί μιλάμε για τον Πρόεδρο των ΗΠΑ. Το έργο μου, μου επιτρέπει, όχι επειδή είμαι μοναχός και κάνω ωραίες ομιλίες, ένα συγκεκριμένο έργο για την Ιστορία των ΗΠΑ.

Τι κάνανε οι Αμερικανοί, οι σωστοί Αμερικανοί, επειδή υπάρχουν και Αμερικανοί που είναι χειρότεροι και από εμάς, τι κάνανε και ποια ήταν η προσφορά τους για να γίνει η Ελλάδα ελεύθερη χώρα και δυστυχώς κ. Τραμπ, Πρόεδρε των ΗΠΑ, είπατε ότι θέλετε να βγείτε για να ελευθερώσετε την Αμερική. Ελευθερώστε τώρα και την Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι σκλαβωμένη σ’ αυτούς που είχαν σκλαβωμένη και ταλαιπωρημένη και την Αμερική.       

Σε κάποια παλιότερη ομιλία είχε πει ο Γέροντας Γεώργιος τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε υποβληθεί σε νοσοκομείο του Λονδίνου σε μια δύσκολη επέμβαση, του είπε ο άγιος Πορφύριος : «Αυτή την ώρα υποβάλλεται ο Πρωθυπουργός  σε μια δύσκολη χειρουργική επέμβαση στο Λονδίνο και δεν πάει καλά η επέμβαση και κινδυνεύει να πεθάνει». Τότε στράφηκε προς το Λονδίνο ο άγιος και τον σταύρωσε από μακριά και αμέσως ξεπεράστηκε η δυσκολία και ο Πρωθυπουργός γύρισε στην Ελλάδα.