Σταχυολογήματα από την σοφία του Χρυσοστόμου (Τόμος 6ος - Μέρος 16)

 

 

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟΝ 49^ο ΨΑΛΜΟ (συνέχεια)

«εἰ ἐθεώρεις κλέπτην, συνέτρεχες αὐτῷ, καὶ μετὰ μοιχοῦ τὴν μερίδα σου ἐτίθεις». Τι κάμνεις άνθρωπε ; Παραβιάστηκε ο νόμος, περιφρονήθηκε η σωφροσύνη, τόσα τόλμησε να κάνει κάποιος από τους ιερείς, τα πάντα έγιναν άνω κάτω, και δεν φρίττεις ; (την Μακεδονία ξεπούλησε, αντίχριστο γάμο έκανε νόμο του Κράτους, Τέμπη, ΟΠΕΚΕΠΕ, τρομοκρατία στους Έλληνες και τόσα άλλα κακά έχει κάνει ο κ. Μητσοτάκης και τον υποδέχεστε με τιμές άγιοι Ηγούμενοι στο Άγιο Όρος ;).

(για το καλό σου τα λέει αυτά ο Θεός) επειδή όταν σφάλλει ο άλλος το παραβλέπεις και δεν το ελέγξεις, ούτε πονέσεις, κάμνεις την ψυχή σου πιο οκνηρή και εύκολη στην πτώση, και μάλιστα συχνά την προετοιμάζεις να πέσει στα ίδια κακά. Αλλά κι εκείνον (που διέπραξε τα σφάλματα) δεν τον βλάπτεις λίγο με την χάρη που του κάμνεις, επειδή τον στέλνεις σε χειρότερη κόλαση, και τον κάμνεις ακόμα πιο δυσκίνητο στο να κάμνει το σωστό.

Αυτά δεν τα λέει μόνο για τους κλέφτες αλλά και για κάθε αμάρτημα. Ξεκίνησε από το μικρότερο (την κλοπή) και έφτασε στο πολύ μεγαλύτερο αμάρτημα την μοιχεία –πορνεία (βέβαια ο νόμος στην Ελλάδα τιμωρεί αυστηρά την κλοπή και καθόλου την πορνεία. Αν χρωστάς 1 Ευρώ στο Δημόσιο σε περιμένει φυλάκιση, ενώ αν είσαι πόρνος κανείς δεν νοιάζεται) … αν βλέπεις την παγίδα της μοιχείας που πάει να πιαστεί ο άλλος και δεν θορυβήσεις ούτε τον φοβίσεις, τότε τον καταστρέφεις. Μη μου πεις εκείνα τα λόγια, τα γεμάτα από αναισθησία «τι με νοιάζει, εγώ για τα δικά μου ενδιαφέρομαι». Τότε πραγματικά ενδιαφέρεσαι για τα δικά σου, όταν σε νοιάζει το συμφέρον του άλλου (βλέπετε πόσο λάθος κάμναμε τόσα χρόνια στην Ελλάδα που λέγαμε «με νοιάζει μόνο ο εαυτός μου και το σπίτι μου» και αδιαφορούσαμε για τους άλλους ;).

«τὸ στόμα σου ἐπλεόνασε κακίαν, καὶ ἡ γλῶσσά σου περιέπλεκε δολιότητα·  καθήμενος κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ σου κατελάλεις καὶ κατὰ τοῦ υἱοῦ τῆς μητρός σου ἐτίθεις σκάνδαλον». (γι αυτούς που λένε ότι από αγάπη δεν συγκρατούν τους μοιχούς) τι αγάπη είναι αυτή, να μην εμποδίζεις αυτόν που βαδίζει προς τον γκρεμό, να του επιτρέπεις καταστροφική ηδονή, να αδιαφορείς που πίνει δηλητήριο ; (μια μητέρα που έχει και σπουδαία θέση Διευθύντριας σε κάποιο Υπουργείο, στρώνει το κρεβάτι του γιου της για να κοιμηθεί με κοπέλες που τρεις την ώρα τις αλλάζει για να μην τον στενοχωρεί)… και ενώ δεν εμποδίζεις αυτόν που είναι μεθυσμένος από την επιθυμία, βγάζεις γλώσσα σ’ αυτούς που δεν έφταιξαν σε τίποτα (πόσο κοινωνικός είναι ο Χρυσόστομος !).

Το να μην εμποδίζεις εκείνον που πρόκειται να πέσει δείχνει αναισθησία, ενώ το να ρίχνεις κάτω εκείνον που στέκεται όρθιος δείχνει φθόνο. Και βλέπε πως δεν υπονοεί (ο ψαλμός) απλώς αυτόν που κατηγορεί τον αθώο, αλλά εκείνον που το κάμνει με δόλο και προμελετημένα … αυτός που συκοφαντείται (άδικα) όχι μόνο δεν ζημιώνεται αλλά έχει και μεγάλο μισθό. Άξιος για τιμωρία (από τον Θεό) δεν είναι αυτός που υποφέρει, αλλά αυτός που κάμνει το κακό (ο κ. Μητσοτάκης αμαύρωσε την διακυβέρνησή του και με τις συκοφαντίες ενάντια στον π. Αντώνιο της Κιβωτού του Κόσμου).

Να μην φροντίζουμε πως να μην μας κακολογήσει κανείς, επειδή αυτό είναι αδύνατο, αλλά να φροντίζουμε εμείς να μην δίνουμε αφορμές. Αυτός που θέλει απ’ όλους ν’ ακούει καλά λόγια, βλάπτει με πολλούς τρόπους την ψυχή του, με το ότι επιθυμεί ανθρώπινη δόξα, με το να υπηρετεί αυτούς που δεν πρέπει, με το να θέλει ν’ αρέσει σ’ αυτούς που δεν πρέπει ώστε να εξαγοράσει την εύνοιά τους

Πρέπει να γνωρίζουμε κι αυτό, αν κάποιος μας κατηγορεί για κάτι που η συνείδησή μας δεν το καταδικάζει πρέπει να δώσουμε σημασία στην κατηγορία όχι επειδή αυτό που κάμνουμε είναι κακό, αλλά για την συνείδηση του άλλου. Έτσι ο Παύλος σταμάτησε να τρώει κρέας επειδή κάποιοι (αδύναμοι πιστοί) το θεωρούσαν κακό. Αν όμως υπολογίσεις τον σκανδαλισμό του άλλου και κινδυνεύει η σωτηρία της ψυχής σου, άστον να σκανδαλίζεται, μην του δίνεις σημασία, όπως ο Παύλος που επειδή κήρυττε «Χριστόν εσταυρωμένον» σκανδαλιζόντουσαν οι Εβραίοι, αδιαφόρησε για τον σκανδαλισμό τους (ενώ εμείς με την αδιακρισία μας, πόσες φορές για να μην «σκανδαλίσουμε» τους άλλους διακινδυνεύουμε την σωτηρία της ψυχής μας. Την ξέρω καλά αυτή την παγίδα επειδή από μικρό παιδί πιάνομαι σ’ αυτήν και παίζω με την σωτηρία της ψυχής μου ο ελεεινός).

«καθήμενος κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ σου κατελάλεις». Λες για να τον διορθώσω. Έπρεπε λοιπόν να μην τον κατηγορείς κρυφά, αλλά όπως είπε ο Χριστός, να τον πάρεις κατ’ ιδίαν και να τον διορθώσεις … μήπως το κάμνεις επειδή σε αδίκησε σε κάτι ; ναι αλλά, όταν τον κακολογείς, αδικείς και ο ίδιος τον εαυτό σου. Αν θέλεις και τον εαυτό σου να ευεργετήσεις και εκείνον να πλήξεις, πες καλά λόγια γι αυτόν που σε αδίκησε επειδή έτσι θα κάνεις τους άλλους να τον κατηγορούν κι εσύ θα έχεις μεγάλη αμοιβή (από τον Θεό). Αν όμως τον κακολογείς, δεν θα σε πιστέψουν οι άλλοι, επειδή θα τους μπει η υποψία ότι το κάμνεις από έχθρα (βλέπετε γιατί λέω ότι ξεπερνάει ο Χρυσόστομος στην κοινωνικότητα όλους τους Πατέρες ;).

Μη λοιπόν κακολογείς, για να μην μολύνεις και τον εαυτό σου (με την κακία του άλλου), ούτε να φέρνεις κοπριά στο στόμα σου, επειδή αυτό κάμνουν αυτοί που κακολογούν και πρώτοι θα απολαύσουν την δυσωδία. Αλλά γίνε όπως η μέλισσα και πήγαινε στα άνθη (και όχι όπως η μύγα που πηγαίνει στις βρωμιές όπως έλεγε ο άγιος Παΐσιος), και γίνε προς όλους ευγενικός … αυτόν που έχει καλά λόγια στο στόμα του (για όλους) τον αποδέχονται όλοι σαν δικό τους, σαν φίλο τους γνήσιο. Αλλά γιατί μιλάω μόνο για τα παρόντα ; Αναλογίσου εκείνη την φοβερή ημέρα (της μέλλουσας Κρίσης), ότι αν ήταν ψέματα αυτά που κακολόγησες έχεις αυξήσει τα αμαρτήματά σου. Κι αλήθεια να ήταν, θα λογοδοτήσεις επειδή διαπόμπευσες τις συμφορές και τις ντροπές του άλλου (πόσοι από εμάς ρίξαμε τον λίθο του αναθέματος στις τραγικές «μητέρες» της Πάτρας, αντί να κλάψουμε για την κατάντια που έφτασαν ; Βλέπετε πως μολύνει η τηλεόραση την ψυχή μας χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι ; ο Θεός να μας ελεήσει).