Ο Μέγας Χρυσόστομος στην ομιλία του στον 49ο ψαλμό λέει κάπου προς το τέλος : «Πολλήν γάρ η εν αμαρτήμασι συνήθεια πώρωσιν της ψυχής εργάζεται, και ανοήτους ποιεί, και τυφλοί το οξυδερκές της διανοίας όμμα». Μετάφραση : Διότι όταν οι αμαρτίες γίνουν συνήθεια δημιουργούν πολλή πώρωση στην ψυχή, και κάμνουν ανόητους τους ανθρώπους, και τυφλώνεται η διαυγής όραση της διάνοιας.
Κάποια φορά που κουβεντιάζαμε με τους μαθητές της Β΄ Λυκείου στο μάθημα της Βιολογίας για σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, είπαν κάποιοι ότι σε εκδρομές κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι με συμμαθήτριές μας και δεν μας ενοχλεί τίποτα πονηρό. Δυστυχώς οι Έλληνες είμαστε ακατήχητοι πλέον κι ας βαπτιστήκαμε νήπια Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Νομίζω πως έχει δίκιο ο Γέροντας Γεώργιος Αλευράς που λέει συνέχεια ότι πρέπει να σταματήσει ο Νηπιοβαπτισμός.
Δεν θα σχολιάσω τώρα αυτό που είπαν οι μαθητές, απλώς θα σταθώ σε πόσες αμαρτίες εκτίθεται ο Χριστιανός από πολύ μικρό παιδί. Θα πείτε από που τα ξέρω ; Μα από την δική μου ζωή και από την ζωή των άλλων. Τώρα που πλέον μπήκα στα 65 μπορώ να διακρίνω καθαρά τις παγίδες της αμαρτίας που συνάντησα στην ταλαίπωρη ζωή μου.
Πως βρέθηκε τόση πονηριά την δεκαετία του 60 και του 70 στα αγόρια του χωριού μου και των γύρω χωριών ; Βαπτισμένοι όλοι μας Ορθόδοξοι Χριστιανοί και το μυαλό, οι κουβέντες, τ’ αστεία, το ενδιαφέρον, τα πάντα να είναι σχετικά με πονηριά ; Εγώ ήμουν ντροπαλός και με κορόιδευαν κάπως οι άλλοι, αλλά την ζημιά στην ψυχή μου την έπαθα. Μόνο αν τους απέφευγα εντελώς θα την γλίτωνα, αλλά έλα που με άρεσε πολύ να παίζω ποδόσφαιρο ; Τόσο πολύ μου άρεσε να παίζω που έτσι και άκουγα ότι παίζουν μπάλα παρατούσα το διάβασμα κι έτρεχα στο παιχνίδι.
Δεν θα είναι λάθος να πω ότι μεγαλώναμε με τις αμαρτίες. Οι ευκαιρίες για αμαρτίες πάμπολλες. Με τις σκέψεις, με τα μάτια, τ’ αυτιά, τα λόγια, τις πράξεις. «Ευπερίστατο» ονομάζει την αμαρτία το Ευαγγέλιο. Όταν ήμουν στην Ε΄ Δημοτικού πήραμε και τηλεόραση στο σπίτι και οι αφορμές της αμαρτίας αυξήθηκαν υπερθετικά. Η φαντασία μου γέμισε τόσο πολύ από πονηρές εικόνες που όταν ξάπλωνα να κοιμηθώ τις αναπολούσα χωρίς να συνειδητοποιώ σε τι μεγάλη παγίδα είχα πιαστεί. Και οι μαθητές που λέγαμε προηγουμένως, δεν φανταζόντουσαν ότι με το να κοιμούνται με τα κορίτσια είχαν ήδη πιαστεί σε μεγάλη παγίδα κι ας μην είχαν πονηρές ενοχλήσεις. Η αμαρτία είναι έμπειρος Στρατηγός, δεν βιάζεται.
Πιστεύω πως καταλάβατε ότι μιλάω για σαρκικές αμαρτίες, τις σχετικές με γυναίκες. Δεν υπήρχε περίπτωση να έρθει αφορμή για αμαρτία και να νικήσω όπως για παράδειγμα πονηρές περιγραφές σε μυθιστορήματα που τις διάβαζα επανειλημμένα. Ναι αλλά, όταν μεγαλώνεις αγκαλιά με την αμαρτία, η αμαρτία θα σου γίνει συνήθεια, θα σου γίνει έξη, πάθος. Και τότε θα επαληθευτούν τα λόγια του Χρυσοστόμου, θα πωρωθεί η ψυχή σου, θα γίνεις ανόητος και δεν θα βλέπει καθαρά το μυαλό σου. Ναι, πιστεύω ότι αυτό έφταιγε που έγινα τόσο ανόητος.
Πόσο ανόητος πρέπει να είσαι για να ξεχάσεις για ποιο λόγο πήγες στο Πανεπιστήμιο και να τρέχεις για τον «ιεραποστολικό σκοπό» μιας θρησκευτικής οργάνωσης ; Πόσο ανόητος πρέπει να είσαι για να κάμνεις τυφλά ότι σου λέει ο κάθε Εξομολόγος ; Πόσο ανόητος πρέπει να είσαι για να ρωτάς για όλα ένα συγγενή σου επειδή τον θεωρείς «σοφό» και ειδικό για τα πάντα ; (αν έγραφα με λεπτομέρειες όλες τις ανοησίες που έκανα στην ταλαίπωρη ζωή μου θα γέμιζα ένα βιβλίο).
Επειδή βλέπω στο διαδίκτυο πολλούς που δηλώνουν ψυχίατροι – ψυχοθεραπευτές και ασχολούνται συνεχώς με την διαχείριση σεξουαλικών θεμάτων, χωρίς ν’ αναφερθώ σ’ αυτά που λένε, θα πω μόνο ότι απλά ξοδεύουν πολύ χρόνο για κάτι ψεύτικο. «Ποιος είναι αληθινός κόσμος ; της ψυχής. Ποιος είναι ψεύτικος κόσμος ; του σώματος» λέει κάπου ο Χρυσόστομος. Έτσι κι εγώ με την γυναίκα μου την πατήσαμε και αγοράσαμε όταν παντρευτήκαμε το 1988 από την έκθεση βιβλίου στην παραλία της Θεσσαλονίκης ένα παλιοβιβλίο «Ο τέλειος γάμος» το οποίο το μόνο που έβλεπε στον γάμο ήταν το καλό σεξ και τίποτα άλλο. Το πέταξα στα σκουπίδια, αλλά πρόλαβε να κάνει την ζημιά του στον γάμο μας.
Εννοείται ότι τα λόγια του Χρυσοστόμου αφορούν όλες τις αμαρτίες και όχι μόνο τις σαρκικές. Και η υπερηφάνεια, η κενοδοξία, η φιλαργυρία, η μνησικακία, ο φθόνος … όλες οι αμαρτίες όταν γίνουν συνήθεια πωρώνουν την ψυχή και μας κάμνουν ανόητους. Δεν είναι ανόητος ο φθονερός που δεν τον πειράζει να πέσει, αρκεί αυτός που φθονεί να πέσει πιο χαμηλά ; «Ο φθόνος δεν γνωρίζει να προτιμάει αυτό που τον συμφέρει» λέει ένα τροπάριο της Μεγάλης Εβδομάδας.
Συχνά χτυπάω το στήθος μου (μαλακά εννοείται) και προσεύχομαι με τα λόγια του Χρυσοστόμου : «Πόσα καλά, πόσα, στερούμαι κι εγώ και οι γύρω μου, που δεν είχα λίγο νίψη, λίγο προσοχή στον εαυτό μου και στην ζωή μου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου