Σταχυολογήματα από την σοφία του Χρυσοστόμου (Τόμος 6ος - Μέρος 17)

 

 

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟΝ 49^ο ΨΑΛΜΟ (συνέχεια και τέλος)

«ταῦτα ἐποίησας, καὶ ἐσίγησα· ὑπέλαβες ἀνομίαν, ὅτι ἔσομαί σοι ὅμοιος· ἐλέγξω σε καὶ παραστήσω κατὰ πρόσωπόν σου τὰς ἁμαρτίας σου». «Σιγή» εδώ ονομάζει την μακροθυμία …όχι μόνο δεν άλλαξες, όχι μόνο δεν ντράπηκες, ούτε αντιλήφθηκες τα όσα γίνονταν για σένα, αλλά και εμένα (τον Θεό) που σου έδειξα μακροθυμία, εμένα που τα ανέχθηκα, που σιώπησα, που τόσα υπέφερα, νόμισες ότι δεν τα υπομένω από μακροθυμία και φιλανθρωπία, αλλά επειδή δεν ήθελα να τα διορθώσω, και ούτε αγανάκτησα μ’ αυτά που έκαμνες.

«σύνετε δὴ ταῦτα, οἱ ἐπιλανθανόμενοι τοῦ Θεοῦ». Τους προτρέπει να θυμηθούν όσα έκανε γι αυτούς ο Θεός για να τους αποσπάσει από τον βούρκο της αμαρτίας που είχαν παραχωθεί, για να μην αναχωρήσουν (από την ζωή αυτή) χωρίς κέρδος. Διότι η εξοικείωση με τις αμαρτίες κάμνει αναίσθητη την ψυχή και ανόητους τους ανθρώπους, και τυφλώνει το οξυδερκές μάτι του μυαλού μας (λέτε γι αυτό τόσο εύκολα υποχωρήσαμε στον εκβιασμό της Κυβέρνησης και τρέξαμε «σαν χαζά» κι εμβολιαστήκαμε για τον Covid ;). 

«μήποτε ἁρπάσῃ, καὶ οὐ μὴ ᾖ ὁ ρυόμενος. θυσία αἰνέσεως δοξάσει με, καὶ ἐκεῖ ὁδός, ᾗ δείξω αὐτῷ τὸ σωτήριόν μου». Πω πω απερίγραπτη φιλανθρωπία ! Ενώ πριν είπε «ἐλέγξω σε καὶ παραστήσω κατὰ πρόσωπόν σου τὰς ἁμαρτίας σου» και εξέδωσε καταδικαστική απόφαση, πάλι κουβεντιάζει την απόφαση, και δεν παραδίδει στην τιμωρία ως καταδίκους, αλλά σαν ανθρώπους που οφείλουν να διορθωθούν με τις προτροπές και προσπαθεί με συμβουλές και με τον φόβο να σωφρονίσει (τελικά όσοι θα πάμε στην Κόλαση θα πάμε επειδή το θέλαμε πολύ).

Δείχνει και τον τρόπο που μπορούμε να διορθώσουμε τα όσα κάναμε λέγοντας «θυσία αἰνέσεως δοξάσει με». Αυτό όχι μόνο θα παύσει την οργή μου, όχι μόνο θα σε γλιτώσει από την καταδίκη αλλά και θα με δοξάσει (σε πόσα σπίτια στην Ελλάδα ακούγεται συνεχώς η φωνή της τηλεόρασης και καθόλου ύμνοι προς τον Θεό ; πόσοι Έλληνες το πρωί της Κυριακής ασχολούνται με οτιδήποτε άλλο εκτός από το να πάνε στην Εκκλησία να προσφέρουν «θυσία αἰνέσεως» στον Θεό ; έχουμε σήμερα οι περισσότεροι Έλληνες καμία σχέση με την ευσέβεια των προγόνων μας ;).

«καὶ ἐκεῖ ὁδός, ᾗ δείξω αὐτῷ τὸ σωτήριόν μου». Την οδό του Θεού υπόσχεται να δείξει και την πραγματική σωτηρία σ’ αυτούς που αγωνίζονται. Ας πειστούμε λοιπόν στον Θεό που το υπόσχεται και να τον δοξάζουμε με σωστό τρόπο ζωής και θυσίες αινέσεως επειδή έτσι θα πετύχουμε την σωτηρία μας. Αμήν.

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟΝ 108^ο ΨΑΛΜΟ

«Ο Θεός, τὴν αἴνεσίν μου μὴ παρασιωπήσῃς,  ὅτι στόμα ἁμαρτωλοῦ καὶ στόμα δολίου ἐπ᾿ ἐμὲ ἠνοίχθη, ἐλάλησαν κατ᾿ ἐμοῦ γλώσσῃ δολίᾳ  καὶ λόγοις μίσους ἐκύκλωσάν με καὶ ἐπολέμησάν με δωρεάν.  ἀντὶ τοῦ ἀγαπᾶν με ἐνδιέβαλλόν με, ἐγὼ δὲ προσηυχόμην·  καὶ ἔθεντο κατ᾿ ἐμοῦ κακὰ ἀντὶ ἀγαθῶν καὶ μῖσος ἀντὶ τῆς ἀγαπήσεώς μου.  κατάστησον ἐπ᾿ αὐτὸν ἁμαρτωλόν, καὶ διάβολος στήτω ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ·  ἐν τῷ κρίνεσθαι αὐτὸν ἐξέλθοι καταδεδικασμένος, καὶ ἡ προσευχὴ αὐτοῦ γενέσθω εἰς ἁμαρτίαν.  γενηθήτωσαν αἱ ἡμέραι αὐτοῦ ὀλίγαι, καὶ τὴν ἐπισκοπὴν αὐτοῦ λάβοι ἕτερος.  γενηθήτωσαν οἱ υἱοὶ αὐτοῦ ὀρφανοὶ καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ χήρα·  σαλευόμενοι μεταναστήτωσαν οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ ἐπαιτησάτωσαν, ἐκβληθήτωσαν ἐκ τῶν οἰκοπέδων αὐτῶν.  ἐξερευνησάτω δανειστὴς πάντα, ὅσα ὑπάρχει αὐτῷ, καὶ διαρπασάτωσαν ἀλλότριοι τοὺς πόνους αὐτοῦ».

Εδώ χρειαζόμαστε πολλή σύνεση, επειδή τα αυτά τα λόγια με την επιπόλαιη ανάγνωση τρομάζουν πολλούς που δεν προσέχουν. Δέστε πόσες ευχές κάμνει ενάντια σ’ αυτόν που τον αδίκησε. Ας τον κατηγορήσουν κακοί και δόλιοι άνθρωποι κι ας μην μπορέσει να τους νικήσει … ας πάρει άλλος το αξίωμά του … ούτε κι εδώ σταματάει, αλλά αξιώνει ούτε από τον Θεό να βρει κάποια φιλανθρωπία … αλλά αξιώνει και να πεθάνει πρόωρα.

Και ούτε εδώ σταματάει, αν και θα ήταν αρκετά, και δείχνει ότι η ψυχή του κάηκε τόσο πολύ ώστε δεν αρκείται να τον βρουν μια δυο τιμωρίες αλλά ζητεί να προστεθούν κι άλλες χειρότερες. Δεν του αρκεί που θα μείνει χήρα η γυναίκα του και ορφανά τα παιδιά του, αλλά και να ζουν περιπλανώμενοι και μετανάστες και να τους διώχνουν από κάθε χώρα και να παρακαλάνε για τροφή ξένους και όχι τους συγγενείς τους. Και επιπλέον, να τους αρπάξουν την περιουσία τους και να τους κυνηγάνε οι δανειστές.

«μὴ ὑπαρξάτω αὐτῷ ἀντιλήπτωρ, μηδὲ γενηθήτω οἰκτίρμων τοῖς ὀρφανοῖς αὐτοῦ». Αυτά τα κακά από μόνα τους είναι ανυπόφορα, όταν όμως δεν έχει ούτε προστάτη γίνονται ακόμα πιο φοβερά. Πω πω, πόσο είναι το μέγεθος του θυμού του, την στιγμή που ούτε η πρόωρη ορφάνια τους βρίσκει έλεος, αλλά και την περιμένει η έσχατη καταστροφή. «τὰ τέκνα αὐτοῦ εἰς ἐξολόθρευσιν, ἐν γενεᾷ μιᾷ ἐξαλειφθείη τὸ ὄνομα αὐτοῦ». Είδες λόγο γεμάτο από θυμό που δεν σταματάει πουθενά ; Εύχεται να ζήσουν με κάθε είδους συμφορές και να χαθούν. Και σαν να μην είναι αρκετά αυτά προσθέτει. «ἀναμνησθείη ἡ ἀνομία τῶν πατέρων αὐτοῦ ἔναντι Κυρίου, καὶ ἡ ἁμαρτία τῆς μητρὸς αὐτοῦ μὴ ἐξαλειφθείη·  γενηθήτωσαν ἐναντίον Κυρίου διαπαντός, καὶ ἐξολοθρευθείη ἐκ γῆς τὸ μνημόσυνον αὐτῶν». Αυτό είναι δείγμα θυμού, το να αναλύει τις συμφορές, και συνεχώς να στρέφεται γύρω από τα ίδια.

Δεν προκαλούν έκπληξη αυτά τα λόγια ; … είναι ανάγκη να μάθουμε, με φόβο και συνεσταλμένη την διάνοια να μάθουμε, ποιος είναι αυτός που κυριεύτηκε από τόση οργή, ποιος είναι που λύπησε το Πνεύμα το άγιο ώστε ν’ ακούσει να πάθει τόσα πολλά. Λοιπόν ας εξετάσουμε από την αρχή τον ψαλμό με πολλή προσοχή και κανείς ας μην ταράζεται. Με ακρίβεια θα τα εξηγήσω, όσο μπορώ, επειδή δεν είναι και εύκολο. Πρώτον γιατί αφού αμάρτησε αυτός, τιμωρούνται μαζί του τα παιδιά του, η γυναίκα του και οι γονείς του. Δεύτερον ποιος είναι αυτός που καταριέται. Τρίτον πως ο Απόστολος Πέτρος λέει ότι ένα μέρος του ψαλμού γράφτηκε για τον Ιούδα.