8ο μέρος
Με την ψευδοεπανάσταση του Ίλιντεν η Βουλγαρία πέτυχε τη διαφήμιση που επεδίωκε. Ο Ευρωπαϊκός τύπος γράφει συγκινητικά άρθρα για την «επανάσταση» των σκλαβωμένων Σλάβων στους Τούρκους και για τους ηρωισμούς τους, υπαγορευμένα εννοείται από τους πράκτορες του Κομιτάτου, οργανώνονται συλλαλητήρια «αγανακτισμένων» για τις σφαγές των ομοεθνών των Βουλγάρων κλπ.
Φυσικά για τους Έλληνες της Μακεδονίας γράφουν ότι όχι μόνο δεν βοήθησαν την επανάσταση, αλλά και συνεργάστηκαν με τους Τούρκους και κατέδιδαν τους αγνούς Μακεδόνες ιδεολόγους που έχυναν το αίμα τους για την ελευθερία. Είχαν ενημέρωση οι Ευρωπαίοι, όχι αστεία ! Και το τραγικό αυτής της «ενημέρωσης» ήταν ότι οι ευρωπαϊκές φιλανθρωπικές αποστολές που έφθασαν στο Μοναστήρι για να περιθάλψουν τους παθόντες, δίνονταν σε όλους εκτός από τους Έλληνες που ήταν οι πραγματικά παθόντες !
Μας κάνει εντύπωση βέβαια η κατευθυνόμενη ενημέρωση των Ευρωπαϊκών εφημερίδων. Έπρεπε βέβαια, αν είχαν συναίσθηση του λειτουργήματος που επιτελούσαν, να αρνηθούν λέγοντας, ότι εμείς υπηρετούμε την αλήθεια. Τότε όμως θα έχαναν τα χρήματα που τους έδινε το Κομιτάτο, και για να χάσουν έτοιμα χρήματα έπρεπε να ξέρουν ΓΙΑΤΙ ζουν. «Αν δεν είσαι έτοιμος κάθε στιγμή να πεθάνεις για κάτι, δεν αξίζει να ζεις» έλεγε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
Και μια που μιλάμε για ενημέρωση, να αναφέρω ότι ο εκπρόσωπος τύπου του ΝΑΤΟ στον πόλεμο του 1999 κατά της Σερβίας, ύστερα από χρόνια δήλωσε, ότι τα περισσότερα που έλεγε τότε που μας ενημέρωνε ήταν ψέματα και το ήξερε, αλλά δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Και όμως εμείς εξακολουθούμε να χάνουμε τις ώρες μας στα δελτία ειδήσεων, ξεχνώντας ότι το πρώτο που τους απασχολεί είναι η τσέπη τους και όχι η αλήθεια (όταν αποφασίσουν να γίνουν ήρωες, θα μας πουν την αλήθεια).
Αυτό ήθελε να πετύχει ο Σλαβισμός. Το κτύπημα του Ελληνισμού. Στην Ευρωπαϊκή πολιτική σχεδόν το πέτυχε. Εκείνο όμως που δεν κατόρθωσε ήταν να πνίξει την Εθνική πνοή των Ελλήνων.
Ύστερα από τα γεγονότα του Ίλιντεν συναντήθηκαν τον Σεπτέμβριο του 1903 στην αυστριακή πόλη Μυρστέγη η Αυστρία και η Ρωσία και σύνταξαν νέο σχέδιο ειρήνευσης (εννοείται και πάλι σύμφωνα με τα συμφέροντά τους). Στο σχέδιο αυτό κάθε Μεγάλη Δύναμη θα επόπτευε αστυνομικά και από μια περιοχή της Μακεδονίας, έκαμνε το σχέδιο νύξεις για τοπικές αυτονομίες (η χαρά των Βουλγάρων) και έδινε αμνηστία για τα εγκλήματα που έγιναν (πάλι απαλλάχθηκαν οι Κομιτατζήδες).
Το τι έγινε και πάλι, το φανταζόμαστε. Τον Απρίλιο του 1904 οργανωμένες Βουλγαρικές συμμορίες πέφτουν και πάλι πάνω στην ταλαίπωρη Μακεδονία και η Ευρωπαϊκή αστυνομία παρακολουθεί απαθής. Ο έντιμος Γάλλος δημοσιογράφος Μισέλ Παγιαρέ γράφει σε ανταπόκρισή του τον Οκτώβριο του 1904 :« Ευρωπαίοι μην κοροϊδεύετε τον εαυτό σας ότι στιγματίζετε την τυραννία. Σας εξαπάτησαν οι Σλάβοι και σας έκαναν παιχνίδι τους. Υπό την προστασία σας κάνουν τώρα στη Μακεδονία τα εγκλήματά τους».
Και πάλι το ελληνικό αίμα έβαψε τη γη της Μακεδονίας. Χιλιάδες Έλληνες πλήρωσαν με το αίμα τους τον Ελληνισμό τους και την Πίστη τους. Με τα γεγονότα αυτά έστω και αργά ξύπνησε η ελεύθερη Ελλάδα και ήλθε σε βοήθεια της διπλά σκλαβωμένης κόρης της, Μακεδονίας.
Βέβαια να μην παραλείψουμε να σημειώσουμε ότι στη Μακεδονία παράλληλα με τη Βουλγαρική έδρασε και η Ρουμανική προπαγάνδα, που ήθελε να ρουμανοποιήσει τους Βλαχόφωνους Έλληνες. Κι αυτοί ξόδεψαν αρκετά χρήματα για ίδρυση ρουμανικών σχολείων κλπ και συνεργάστηκαν με τους Βούλγαρους πολύ στενά. Επειδή όμως δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα, το 1906 στράφηκαν εναντίον των Ελλήνων που ζούσαν στη Ρουμανία, με κλείσιμο Ελληνικών σχολείων, διωγμούς, δολοφονίες , εξορίες με επακόλουθο το Ελληνικό Κράτος να διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις με τη Ρουμανία από το 1906 μέχρι το 1911.
(Συνεχίζεται…)
Με την ψευδοεπανάσταση του Ίλιντεν η Βουλγαρία πέτυχε τη διαφήμιση που επεδίωκε. Ο Ευρωπαϊκός τύπος γράφει συγκινητικά άρθρα για την «επανάσταση» των σκλαβωμένων Σλάβων στους Τούρκους και για τους ηρωισμούς τους, υπαγορευμένα εννοείται από τους πράκτορες του Κομιτάτου, οργανώνονται συλλαλητήρια «αγανακτισμένων» για τις σφαγές των ομοεθνών των Βουλγάρων κλπ.
Φυσικά για τους Έλληνες της Μακεδονίας γράφουν ότι όχι μόνο δεν βοήθησαν την επανάσταση, αλλά και συνεργάστηκαν με τους Τούρκους και κατέδιδαν τους αγνούς Μακεδόνες ιδεολόγους που έχυναν το αίμα τους για την ελευθερία. Είχαν ενημέρωση οι Ευρωπαίοι, όχι αστεία ! Και το τραγικό αυτής της «ενημέρωσης» ήταν ότι οι ευρωπαϊκές φιλανθρωπικές αποστολές που έφθασαν στο Μοναστήρι για να περιθάλψουν τους παθόντες, δίνονταν σε όλους εκτός από τους Έλληνες που ήταν οι πραγματικά παθόντες !
Μας κάνει εντύπωση βέβαια η κατευθυνόμενη ενημέρωση των Ευρωπαϊκών εφημερίδων. Έπρεπε βέβαια, αν είχαν συναίσθηση του λειτουργήματος που επιτελούσαν, να αρνηθούν λέγοντας, ότι εμείς υπηρετούμε την αλήθεια. Τότε όμως θα έχαναν τα χρήματα που τους έδινε το Κομιτάτο, και για να χάσουν έτοιμα χρήματα έπρεπε να ξέρουν ΓΙΑΤΙ ζουν. «Αν δεν είσαι έτοιμος κάθε στιγμή να πεθάνεις για κάτι, δεν αξίζει να ζεις» έλεγε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
Και μια που μιλάμε για ενημέρωση, να αναφέρω ότι ο εκπρόσωπος τύπου του ΝΑΤΟ στον πόλεμο του 1999 κατά της Σερβίας, ύστερα από χρόνια δήλωσε, ότι τα περισσότερα που έλεγε τότε που μας ενημέρωνε ήταν ψέματα και το ήξερε, αλλά δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Και όμως εμείς εξακολουθούμε να χάνουμε τις ώρες μας στα δελτία ειδήσεων, ξεχνώντας ότι το πρώτο που τους απασχολεί είναι η τσέπη τους και όχι η αλήθεια (όταν αποφασίσουν να γίνουν ήρωες, θα μας πουν την αλήθεια).
Αυτό ήθελε να πετύχει ο Σλαβισμός. Το κτύπημα του Ελληνισμού. Στην Ευρωπαϊκή πολιτική σχεδόν το πέτυχε. Εκείνο όμως που δεν κατόρθωσε ήταν να πνίξει την Εθνική πνοή των Ελλήνων.
Ύστερα από τα γεγονότα του Ίλιντεν συναντήθηκαν τον Σεπτέμβριο του 1903 στην αυστριακή πόλη Μυρστέγη η Αυστρία και η Ρωσία και σύνταξαν νέο σχέδιο ειρήνευσης (εννοείται και πάλι σύμφωνα με τα συμφέροντά τους). Στο σχέδιο αυτό κάθε Μεγάλη Δύναμη θα επόπτευε αστυνομικά και από μια περιοχή της Μακεδονίας, έκαμνε το σχέδιο νύξεις για τοπικές αυτονομίες (η χαρά των Βουλγάρων) και έδινε αμνηστία για τα εγκλήματα που έγιναν (πάλι απαλλάχθηκαν οι Κομιτατζήδες).
Το τι έγινε και πάλι, το φανταζόμαστε. Τον Απρίλιο του 1904 οργανωμένες Βουλγαρικές συμμορίες πέφτουν και πάλι πάνω στην ταλαίπωρη Μακεδονία και η Ευρωπαϊκή αστυνομία παρακολουθεί απαθής. Ο έντιμος Γάλλος δημοσιογράφος Μισέλ Παγιαρέ γράφει σε ανταπόκρισή του τον Οκτώβριο του 1904 :« Ευρωπαίοι μην κοροϊδεύετε τον εαυτό σας ότι στιγματίζετε την τυραννία. Σας εξαπάτησαν οι Σλάβοι και σας έκαναν παιχνίδι τους. Υπό την προστασία σας κάνουν τώρα στη Μακεδονία τα εγκλήματά τους».
Και πάλι το ελληνικό αίμα έβαψε τη γη της Μακεδονίας. Χιλιάδες Έλληνες πλήρωσαν με το αίμα τους τον Ελληνισμό τους και την Πίστη τους. Με τα γεγονότα αυτά έστω και αργά ξύπνησε η ελεύθερη Ελλάδα και ήλθε σε βοήθεια της διπλά σκλαβωμένης κόρης της, Μακεδονίας.
Βέβαια να μην παραλείψουμε να σημειώσουμε ότι στη Μακεδονία παράλληλα με τη Βουλγαρική έδρασε και η Ρουμανική προπαγάνδα, που ήθελε να ρουμανοποιήσει τους Βλαχόφωνους Έλληνες. Κι αυτοί ξόδεψαν αρκετά χρήματα για ίδρυση ρουμανικών σχολείων κλπ και συνεργάστηκαν με τους Βούλγαρους πολύ στενά. Επειδή όμως δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα, το 1906 στράφηκαν εναντίον των Ελλήνων που ζούσαν στη Ρουμανία, με κλείσιμο Ελληνικών σχολείων, διωγμούς, δολοφονίες , εξορίες με επακόλουθο το Ελληνικό Κράτος να διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις με τη Ρουμανία από το 1906 μέχρι το 1911.
(Συνεχίζεται…)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου