«Γεύση» από την σοφία του Χρυσοστόμου (Τόμος 6ος - Μέρος 5)

 

 

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟΝ 45^ο ΨΑΛΜΟ

«Ο Θεός ἡμῶν καταφυγὴ καὶ δύναμις, βοηθὸς ἐν θλίψεσι ταῖς εὑρούσαις ἡμᾶς σφόδρα». Όλα αυτά (τα ανθρώπινα) από την αράχνη και από την σκιά είναι πιο αδύναμα. Αλλά αν θέλεις να δεις την ακαταμάχητη δύναμη, το ακατανίκητο καταφύγιο, το απαραβίαστο φρούριο, τον πύργο τον ακλόνητο, να καταφεύγεις στον Θεό, εκείνη την δύναμη να φροντίζεις να προσελκύσεις.

Και να ευχόμαστε μεν να μην εισέλθουμε σε πειρασμό (όπως λέμε στο «Πάτερ ημών»), όταν όμως συμβεί να πειραστούμε, να μη δείχνουμε δειλία, αλλά να στεκόμαστε με γενναιότητα (εδώ είναι τα δύσκολα. Αναφέρει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης την περίπτωση μιας μητέρας με τις δυο κόρες της. Δεν ήθελαν να αρνηθούν τον Χριστό και να γίνουν μουσουλμάνες αλλά φοβόντουσαν τα βασανιστήρια, και γράφει «έλεγαν κλαίγοντας, τα φοβερά της εξωμοσίας λόγια». Προφανώς φοβερές βρισιές για τον Χριστό έβαζαν οι Τούρκοι να λένε αυτοί που εξισλαμιζόντουσαν κι αυτές τις έλεγαν κλαίγοντας επειδή δεν ήθελαν).

Το «σφόδρα» να μπει πριν το «βοηθός» (δηλαδή να το διαβάζουμε «σφόδρα βοηθός» είναι ο Θεός. Εγώ μέχρι τώρα νόμιζα ότι οι θλίψεις ήταν σφοδρές). Επειδή δεν μας βοηθάει όπως τύχει, αλλά σε υπερβολικό βαθμό, έτσι ώστε η παρηγοριά από την συμμαχία του είναι μεγαλύτερη από την οδύνη των θλίψεων (έλεγε ένας κουμπάρος μου, όταν ήταν μικρή η κόρη του και κινδύνευε να πεθάνει από σηψαιμία, ένοιωθε τόσο κοντά του την παρουσία του Θεού που νόμιζε ότι μπορούσε και να τον ακουμπήσει).

«διὰ τοῦτο οὐ φοβηθησόμεθα ἐν τῷ ταράσσεσθαι τὴν γῆν καὶ μετατίθεσθαι ὄρη ἐν καρδίαις θαλασσῶν». Δεν είπε όχι μόνο δεν θα καταβληθούμε ούτε θα πέσουμε, αλλά δεν θα πάθουμε ούτε αυτό που είναι κοινό γνώρισμα της φύσης μας, το να φοβηθούμε και να τρομάξουμε … εδώ γην και όρη, καρδιές θαλασσών, δεν εννοεί τα φυσικά στοιχεία αλλά με αυτά τα ονόματα υπαινίσσεται τους αφόρητους κινδύνους … η αιτία γι αυτό (που δεν θα φοβηθούμε) είναι, επειδή ο Κύριος όλων αυτών μας βοηθάει, και απλώνει το χέρι και είναι δίπλα μας (αντί ν’ ανησυχούμε και να μεριμνούμε τόσο για την ευτυχία των παιδιών μας, τον θησαυρό της Πίστης έπρεπε να τους είχαμε μεταδώσει).

«ἤχησαν καὶ ἐταράχθησαν τὰ ὕδατα αὐτῶν, ἐταράχθησαν τὰ ὄρη ἐν τῇ κραταιότητι αὐτοῦ». Εδώ μου φαίνεται πως υπαινίσσεται τα πλήθη των αντρείων και τους ισχυρούς των εχθρών και τον άπειρο λαό των εναντίων. Τόσο μεγάλη είναι αυτού η δύναμη, λέει, ώστε απλώς θα κάνει ένα νεύμα, και όλα αυτά γίνονται. Πως λοιπόν μπορούμε να φοβόμαστε, αφού έχουμε τέτοιον Κύριο ; 

«τοῦ ποταμοῦ τὰ ὁρμήματα εὐφραίνουσι τὴν πόλιν τοῦ Θεοῦ». Όπως ο ποταμός διακλαδίζεται σε άπειρα μέρη και ποτίζει την χώρα στην οποία απλώνεται, έτσι η πρόνοια του Θεού χύνεται παντού, σκορπίζεται με αφθονία, έρχεται με ορμητικότητα και όλα τα γεμίζει. Δεν μας χαρίζει μόνο ασφάλεια, ούτε πανίσχυρη βοήθεια, αλλά και πνευματική χαρά.

«ἡγίασε τὸ σκήνωμα αὐτοῦ ὁ ῞Υψιστος». Ο τόσο υψηλός, αυτός που δεν περιέχεται σε κανένα τόπο, η απερίγραπτη ουσία, καταδέχθηκε να ονομάσει την δική μας πόλη κατοικητήριό του, και την φρουρεί από  παντού (πόσο σημαντικό είναι αυτό για μια χώρα ! Το 1977 ο άγιος Παΐσιος ταξιδεύοντας για την Αυστραλία κάποια στιγμή ένιωσε ευωδία. Ρώτησε ποια χώρα είναι από κάτω, και του είπαν η Συρία. Μετά από λίγο ένιωσε δυσωδία από παρουσία πολλών δαιμονίων και ρώτησε πάλι το ίδιο και του είπαν, πετάμε πάνω από το Πακιστάν. Τον Μάρτιο του 2019 ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής κ. Δρίτσας ενθουσίασε την Πακιστανική Κοινότητα της Ελλάδας. Τους είπε ότι πολύ εύκολα θα τους δώσει την ελληνική ιθαγένεια, θα τους κάνει όλους Έλληνες κι έτσι εκτός από το Πακιστάν, θα έχουν και μια δεύτερη πατρίδα, την Ελλάδα).

«Κύριος τῶν δυνάμεων μεθ᾿ ἡμῶν, ἀντιλήπτωρ ἡμῶν ὁ Θεὸς ᾿Ιακώβ». Λοιπόν και θέλει και μπορεί (να μας βοηθήσει ο Θεός). Μη φοβάσαι λοιπόν. Και τι έγινε αν εμείς είμαστε ανάξιοι ; Η φιλανθρωπία του προς εμάς ξεκινάει από τους προγόνους μας, γι αυτό πρόσθεσε το όνομα του Ιακώβ (έλεγε ο μακαριστός Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός, ότι πολλές δόξες περιμένουν την Ελλάδα μας όχι επειδή το αξίζουμε οι Έλληνες, αλλά επειδή το περισσότερο αίμα που χύθηκε για την πίστη στον Χριστό ήταν ελληνικό).

«δεῦτε καὶ ἴδετε τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ, ἃ ἔθετο τέρατα ἐπὶ τῆς γῆς. ἀνταναιρῶν πολέμους μέχρι τῶν περάτων τῆς γῆς τόξον συντρίψει καὶ συνθλάσει ὅπλον καὶ θυρεοὺς κατακαύσει ἐν πυρί». Καλώς τα ονομάζει «τέρατα» και όχι νίκες και τρόπαια, επειδή ο πόλεμος δεν εξελισσόταν με λογικό τρόπο, ούτε η νίκη κρινόταν από τα όπλα και την δύναμη του καθενός, αλλά από το νεύμα του Θεού και τα πράγματα δήλωναν ότι αυτός ήταν ο στρατηγών. (επειδή ο Θεός είναι μαζί μας διατηρούμε λίγο στρατό) αλλά ούτε κι αυτός θα χρειαζότανε, αν κάμναμε αυτά που πρέπει, και δεν χρειαζόταν να μας το θυμίζουν οι θλίψεις.

(βλέπετε πόσα χάνουμε οι Έλληνες επειδή δεν ζούμε όπως θέλει ο Θεός ; ούτε θα χρειαζόταν να ξοδεύει η Ελλάδα κάθε χρόνο 7 δισεκατομμύρια ευρώ για την άμυνα και να κάμνουμε πάμπλουτες τις πολεμικές βιομηχανίες. Γιατί, και μ’ αυτά που δαπανάμε είμαστε σίγουρα ασφαλείς αν δεν μας υποστηρίξουν οι μεγάλοι ;). 

«σχολάσατε καὶ γνῶτε ὅτι ἐγώ εἰμι ὁ Θεός· ὑψωθήσομαι ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ὑψωθήσομαι ἐν τῇ γῇ». Αφήστε την πλάνη, απαλλαγείτε από την προηγούμενη συναναστροφή σας με την αμαρτία, αναπνεύστε από την καταχνιά των πονηρών πραγμάτων που σας έχουν κυριέψει, ώστε καθοδηγούμενοι από την διδασκαλία των θαυμάτων, και έχοντας την ψυχή σας ελεύθερη από πολλούς περισπασμούς, να γνωρίσετε τον Θεό των όλων.

Όπως δεν αρκούν οι ακτίνες του ήλιου αν δεν είναι ο οφθαλμός καθαρός και υγιαίνων, έτσι λοιπόν ούτε εδώ τα θαύματα μόνο αρκούν (σήμερα υστερούμε πολύ στο «σχολάσατε» έτσι που βομβαρδιζόμαστε συνεχώς από πληροφορίες και δεν μένουμε λίγη ώρα ήσυχοι. Είναι όμως προϋπόθεση για να γνωρίσουμε τον Θεό. Η ησυχία κι από μόνη της είναι προσευχή, έλεγε ο άγιος Παΐσιος).

Απαλλαγείτε λοιπόν από τους περισπασμούς και θα σας παράσχω πολλές αποδείξεις ότι εγώ είμαι ο Θεός (καταλάβατε λοιπόν γιατί αγωνίζονται όλοι να ζούμε μέσα στην φοβία, στο άγχος, στο τρέξιμο ; Γιατί η Κυβέρνηση αντί να οικοδομήσει μία σωστή Οικονομία, θέλει να περιμένουμε τα επιδόματα για να ζήσουμε ; Γιατί τα ΜΜΕ βρίσκουν πάντα κάτι να μας έχουν συνεχώς σε υπερδιέγερση ; Επειδή αν ηρεμήσουμε υπάρχει ο κίνδυνος να γνωρίσουμε τον Θεό).

«Κύριος τῶν δυνάμεων μεθ᾿ ἡμῶν, ἀντιλήπτωρ ἡμῶν ὁ Θεὸς ᾿Ιακώβ». Αυτός λοιπόν ο Θεός, που είναι παντού μέγας, παντού υψηλός, αυτός πάντα στέκεται μαζί μας. Τίποτα λοιπόν να μην φοβάστε, ούτε να ταράζεστε, αφού έχουμε τέτοιο ακαταμάχητο Κύριο.