Σταχυολογήματα από το βιβλίο " η τέχνη να διδάσκεις "

Ο δάσκαλος πρέπει να παρακολουθεί άγρυπνα πότε η άμιλλα κινδυνεύει να γίνει εφιάλτης και πότε η νόμιμη επιθυμία για διάκριση μεταβάλλεται σε μαρτύριο και μίσος. Πολύ πριν συμβεί αυτό, η άμιλλα πρέπει να διαλυθεί και να μεταβληθεί σε φιλική συνεργασία.

Οι πραγματικοί αναρχικοί σε όλο τον κόσμο είναι άνθρωποι που δεν φοίτησαν ποτέ αρκετό καιρό σε σχολείο, για να κατανοήσουν ότι η τάξη είναι κάτι αναπόφευκτο ή τους δίδαξαν τόσο άσχημα ώστε νομίζουν ότι η τάξη ή όποια τάξη δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα μηχάνημα που τους καταστρέφει τη ζωή.

Ένας από τους κύριους σκοπούς της παιδείας είναι να περιορίζει τον αριθμό των ανεύθυνων ανθρώπων και να βοηθάει τα παιδιά τους να ζήσουν μια ζωή τακτική και λογική.

Και η αστείρευτη πηγή από την οποία πηγάζουν άνδρες και γυναίκες που αφιερώνουν τη ζωή τους στην κοινωνική πρόνοια, φαίνεται πως είναι τα σχολεία και τα κολλέγια των οποίων η παράδοση εμπνέει αυτά τα ιδανικά.

Η παιδεία περιλαμβάνει ολόκληρη την προσωπικότητα είτε το ξέρει και το θέλει ο μαθητής είτε όχι. Το σχολείο λοιπόν και το κολλέγιο που παρέχει την περισσότερη τροφή για την άσκηση του πνεύματος και του χαρακτήρα, είναι καλύτερο σχολείο από εκείνα που μεταδίδουν απλά τεχνική ή κάνουν ενέσεις γνώσεων σε κάθε ώρα διδασκαλίας.

Αν είσαι υπομονετικός και τους δείχνεις ότι επιθυμείς πράγματι να τους βοηθήσεις, ακόμα και τα πιο δύσκολα, τα πιο επίμονα παιδιά πολλές φορές συγκινούνται κι αλλάζουν.

Αξίζει τον κόπο να διαβάσει κανείς όλες τις σημειώσεις των μαθημάτων που κράτησε ένας μαθητής  αρκετά έξυπνος κι εργατικός. Οι ελλείψεις και οι παρανοήσεις θα τον αφήσουν με ανοιχτό το στόμα.

Η αδιάκοπη μονομαχία των νέων και τολμηρών φοιτητών με τους ώριμους και πεπειραμένους καθηγητές τους, όξυνε τόσα πνεύματα και είναι ουσιώδες μέρος της εκπαίδευσης.

Στους έφηβους πρέπει να δίνονται δύσκολα προβλήματα τα οποία θα τους φέρουν αντιμέτωπους μ’ αυτά που ονομάζονται γεγονότα της ζωής.

Ότι λέει ο δάσκαλος ξεκάθαρα, δεν μένει στους μαθητές. Εκείνο που τους διεγείρει για να σκεφτούν μόνοι τους, έχει πολλές φορές την μεγαλύτερη επίδραση σ’ αυτούς.

Ο δάσκαλος πρέπει να είναι δημιουργικό πνεύμα και να ενδιαφέρεται για όλα, όσα σχετίζονται με το μάθημά του και να είναι έτοιμος να τους μιλήσει γι’αυτά.

 Τα δικαστήρια ανηλίκων και τα ψυχιατρεία είναι γεμάτα από νεαρούς που οι γονείς τους δεν τους δίδαξαν κάτι ωφέλιμο. Ποτέ δεν τους είπαν πώς να φέρονται.

Αγόρια και κορίτσια από τα δέκα έως τα είκοσι, είναι κάποτε πολύ αποτραβηγμένα και δυσκολεύεσαι να τους μιλήσεις. Αν όμως τους μιλήσεις για πράγματα που τους βασανίζουν, όπως ο πόλεμος και το χρήμα και ο έρωτας, ή για πράγματα που προβλέπουν ότι κάποτε θα τους βασανίζουν, όπως να βρουν μια δουλειά και να την κρατήσουν και να παντρευτούν, τότε σου κάνουν πολύ οξείες ερωτήσεις και μιλούν χωρίς κανένα σημάδι ανίας.

Αν ο πολιτικός όσο ισχυρός και να είναι, αφήνει το λαό του πιο ανόητο, πιο οκνηρό και διεφθαρμένο απ’ ότι τον βρήκε είναι κακός πολιτικός. (Πλάτων)

Πολλοί δάσκαλοι στην προσπάθειά τους να απαντήσουν σε ερωτήματα, καταφεύγουν σε ερμηνείες της φαντασίας τους ολότελα λανθασμένες, κάτι που δεν θα συνέβαινε αν είχαν μια πλατύτερη γνώση της επιστήμης τους.

Είναι άσκοπο να διδάσκεις ένα μάθημα και να μην είσαι σε θέση ν’ απαντάς σε ειδικότερες απορίες.

Σαν δάσκαλοι χρειάζεται να έχουμε ζήλο για το δικό μας μάθημα και να μιλάμε κεντρίζοντας το ενδιαφέρον των μαθητών, γιατί διαφορετικά θα έμεναν αδιάφοροι, απρόθυμοι, απογοητευμένοι.