«Ως γαρ τα βάθη του Πνεύματος εκζητήσαντι, και τα κάλλη του φθέγματος προσετέθη σοι» (απολυτίκιον του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου).Τα κάλλη του φθέγματός τους είναι χάρισμα, δωρεά δοσμένη άνωθεν, επειδή ζήτησαν τα βάθη του Πνεύματος. Ο τρόπος που γράφουν και μιλούν φανερώνει την καρδιά τους και το ήθος τους. Δεν χωρίζεται το περιεχόμενο της ζωής τους από την έκφραση του λόγου τους, όπως δεν χωρίζεται ο σαρκωθείς Λόγος ως άνθρωπος από τον λόγο ως Θεό, αλλά είναι και γνωρίζεται ένας και ο αυτός υποστατικώς ως Θεάνθρωπος.
Είναι οι ίδιοι καλλιτέχνες άριστοι του λόγου και θεραπευτές των ψυχών, σωσμένοι ψυχή τε και σώματι • γι’ αυτό, όλη τους η ζωή και τα έργα αναδεικνύονται αληθής φιλοκαλία και σωτηρίας χορηγός. «Το πικραίνον και στυφόν των προς σωτηρίαν φαρμάκων εγλύκαναν ταις σοφαίς των λόγων επωδαίς τε και τέχναις και χάρισι των ψυχών οι θείοι θεραπευταί • θέλγεσθε πάντες ευσεβείς και τερπόμενοι σώζεσθε» (ακολουθία των Τριών Ιεραρχών)
Υπάρχουν πολλοί που δεν διάβασαν Πατέρες στο πρωτότυπο. Και σε μεταφράσεις λίγα πράγματα. Και λένε την ευχή. Είναι ταπεινοί. Προσκυνούν τις άγιες εικόνες και τα άγια λείψανα. Ζητούν τις πρεσβείες των Αγίων. Κάνουν υπομονή. Μένουν στο Περιβόλι της Παναγίας. Και έχουν την ίδια λογική και χάρη των Οικουμενικών Διδασκάλων οι θεοδίδακτοι. Παίρνουν την ευλογία που απλώθηκε παντού. «Επλήσθη η σύμπασα του γνώναι τον Κύριον».
Μόνο μένοντας στον χώρο αυτό και στο πρόγραμμα που διαμόρφωσαν και αγίασαν τόσοι ταπεινοί και θεοφόροι, δέχεσαι τη χάρη που απλώθηκε στην ψυχή και στο σώμα τους, στα κτίσματα πουν έκτισαν, στους κανόνες που συνέθεσαν, στους ύμνους που μελοποίησαν, στα στασίδια που προσευχήθηκαν, στις πλάκες των ναών που λείαναν, στα χώματα που ετάφησαν. Και έρχεται η χάρη από όλο αυτόν τον κόσμο, από τα δέντρα που φύτρωσαν στους τάφους τους. Απ’ ότι βλέπεις και δεν βλέπεις εκπέμπεται μια ακτινοβολία θείας στοργής, που σε θερμαίνει και σε δροσίζει. Και όπως το χιόνι απαλά καλύπτει τη γη, ποτίζει το χώμα και τροφοδοτεί τις πηγές που τρέχουν το καλοκαίρι, έτσι και συ τώρα νοιώθεις πως η πηγή της ζωής που αναβλύζει από μέσα σου τροφοδοτήθηκε και τροφοδοτείται από τη Χάρη που δωρεάν σου δίδεται απ’ όλο τον πνευματικό χώρο μέσα στον οποίο βρίσκεσαι.
Γι’ αυτό και όταν ρώτησαν έναν απλό και θεοφόρο Γέροντα : «Τι κάνεις, πάτερ ;», αυτός απάντησε:«Εδώ μένω». Δεν χρειαζόταν άλλο σχόλιο, για να πει όλα όσα γίνονταν γύρω του και μέσα του. Μένει σ’ αυτή την κατάσταση-τον χώρο και την ευλογία- όπου η στάση είναι κίνηση, η αργία ενέργεια και η δράση ησυχία. Η ζωή στο Όρος είναι συντροφιά με τους Αγίους, αστείρευτη πηγή εκπλήξεων. Βρίσκεις γέρους με παιδική καρδιά. Αγράμματους που είναι πάνσοφοι. Ασκητές με πολλή τρυφερότητα και άκρα αυστηρότητα. Άγνωστους που σε αγαπούν σαν παιδί τους. Νοιώθεις ότι δεν το αξίζεις. Πέφτεις στο φιλότιμο, και βγαίνουν από μέσα σου δυνάμεις που δεν τις υποψιαζόσουν.
Μπαίνεις σε ευφραινόμενη αγιότητα και πένθος χαροποιό. Ακούς αστεία που σε στηρίζουν πνευματικά και συναντάς άνεση συμπεριφοράς που αποπνέει ιεροπρέπεια. Γίνεσαι πτώμα στη δουλειά, και ξεκουράζεσαι. Αγρυπνείς στην εκκλησία και ενισχύεσαι. Σκάβεις στον κήπο, και δυναμώνεις πνευματικά. Περνούν τα χρόνια, και ξανανιώνεις με την ζωή την αγήρω. Αναπνέεις με την ευχή μια χάρη που δεν τελειώνει. Δεν πράττεις τις αρετές μεμονωμένα, αποσπασματικά, αλλά με κάθε μια όλες. Δεν γνωρίζεις με ένα τμήμα της ύπαρξής σου μια στιγμή ένα κομμάτι του Θεού, αλλά δι’ όλης της ζωής σου έρχεσαι σε αίσθηση της απερίγραπτης φιλανθρωπίας Του. Δίνεσαι ολόκληρος στον Θεό, και δέχεσαι όλη τη χάρη Του.
Αν δεν θεωρείς, αν δεν ζεις και τη δουλειά σου ως προσευχή-αν δεν σε τρέφει πνευματικά-, τότε ούτε η προσευχή θα σου χαρίζει την αληθινή αγαλλίαση, που προσφέρει στους συντετριμμένους και αγνούς. Και αν δεν ζεις την εν ησυχία προσευχή ως έργο αγιασμού ψυχής και σώματος και συμπαράστασης όλων των αδελφών σου, τότε ούτε και αν κάποτε τους βοηθήσεις πιο απτά (ή τους μιλήσεις προσωπικά) θα τους δώσεις κάτι γνήσιο. ( Συνεχίζεται …)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου